Μερικές εβδομάδες, μετά την ολοκλήρωση της πολύμηνης δίκης, όπου ο Ντομινίκ Πελικό και άλλοι 49 άνδρες κρίθηκαν ένοχοι για τον βιασμό της πρώην συζύγου του, Ζιζέλ Πελικό, η κόρη τους, Καρολίν Νταριάν, «σπάει» τη σιωπή της και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της υπόθεσης που συντάραξε τη Γαλλία και όλο τον κόσμο.
Σε συνέντευξη της στο BBC, η 46χρονη Νταριάν περιέγραψε το ψυχικό βάρος που φέρει όντας κόρη, τόσο του θύματος, όσο και του θύτη, ενώ εξέφρασε την έντονη επιθυμία της να πεθάνει ο πατέρας της στη φυλακή.
Η Καρολίν Νταριάν περιέγραψε ότι έλαβε ένα μοιραίο τηλεφώνημα από τη μητέρα της, ένα βράδυ τον Νοέμβριο του 2020, στο οποίο η Ζιζέλ την ενημέρωσε ότι ο πατέρας της, 72 ετών σήμερα, νάρκωνε τη Ζιζέλ για περίπου 10 χρόνια προκειμένου να διευκολύνει τον βιασμό της από διαφορετικούς άνδρες.
«Θυμάμαι ότι φώναζα, έκλαιγα, τον έβρισα κιόλας», λέει. «Ήταν σαν σεισμός. Ένα τσουνάμι».
Η Νταριάν μίλησε για το πώς υποψιάζεται έντονα ότι και η ίδια υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης που ενορχήστρωσε ο πατέρας της. Λίγες ημέρες μετά το τηλεφώνημα, η ίδια κλήθηκε από την αστυνομία και της έδειξαν εικόνες που βρέθηκαν στο φορητό υπολογιστή του Ντομινίκ και την έδειχναν να κείτεται αναίσθητη σε ένα κρεβάτι φορώντας μόνο ένα μπλουζάκι και ένα εσώρουχο – εικόνες στις οποίες δεν αναγνώρισε αμέσως τον εαυτό της.
«Γνωρίζω ότι ο πατέρας μου με νάρκωσε και υποθέτω ότι με βίασαν και μένα αλλά δεν έχω καμία απόδειξη. Και αυτό ισχύει για πόσα θύματα; Δεν γίνονται πιστευτά επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν τα ακούνε, δεν τα υποστηρίζουν» λέει συγκλονισμένη στο BBC.
Στο δικαστήριο, ο Ντομινίκ υποστήριξε ότι δεν είχε κακοποιήσει την κόρη του. Νωρίτερα εκείνη την ημέρα, η Νταριάν του φώναξε: «Δεν θα σε ξαναδώ ποτέ! Θα πεθάνεις μόνος σου σαν σκύλος!», σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης.
Τέλος, περιγράφει τον πατέρα της ως «ένα από τα χειρότερα σεξουαλικά αρπακτικά των τελευταίων 20 ή 30 ετών» και έχει γράψει ένα βιβλίο που περιγράφει λεπτομερώς το τραύμα της οικογένειάς της, με τίτλο «Δεν θα τον ξαναφωνάξω ποτέ μπαμπά».
Περιέγραψε την πραγματικότητα με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη ως «τρομερό βάρος» και μπορεί πλέον να βλέπει τον Ντομινίκ μόνο ως τον «σεξουαλικό εγκληματία που είναι».
Εκστρατεία από Βρετανίδα δημοσιογράφο για να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης στη Ζιζέλ
Παράλληλα η 63χρονη Μέγιερ, ιδρύτρια του Women’s Equality Party, ξεκίνησε την διαδικτυακή προσπάθεια μέσω της πλατφόρμας Change.org, όπου μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες από 35.000 υπογραφές. Σε σχετικό κείμενο με την πρότασή της, το οποίο δημοσιεύτηκε στην πλατφόρμα Change.org η Βρετανίδα δημοσιογράφος ζητά από τη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης στη Ζιζέλ Πελικό, τη γυναίκα που αναδείχθηκε σε σύμβολο του αγώνα κατά της χημικής υποταγής και της σεξουαλικής βίας, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε διεθνές επίπεδο.
Το κείμενο της Βρετανίδας δημοσιογράφου εμφανίστηκε στον ιστότοπο Change.org στις 20 Δεκεμβρίου, δηλαδή μία μέρα μετά την ολοκλήρωση της πολύκροτης δίκης για τους βιασμούς της Ζιζέλ.
«Είναι δύσκολο να σκεφτούμε οποιαδήποτε μορφή βίας που αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση για την ειρήνη από τη σεξουαλική βία. Είναι έμφυλη και ενδημική. Αναπτύσσεται ως πολεμικό όπλο, καταστρέφει επίσης ότι θεωρείται ειρήνη κάθε λεπτό της κάθε μέρας σε κάθε μέρος του κόσμου. Η πλειονότητα των γυναικών έχουν βιώσει σεξουαλική βία στη διάρκεια της ζωής τους. Τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) εκτιμούν ότι μία στις τέσσερις γυναίκες και ένας στους 26 άνδρες θα υποστούν βιασμό ή απόπειρα βιασμού.
Η πλειοψηφία των θυμάτων και των επιζώντων γνωρίζουν τους βιαστές τους. Αυτή η αλήθεια έχει γραφτεί σε μεγάλο βαθμό στη δίκη και την καταδίκη του συζύγου της Ζιζέλ Πελικό και των 50 άλλων ανδρών που τη βίασαν», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο κείμενό της προς τη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ η Μέγιερ.
Στο ίδιο κείμενο η Βρετανίδα δημοσιογράφος τονίζει πως η Ζιζέλ Πελικό επέλεξε να μην διεξαχθεί η δίκη κεκλεισμένων των θυρών, ώστε όλη η κοινωνία να είναι μάρτυρας σε όσα ακούστηκαν μέσα στη δικαστική αίθουσα με στόχο ένα καλύτερο μέλλον «όπου όλοι, γυναίκες και άνδρες, θα μπορούν να ζουν σε αρμονία με σεβασμό και αμοιβαία κατανόηση».
«Κανείς δεν αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης περισσότερο από την Πελικό. Τώρα είναι η ώρα να βεβαιωθούμε ότι η Επιτροπή Νόμπελ και αυτοί οι λίγοι άνθρωποι που εγκρίνουν τις υποψηφιότητες θα αναλάβουν δράση», καταλήγει στο κείμενό της η Μέγιερ.