Το όνομά του είναι Συνέδριο Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (Conservative Political Action Conference-CPAC). Διεξάγεται κάθε χρόνο την άνοιξη από το 1974 με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Συντηρητικής Ένωσης και συγκεντρώνει την αφρόκρεμα του χώρου, φυσικά και τα κορυφαία στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Μάλιστα συνοδεύεται και από μια σφυγμομέτρηση μεταξύ των μετεχόντων για τον καταλληλότερο υποψήφιο των Συντηρητικών στις κάθε φορά επερχόμενες εκλογές. Φυσικά την πρώτη θέση καταλαμβάνει εδώ και έξι ψηφοφορίες ο Ντόναλντ Τραμπ, κάτι που αποτελεί και ρεκόρ για τη σχετική διοργάνωση.
Συντηρητισμός με παράδοση
Η εκδήλωση αυτή έχει αποκτήσει έναν σχεδόν μυθικό χαρακτήρα για τους Αμερικανούς συντηρητικούς, ειδικά τους πιο ακραίους του χώρου, και αποτελεί και πηγή έμπνευσης για τους ομοϊδεάτες τους παγκοσμίως. Το 2022, ένας από τους ξένους προσκεκλημένους ήταν ο Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος αποφάσισε να ιδρύσει το CPAC Ουγγαρίας, με στόχο να συντονίσει τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Το σχετικό συνέδριο θα γίνει τον Μάιο στη Βουδαπέστη.
Ας γυρίσουμε όμως στο πρωτότυπο. Φέτος το συνέδριο έγινε στο Μέριλαντ και φυσικά κεντρικός ομιλητής και τιμώμενο πρόσωπο ήταν και πάλι ο Ντόναλντ Τραμπ, παρά τις νομικές εκκρεμότητες που έχει μπροστά του και θα μπορούσαν τον επόμενο χρόνο να τον οδηγήσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Ο εκλεκτός επισκέπτης από το εξωτερικό ήταν ο πρώην Πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρου, ο οποίος έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και διαβεβαίωσε το ακροατήριο ότι «η αποστολή του δεν έχει τελειώσει». Παρών και ο παρασκηνιακός συντονιστής δραστηριοτήτων της νέας αυτής Δεξιάς παγκοσμίως και σύμβουλος του Τραμπ Στιβ Μπάνον και ο ιεροκήρυκας του ακροδεξιού Fox News Tάκερ Κάρλσον, που έπαιξαν τον ρόλο των εμψυχωτών της παράταξης στην εκστρατεία που έχει ξεκινήσει για την επιστροφή της στην εξουσία.
Πίσω από το σόου
Είναι μια εκδήλωση που για κάποιους έχει ίσως χάσει λίγη από την αίγλη των εποχών Ρέιγκαν και Μπους, αλλά παραμένει ένα τεράστιο πολιτικό σόου και πυξίδα για την πολιτική κατεύθυνση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Για τα αμερικανικά ΜΜΕ το CPAC έχει συνήθως τον χαρακτήρα μιας... ιπποδρομίας, όπου προσπαθούν να μαντέψουν ποιος παίρνει κεφάλι στην κούρσα της υποψηφιότητας για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Ασχολούνται δηλαδή με την εικόνα των εμφανιζόμενων και διάφορες «αισθητικές» λεπτομέρειες, που αφορούν τις προσωπικότητες που κυριαρχούν με τις εμφανίσεις και τις ομιλίες τους.
Για το ποιος ήταν και πάλι ο νικητής των εντυπώσεων δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κερδίσει τις καρδιές και το μυαλό των ακραίων συντηρητικών, έχει μπολιάσει το κόμμα με μια ιδεολογία, που για κάποιους αναλυτές είναι ανατριχιαστική αφού περιέχει στοιχεία ρητορικής που δεν απέχουν και πολύ από εκείνη των φασιστικών κομμάτων. Η φρασεολογία απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, που πρέπει να «εξαφανιστεί» από τη δημόσια ζωή όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, το μίσος απέναντι στα κινήματα και ό,τι θεωρείται «προοδευτικό», ο ρατσιστικός λόγος και η απαξίωση των μεταναστών ήταν η κυρίαρχη άποψη και στο φετινό συνέδριο.
Ολοι στην ίδια γραμμή
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δεύτερος της φετινής σφυγμομέτρησης Ρον ντε Σάντις, που θεωρείται έτσι κι αλλιώς ο μεγάλος αντίπαλος του Τραμπ για το χρίσμα, έχει υιοθετήσει τις δικές του θέσεις, ίσως με μια διαφορετική ένταση και αποφυγή φραστικών ακροτήτων.
Ο Ντε Σάντις απέφυγε πάντως να εμφανιστεί φέτος, ίσως γιατί γνώριζε ότι προς το παρόν είναι αδύνατον να επισκιάσει τον Τραμπ. Εμφανίστηκε όμως η Νίκι Χάλεϊ, πρώην κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας και προστατευόμενη του Τραμπ ως πρέσβης διορισμένη στα Ηνωμένα Έθνη κατά τη διάρκεια της θητείας του. Ο λόγος της, όπως και εκείνος του Μάικ Πομπέο, πρώην υπουργού Εξωτερικών, ήταν ακριβώς στο ίδιο μοτίβο. Εθνικισμός, ξενοφοβία, θρησκοληψία. Όλα αυτά που καλλιέργησε στα χρόνια της θητείας του ο Τραμπ.
Οπως υπογράμμιζε η Γερμανίδα δημοσιογράφος και οξυδερκής παρατηρήτρια της θρησκόληπτης Δεξιάς των ΗΠΑ Ανίκα Μπρόκσμιντ, δεν υπάρχει σήμερα καμία σημαντική ιδεολογική διαίρεση μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ακόμα κι αν υπάρχουν επιφανειακές, ουσιαστικά αισθητικές διαφορές μεταξύ των σκληροπυρηνικών οπαδών της MAGA («Κάνε την Αμερική Μεγάλη ξανά»), που συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι στο CPAC και στους Ρεπουμπλικάνους που θέλουν να «περάσουν στην επόμενη μέρα μετά τον Τραμπ».
Με άλλα λόγια, ο Τραμπ μπορεί να φύγει, ειδικά αν τελικά ασκηθούν και ποινικές διώξεις εναντίον του, αλλά ο τραμπισμός, αυτό δηλαδή που έφερε στην πολιτική τα τελευταία χρόνια επηρεάζοντας την πολιτική ζωή και πέρα από τις ΗΠΑ, θα συνεχίσει να είναι παρών και όπως όλα δείχνουν θα καθορίσει και τη στρατηγική των Ρεπουμπλικάνων στις ερχόμενες εκλογές.
Πολύ εύστοχα το διατύπωσε, για παράδειγμα, η Κρίσι Στριπ γράφοντας στο Open Democracy: «Αυτό που πολλοί έχουν αποκαλέσει τραμπισμό, αλλά που θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε ξεκάθαρα και ειλικρινά φασισμό, θα συνεχίσει να εμψυχώνει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, με ή χωρίς τον Τραμπ επικεφαλής του, και ένας Ρεπουμπλικάνος με πιο εξελιγμένη συναίσθηση της αξίας των πολιτικών ελιγμών από ό,τι ο Τραμπ θα ήταν ακόμη πιο επικίνδυνος ως Πρόεδρος». Για τους ίδιους τους Αμερικανούς, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη.
