Οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ενέργειας οδηγούν σε τεράστια κοινωνική κρίση. Οι λογαριασμοί του ρεύματος προκαλούν απελπισία και οργή, καθώς τα πλέον ευάλωτα νοικοκυριά αδυνατούν να τους καλύψουν. Και η απελπισία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις στα καύσιμα και τα τρόφιμα.
Βλέποντας ότι όλη αυτή η οργή στρέφεται τελικά εναντίον της, η κυβέρνηση μελετά διάφορες παρεμβάσεις, οι οποίες στοχεύουν περισσότερο στις ανάγκες μιας επικοινωνιακής διαχείρισης παρά στην πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Επί της ουσίας, η κυβέρνηση αποφεύγει να κάνει αυτά που πρέπει και αυτά που άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάνει ήδη: τη φορολόγηση των υπερκερδών του καρτέλ της ενέργειας και τη διαρθρωτική παρέμβαση στη λειτουργία της αγοράς.
Δεν το κάνει, γιατί τέτοιου είδους παρεμβάσεις προσκρούουν σε συμφέροντα με τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι στενά διαπλεκόμενη. Προτιμά να αφήνει εκατοντάδες νοικοκυριά στην αγωνία να καλύψουν τις ανάγκες τους, τη βιομηχανία της χώρας να ασφυκτιά από την εκτίναξη του κόστους παραγωγής, τις επιχειρήσεις να μετακυλίουν το κόστος στους καταναλωτές και τη χώρα να βουλιάζει σε νέα κρίση. Και διαχειρίζεται την κατάσταση εξαπολύοντας τους αρμόδιους υπουργούς να λένε απίστευτες ανοησίες στα κανάλια και να προκαλούν έτσι το κοινό αίσθημα και τη νοημοσύνη των πολιτών.
Η ανάγκη να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση από την πλευρά της κοινωνίας είναι σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ. Αρκετά με τον εμπαιγμό. Χρειάζονται δραστικά μέτρα τώρα.
