Ηταν όλοι τους εκεί. Από τον πρώην Πρόεδρο της γειτονικής Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρου μέχρι τον μακροβιότερο ηγέτη στην Ε.Ε, τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία. «Η Δεξιά προελαύνει όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε όλο τον κόσμο» σχολίασε ο τελευταίος, δίνοντας στην τελετή ορκωμοσίας του νέου Προέδρου της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι πανηγυρικό χαρακτήρα για τους εκπροσώπους του ακροδεξιού λαϊκισμού σε όλο τον κόσμο.
Από τη γιορτή δεν μπορούσε να λείψει ούτε ο Αντόνιο Καστ, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Χιλής, αλλά ούτε και ο Σαντιάγκο Αμπασκάλ του νεοφασιστικού Vox στην Ισπανία.
Ο μεγάλος απών ήταν βέβαια ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, που με την εκλογή του στον Λευκό Οίκο έσπειρε δεκάδες μιμητές και επιγόνους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τον αναπλήρωσε ο πανταχού παρών το τελευταίο διάστημα Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που εξέφρασε την ελπίδα πως ο λαός της Αργεντινής «θα εκπλήξει σύντομα τον κόσμο με τις επιτυχίες του».
Ορκωμοσία απούσης της Αριστεράς
Οι ηγέτες της λατινοαμερικανικής Αριστεράς, που παρά την «απώλεια» της Αργεντινής παραμένει κυρίαρχη δύναμη στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής, απουσίαζαν. Το «παρών» στην ορκωμοσία δεν έδωσε ούτε ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα ούτε ο Κολομβιανός ομόλογός του Γκουστάβο Πέτρο. Οι Πρόεδροι της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας Νικολάς Μαδούρο και Ντανιέλ Ορτέγα δεν είχαν καν προσκληθεί.
Η πρώην πρόεδρος των περονιστών Κριστίνα Κίρτσνερ, που υποχρεώθηκε να δώσει το «παρών» ως πρόεδρος της Γερουσίας, αποδοκιμάστηκε έντονα από τους οπαδούς του Μιλέι και αντέδρασε υψώνοντας προς το μέρος τους το μεσαίο δάχτυλο.
Το κοινό της εκδήλωσης, άλλωστε, έδινε την αίσθηση συμμετοχής σε ένα ενιαίο πολιτικό ρεύμα πολύ περισσότερο από τους επίσημους προσκεκλημένους. «Αυτό είναι για όλη την Αμερική, όχι μόνο για τις ΗΠΑ» σχολίαζε περιχαρής ο Φρανσίσκο Λαμπριόλα δείχνοντας το καπέλο του με το τραμπικό σύνθημα «Κάντε την Αμερική και πάλι σπουδαία».
Και παραδίπλα, οπαδοί του Μπολσονάρου φορώντας φανέλες με συνθήματα υπέρ της οπλοκατοχής χαρακτήριζαν την εκλογική νίκη του Μιλέι ως «πιστολιά στην Αριστερά». Ξεδίπλωσαν μάλιστα και πανό για την επόμενη μεγάλη νίκη που περιμένουν: «Τραμπ 2024, Σώσε ξανά την Αμερική».
Μακριά από το αγριεμένο πλήθος, αρκετοί φαίνεται πάντως να πρόσεχαν πως ο νικητής των εκλογών του Νοεμβρίου δεν έχει πια θάψει πια μόνο το περίφημο αλυσοπρίονό του, έμβλημα της πολεμοχαρούς του διάθεσης απέναντι στο διεφθαρμένο κράτος και στην κατεστημένη «πολιτική κάστα».
Θεραπεία σοκ
Για να κυβερνήσει απέναντι σε ένα μάλλον εχθρικό Κογκρέσο, ο Μιλέι στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραδοσιακή Δεξιά και στο κόμμα του τελευταίου εκλεγμένου προέδρου της Μαουρίτσιο Μάκρι.
Μεγαλύτερη μέχρι τώρα απόδειξη αποτελεί η επιλογή του για το υπουργείο Οικονομίας. Ο πρώην τραπεζίτης της Γουόλ Στριτ Λουίς Καπούτο διετέλεσε διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Αργεντινής επί Μάκρι, του θεσμού, δηλαδή, που ο Μιλέι υποσχόταν προεκλογικά να καταργήσει.
Ο Καπούτο έχει δηλώσει όμως την αντίθεσή του και στην άλλη μεγάλη προεκλογική υπόσχεση του νέου Προέδρου, την αντικατάσταση του αργεντίνικου πέσο από το αμερικανικό δολάριο.
Κατά τα άλλα, ο Μιλέι υποσχέθηκε στην ομιλία του να βάλει τέλος σε δεκαετίες «σήψης και παρακμής», προσπαθώντας να δώσει την εντύπωση ότι η εκλογή του αποτελεί σημείο καμπής στην Ιστορία της χώρας του. «Όπως η πτώση του Τείχους του Βερολίνου σηματοδότησε το τέλος μιας τραγικής περιόδου για τον κόσμο, το ίδιο έκαναν και αυτές οι εκλογές» σημείωσε, δίνοντας την υπόσχεση για μια θεραπεία σοκ.
Δεν παρέλειψε πάντως να αναφερθεί και στην «καμένη γη» που παραλαμβάνει. «Η πρόκληση μπροστά μας είναι τεράστια» τόνισε. Ο ετήσιος πληθωρισμός αναμένεται να ξεπεράσει φέτος το επίπεδο του 200%, ενώ το 40% των πολιτών ζουν πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας. Απομένει να φανεί μόνο πού θα έχει φτάσει το ποσοστό τους μετά τη νέα θεραπεία σοκ.
