Ένας στους πέντε Έλληνες, δηλαδή πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι, στα χρόνια του Μνημονίου είχαν μείνει χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Ήταν ίσως η χειρότερη συνέπεια της κυνικής πολιτικής που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στην πρόσφατη ιστορία της χώρας.
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή η παράλογη και πέρα από κάθε έννοια σεβασμού στην αξιοπρέπεια των πολιτών πολιτική είχε επιβληθεί, εκτός από τους δανειστές, και από τους εκπροσώπους του διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος.
Αυτοί που έκλειναν την πόρτα της πρόσβασης στη δημόσια Υγεία είναι αυτοί που τόσα χρόνια έκλειναν πονηρά το μάτι στη φοροδιαφυγή, είναι αυτοί που σφύριζαν αδιάφορα όταν περνούσαν μέσα από το τραπεζικό σύστημα εκατομμύρια θαλασσοδανείων και άλλα πολλά, αλλά στήριζαν νυχθημερόν την πολιτική των αιματηρών περικοπών.
Τώρα επιτέλους μπαίνει τέρμα στη φρίκη. Πάνω από 170.000 οικογένειες, δηλαδή 400.000 συνάνθρωποί μας, θα έχουν άμεσα και πλήρη πρόσβαση σε γιατρούς, νοσοκομεία και φάρμακα, ενώ συνολικά 1.700.000 πολίτες θα έχουν την προστασία από το δίχτυ ασφαλείας που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση.
Πρόκειται για πολίτες που για τη μοναδική ελπίδα στο συνταγματικό τους δικαίωμα για πρόσβαση στην Υγεία μπορούσαν να απευθυνθούν μόνο στα κοινωνικά ιατρεία. Δηλαδή σε δομές που είχαν δημιουργήσει πολίτες, αλληλλέγγυοι και επιστήμονες προκειμένου να καλύψουν το κενό που είχαν δημιουργήσει από επιλογή οι προηγούμενοι κυβερνώντες, που προτίμησαν να επικεντρώσουν στα... νούμερα της Υγείας και όχι στην υγεία των πολιτών.
Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπάνω, 700.000 άποροι πολίτες θα ενταχθούν στο πρόγραμμα με το ελάχιστο εισόδημα αλληλεγγύης σταδιακά μέχρι το 2017.
Η είδηση αυτή είναι μια καλή αρχή και η ευθύνη της κυβέρνησης είναι να μην σταματήσει να προσπαθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Η επιτυχής διαπράγματευση για την αξιολόγηση και το άνοιγμα της συζήτησης για το χρέος είναι τα κομβικά ζητήματα που θα καθορίσουν και τη συνέχιση αντίστοιχων πολιτικών.
Όμως είναι πολύ σημαντικό για τους πολίτες που ένιωσαν στο πετσί τους τις συνέπειες των καταστροφικών επιλογών των προηγούμενων χρόνων να έχουν δικαίωμα σε αυτονόητα αγαθά και, αν μη τι άλλο, να βιώσουν ότι κάτι αλλάζει όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και στο επίπεδο της καθημερινής αξιοπρέπειας.
