Πρώτο θέμα έγινε σε κάποια μέσα ενημέρωσης η απύθμενη προχειρότητα (;) της Συμμαχικής Χερσαίας Διοίκησης του ΝΑΤΟ, που εδρεύει στη Σμύρνη, να αναρτήσει στον λογαριασμό της στο Twitter στις 30 Αυγούστου τις… ευχές της για την εθνική γιορτή της Τουρκίας. «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης», έγραψαν στα τουρκικά, προσθέτοντας ότι «Συμμετέχουμε με τους Τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».
Θεωρητικά οι ευχές αυτές στέλνονται σχεδόν αυτόματα μεταξύ συμμάχων, μόνο που εν προκειμένω η γιορτή για τη νίκη του ενός είναι η οδύνη για την ήττα -και την καταστροφή- του άλλου. Στις 30 Αυγούστου η Τουρκία τιμά τη νίκη του τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη στο Ντουμλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς Ασίας. Και η Ελλάδα θυμάται τη Μικρασιατική Καταστροφή, από την οποία συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια. Βέβαια, πολλές εθνικές γιορτές κρατών έχουν να κάνουν με τη νίκη επί άλλων κρατών στο παρελθόν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποστέλλονται συγχαρητήρια μηνύματα.
Εν προκειμένω, πάντως, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ έκανε αυστηρό διάβημα διαμαρτυρίας, τονίζοντας ότι η εν λόγω ανάρτηση «πέρα από άτοπη, είναι και απαράδεκτη». Και μετά το διάβημα η ανάρτηση κατέβηκε.
Το βέβαιο είναι ότι ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, όσο κι αν δεν κρύβει την… αδυναμία του στην Τουρκία, δεν κρύβεται πίσω από αυτή την «άτοπη και απαράδεκτη» ανάρτηση.
Απλώς σ’ αυτή την τεταμένη συγκυρία κάποιος στη διοίκηση του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη θα έπρεπε να είχε σκεφτεί να μην αναρτήσει αυτές τις ευχές - και δεν το έκανε.
Αυτοματισμοί…
Με την ευκαιρία αυτής της ανάρτησης θα ήθελα να σας διηγηθώ με πολλά χρόνια καθυστέρηση μια άλλη απύθμενη προχειρότητα από το γραφείο του Γερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Κολ την ημέρα που πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ήταν Κυριακή 23 Ιουνίου του 1996, προφανώς την πρωινή βάρδια στο γραφείο τού κυβερνητικού εκπροσώπου είχε κάποιος μαθητευόμενος και στο ερώτημα αν υπάρχει κάποια δήλωση για τον θάνατο του Παπανδρέου η απάντηση που στάλθηκε στο φαξ -τότε υπήρχαν φαξ…- ήταν το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του Χέλμουτ Κολ για τα 60ά γενέθλια του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Κώστα Σημίτη.
Προφανώς το τηλεγράφημα ήταν έτοιμο από μέρες - και προφανώς δόθηκε στη δημοσιότητα περίπου… αυτόματα. Κανείς στην Καγκελαρία δεν σκέφτηκε ότι υπό τις νέες συνθήκες η δημοσιοποίησή του θα ήταν άτοπη. Η εκτίμηση των δημοσιογράφων τότε, πάντως, ήταν πως εκείνη η προχειρότητα δεν άξιζε ούτε για ένα παραπολιτικό.
