Ενώ η χώρα βρίσκεται ήδη έξι εβδομάδες σε λοκντάουν, στη Δυτική Αττική -όπως και σε άλλες περιοχές- επιβάλλονται αυστηρότερα μέτρα.
Τα μέσα της λίστας Πέτσα, ευθυγραμμισμένα με την κυβέρνηση, ρίχνουν το ανάθεμα στην έλλειψη ατομικής ευθύνης αλλά και στους Ρομά, που είναι πάντοτε ένας βολικός υπαίτιος.
Αυτό που μεθοδικά κρύβουν είναι το γεγονός ότι οι εστίες υπερμετάδοσης στη Δυτική Αττική είναι τα εργοστάσια.
Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα μέτρο για τον έλεγχο της πανδημίας στους εργασιακούς χώρους, όπου η προστασία της υγείας των εργαζομένων έρχεται σε σύγκρουση με το οικονομικό συμφέρον του εργοδότη.
Και όπου ο φόβος της απόλυσης, ή της αναστολής, μπορεί να κάνει έναν εργάτη να αποκρύψει ότι νοσεί, ειδικά αν είναι ασυμπτωματικός.
Φυσικά, υπάρχουν εργοδότες με φιλότιμο. Αλλά στον βαθμό που τα τεστ είναι ιδιωτικά και η στήριξη από το κράτος ανύπαρκτη, το φιλότιμο κοστίζει αρκετά.
Γι’ αυτό και τα κρούσματα που αποκαλύπτονται σε εργοστασιακούς χώρους είναι συνήθως μαζικά: χωρίς προληπτικούς ελέγχους, η ασθένεια έχει ήδη διαδοθεί ανάμεσα στους εργαζόμενους, αλλά και σε άλλες τόσες οικογένειες και στο περιβάλλον τους.
Και φυσικά, είναι και τα υπερπλήρη λεωφορεία με τα οποία οι άνθρωποι πηγαίνουν στην δουλειά τους. Άλλος ένας θρίαμβος της κυβερνητικής αμεριμνησίας και αναισχυντίας.
Τι απαίτηση είχαν δηλαδή οι κάτοικοι της Ελευσίνας; Τεστ, τακτικούς ελέγχους και λεωφορεία; Αυτά είναι πεταμένα λεφτά δεν είπαμε; Και Σοβιετία.
