Με τα οικονομικά και γεωπολιτικά συστήματα γύρω μας να κλυδωνίζονται, η Ελλάδα μπορούσε και όφειλε να αποτελεί μια νησίδα σταθερότητας. Η χώρα βγήκε το 2018 από τα Μνημόνια και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «κληροδότησε» στον Κ. Μητσοτάκη μια χώρα οικονομικά θωρακισμένη, γεωπολιτικά ισχυρή, με νωπή τη θαρραλέα Συμφωνία των Πρεσπών και κοινωνικά ήρεμη και συνεκτική.
Επειτα από τρία μόλις χρόνια, η χώρα αντιμετωπίζει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής της Ιστορίας, που απειλεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και έχει πλήξει το κύρος και την αξιοπιστία της ελληνικής πολιτείας διεθνώς.
Παρά τις ενδείξεις που υπήρχαν τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο -και σε πλήρη αναντιστοιχία με τις κινήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών-, η κυβέρνηση δεν θωράκισε τη χώρα οικονομικά και ενεργειακά. Ο κίνδυνος μιας γενικευμένης κοινωνικής κρίσης και κατακόρυφης πτώσης του βιοτικού επιπέδου θεωρείται πλέον παραπάνω από βέβαιος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα αποσταθεροποίησης της χώρας, της Δημοκρατίας και της κοινωνίας. Εφάρμοσε μια πολιτική που στηρίχτηκε σε παρακρατικούς μηχανισμούς παρακολούθησης και εκβιασμούς πολιτικών του αντιπάλων, πλήρους ελέγχου των ΜΜΕ και βάναυσης καταπάτησης του κράτους δικαίου.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός στήριξε επιχειρηματίες και μεγάλα συμφέροντα, εις βάρος της κοινωνίας. Η χθεσινή αποκάλυψη της ΑΥΓΗΣ, που φέρνει στο φως ανεπίσημο έγγραφο της Kομισιόν το οποίο αποδομεί πλήρως την κυβερνητική πολιτική στον τομέα της ενέργειας, είναι ενδεικτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας μη εκλέξιμος πρωθυπουργός. Έχει διαρραγεί η σχέση του με κάθε πιθανή πολιτική συμμαχία, ενώ οι παρεμβάσεις Καραμανλή και κυβερνητικών βουλευτών αποδεικνύουν ότι πρόκειται πλέον για πρόσωπο τοξικό και για την παράταξή του.
Η παραμονή του στην εξουσία χωρίς την παραμικρή προοπτική εκλογικής του νίκης έχει αποκλειστικά δύο στόχους. Τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων που υπηρέτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Ο πρωθυπουργός δεν είναι απλώς παράγοντας αποσταθεροποίησης, αλλά, δυστυχώς, πλέον είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
