Ο πρωθυπουργός επέστρεψε στο όπλο που γνωρίζει, στην πόλωση. Και ενώ κατηγορεί την Αριστερά για λαϊκισμό και τοξική προπαγάνδα, ο ίδιος και η παράταξη που εκπροσωπεί έχουν αναγάγει σε επιστήμη την τοξική αντιπαράθεση, το πολιτικό μίσος. Και το κάνει αυτό παρά το γεγονός ότι οι ευρωεκλογές δεν ρίχνουν κυβερνήσεις.
Έχει σημασία ότι ο πρωθυπουργός διαμηνύει πως οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους, στο τέλος της τετραετίας. Απαντώντας έτσι στην πρόκληση του Στέφανου Κασσελάκη, που δηλώνει ότι ακόμα και τώρα, αφού οι συνθήκες έχουν αλλάξει, η χώρα χρειάζεται αλλαγή εντολής, αλλαγή κυβέρνησης. Αυτό, λοιπόν, που προσπαθεί να συγκρατήσει ο κύριος Μητσοτάκης είναι η πτώση των ποσοστών του κόμματος, ώστε να είναι διαχειρίσιμη, έχοντας ταυτόχρονα μια αισθητή διαφορά από τον δεύτερο.
Η μονομανία του πρωθυπουργού φαίνεται από το γεγονός ότι συνεχίζει να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπει ότι χάνει ψήφους από σχήματα δεξιότερα της Ν.Δ., βλέπει ότι η ατζέντα του εφάπτεται σε πολλά θέματα με ακραία δεξιές παρατάξεις, όμως ξέρει πως η πραγματική απειλή για τη διακυβέρνηση έρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διατηρεί, λοιπόν, το μέτωπο όσο μπορεί ενεργό. Και μπορεί να το κάνει όπως στην περίοδο του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, όμως η τοξικότητα της ρητορικής του στρέφεται πάντα προς την Αριστερά.
Είναι ορατό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ανοδική πορεία, στην πορεία που χρειάζεται ένα κόμμα εξουσίας όπως είναι η αξιωματική αντιπολίτευση επί Στέφανου Κασσελάκη. Η μάχη, λοιπόν, των ευρωεκλογών είναι σημαντική, όπως και όσα θα ακολουθήσουν έως τις εθνικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Γι’ αυτό και ο κύριος Μητσοτάκης επιστρέφει στην τακτική που γνωρίζει, αναζητώντας σωσίβιο στην πόλωση.
