Με μακροχρόνιες και «διαρκείς» συνέπειες είχε απειλήσει τις ΗΠΑ το Ιράν στην περίπτωση που οι ΗΠΑ λάμβαναν μέρος στις επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον του. Απομένει τώρα να φανεί σε ποιο βαθμό η Τεχεράνη είναι ικανή να ανταποδώσει ρισκάροντας από την πλευρά της να δεχτεί νέες αμερικανικές επιθέσεις, όπως και προανήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ μετά την επίθεση της Κυριακής.
Η πρώτη κίνηση, με την οποία θα μπορούσε να αντιδράσει η Τεχεράνη, θα ήταν το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, του στενού θαλάσσιου «διαδρόμου» που αποτελεί την είσοδο στον Περσικό Κόλπο και από τον οποίο πραγματοποιείται σήμερα περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας διακίνησης πετρελαίου.
Κάτι τέτοιο θα εκτίνασσε, όπως είναι επόμενο, τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου και θα αύξανε τις πληθωριστικές πιέσεις στις ΗΠΑ με σοβαρό πολιτικό κόστος για τον Τραμπ ενόψει των εκλογών της επόμενης χρονιάς για το Κογκρέσο. Θα έπληττε βέβαια και το ίδιο το Ιράν που διακινεί μέσω των Στενών το δικό του πετρέλαιο, ενώ η κίνηση θα διακινδύνευε να απομονώσει τη χώρα ακόμα περισσότερο από γειτονικές αραβικές χώρες που ακόμα εμφανίζονται έντονα επικριτικές για την επίθεση του Ισραήλ που ξεκίνησε τον πόλεμο.
Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν επίσης απειλήσει με χτυπήματα σε αμερικανικές βάσεις ή εναντίον αμερικανικών πλοίων στην περιοχή. Οι ισραηλινές επιθέσεις των προηγούμενων ημερών έχουν μειώσει αναμφίβολα τη δυνατότητα του Ιράν να πλήξει στόχους σε μακρινή απόσταση, ωστόσο εκτιμάται πως ο ιρανικός στρατός διαθέτει ακόμα σημαντικά αποθέματα σε πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς όπως και drones.
Άλλη μια κίνηση θα μπορούσε να είναι η ενεργοποίηση των συμμάχων του ή του «άξονα της αντίστασης» όπως τους αποκαλεί. Η σιιτική Χεζμπολάχ στο Λίβανο φαίνεται σε αυτή τη φάση εξουδετερωμένη όπως και η Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Υπάρχουν όμως σιιτικές πολιτοφυλακές στο γειτονικό Ιράκ που θα μπορούσαν να πλήξουν αμερικανικούς στόχους στην περιοχή, όπως επίσης και οι Χούθι της Υεμένης οι οποίοι είναι σε θέση να επεκτείνουν τη σύγκρουση μέχρι και την Ερυθρά Θάλασσα.
Η απάντηση με τη μεγαλύτερη σημασία όμως είναι μακροπρόθεσμη και αυτή που παραγνωρίζουν σήμερα οι περισσότεροι αναλυτές. Και αυτή δεν είναι άλλη από την επιτάχυνση των διαδικασιών για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Γιατί πίσω από τις θριαμβολογίες Τραμπ ότι οι επιθέσεις των ΗΠΑ «πήραν τη βόμβα από τα χέρια του Ιράν» κρύβεται μια βασική αλήθεια: το Ιράν δεν διέθετε αυτή τη στιγμή πυρηνικά όπλα και τώρα αποκτά πολλούς περισσότερους λόγους να αποκτήσει.
Πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι γνωστό σε ποιο ακριβώς βάθος βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις στο Φορντό που χτυπήθηκαν από τις αμερικανικές βόμβες καταστροφής καταφυγίων υπάρχει και η διάσταση ότι, περιμένοντας τόσα χρόνια την επίθεση που τελικά ήλθε τα ξημερώματα της Κυριακής, οι Ιρανοί είχαν αποκεντρώσει και διασπείρει το πυρηνικό τους πρόγραμμα σε ολόκληρη τη χώρα. Η επόμενη μέρα για τη Μέση Ανατολή, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, είναι έτσι πολύ λιγότερο ασφαλής παρά τα όσα υποστηρίζει ο Τραμπ και οι χειροκροτητές του.
