H Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μπορεί να μην έχει δρέψει δάφνες για το πολιτικό της ένστικτο, αλλά πρέπει να της αναγνωρίσει κανείς ότι ξέρει να προβλέπει τις ευκαιρίες για μεγάλες συμφωνίες, που βοηθούν να κυκλοφορήσει χρήμα στις αγορές. Το κατάφερε όταν έτρεξε να προλάβει τα εμβόλια για να μην «τα χάσει» η Ευρώπη ή όταν κανόνιζε πριν το πόλεμο να αυξήσει τις προμήθειες της ΕΕ με LNG από τις ΗΠΑ.
Τώρα η διεισδυτική ματιά της με τη βοήθεια του συμπατριώτη της καγκελάριου Σολτς έπεσε στην Ουκρανία και το μεταπολεμικό της μέλλον και μάλιστα σε μια περίοδο που τρέχουν καταγγελίες για προηγούμενες «μυστικές» της δραστηριότητες. Η κατεστραμμένη από τις ρωσικές επιδρομές χώρα υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί κάποια στιγμή περί τα 350 δισεκατομμύρια ευρώ για να μπορέσει να γιατρέψει τις πληγές της. Η κυβέρνηση του Κιέβου κάνει διαφορετικούς υπολογισμούς, προφανώς με δικές της… προδιαγραφές και αναφέρει ένα ποσό υπερδιπλάσιο.
Με αφορμή λοιπόν τη συνάντηση στο Βερολίνο για την ανοικοδόμηση της διαλυμένης χώρας, Σολτς και φον ντερ Λάιεν δημοσίευσαν ένα κείμενο, που κάνει λόγο για ένα «σχέδιο Μάρσαλ» για την Ουκρανία. Εκτός από τα διάφορα ρομαντικά και «ανθρωπιστικά», που αναφέρονται εκεί το κείμενο μας διαφωτίζει ότι «φυσικά και θα πρέπει να συμμετέχουν τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι κορυφαίοι διεθνείς οργανισμοί» στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Εννοείται ότι γίνεται λόγος για μεγάλους δωρητές που θα βοηθήσουν, αλλά είναι προφανές ότι ολόκληρο το ποσόν είναι αδύνατον να βρεθεί από δωρεές. Λογικά θα ακολουθηθεί η πάγια γραμμή για «δάνεια με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους», όπως αυτά που οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, με λιγοστές εξαιρέσεις σαν της Ελλάδας, αποφάσισαν να μην διεκδικήσουν από το σχετικό κονδύλι του Ταμείου Ανάκαμψης, το οποίο παραμένει αναξιοποίητο.
Από τον Πούτιν στα γεράκια των αγορών
Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για να προβλέψει κανείς ποιο θα είναι το μέλλον της ανοικοδομηθείσας μεταπολεμικής Ουκρανίας. Από την αποτυχημένη, όπως όλοι ελπίζουν απόπειρα του Πούτιν να την «γλυτώσει από τους ναζί» θα πέσει στα χέρια των αγορών, που θα έχουν κάθε διάθεση να την διασώσουν, πάντα με το αζημίωτο.
Κι επειδή μιλάμε για ιλιγγιώδη ποσά η κυρία φον ντερ Λάιεν διεκδικεί όπως φαίνεται από το άρθρο της για λογαριασμό της Κομισιόν το ρόλο του μεσάζοντα και εργοδηγού της μεγάλης ανοικοδόμησης «δίνοντας ώθηση σε σημαντικά έργα ανασυγκρότησης και παρέχοντας τεχνική υποστήριξη». Εντάξει για αυτό υπάρχουν πάντα και οι εταιρείες συμβούλων, με τις οποίες υπάρχει σταθερή και αποδοτική συνεργασία. Για να μην αφήσει μάλιστα καμιά αμφιβολία για το ποιος θα κάνει το όλο κουμάντο, η πρόεδρος της Επιτροπής επισημαίνει ότι «η πορεία της Ουκρανίας προς την ανασυγκρότηση είναι ταυτόχρονα η πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση». Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το αντίτιμο της «ενταξιακής πορείας». Των φρονίμων τα παιδιά…
Η υπόθεση θυμίζει, αλλά με ένα πολύ πιο τραγικό τρόπο, εξαιτίας του ζόφου του πολέμου, αυτά που συνέβαιναν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μετά την πτώση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Πήγαινε τη μια εβδομάδα στη Βαρσοβία ή στην Πράγα ο Γάλλος πρόεδρος, ακολουθούσε την επομένη ο Γερμανός καγκελάριος. Το τοπίο ήταν παρθένο και εξαιρετικά εύφορο για επεκτάσεις δραστηριοτήτων. Οι καταναλωτές διψούσαν, οι επενδυτές αγόραζαν μισοτιμής, οι κυβερνήσεις στήριζαν εθνικά επιχειρηματικά σχέδια.
Τώρα υπάρχει και το άλλοθι της στήριξης μιας χώρας, που έχει συντριβεί από την ρωσική πολεμική μηχανή. «Στηρίζοντάς την, οικοδομούμε και το δικό μας μέλλον» επιμένουν Σολτς και φον ντερ Λάιεν. Μπορείτε να αποφασίσετε μόνοι σας αν αυτό το πρώτο πληθυντικό συμπεριλαμβάνει και εσάς.
