Ο Γκουστάβο Πέτρο και η Ιστορική Συμφωνία της Κολομβίας δίνουν τη μάχη για να κερδίσουν τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών ενάντια στη Δεξιά του Άλβαρο Ουρίμπε και του Ιβάν Ντούκε, τωα καρτέλ των ναρκωτικών, τις μαφίες και τους παραστρατιωτικούς και έναν απρόβλεπτο λαϊκιστή υποψήφιο και μεγιστάνα της αγοράς ακινήτων, τον Ροδόλφο Ερνάντες, που έλαβε ήδη και επισήμως το χρίσμα του υποψήφιου του καθεστώτος, φτάνοντας σε μερικές δημοσκοπήσεις έως το 52% έναντι του 44% του υποψήφιου του προοδευτικού χώρου.
Το κράτος - παρακράτος του Ντούκε ετοίμασε μάλιστα τα ψηφοδέλτια του δεύτερου γύρου για τις 19 Ιουνίου με τρόπο πρωτοφανή ακόμη και για τα ιστορικά χρονικά της χειρότερης μπανανοδημοκρατίας, αφού στο ψηφοδέλτιο εμφανίζεται πρώτος ο Ερνάντες, που ήρθε δεύτερος στον πρώτο γύρο με 28%, έναντι του Πέτρο, που ήρθε πρώτος με το 40%.
Η απόφαση του δεξιού υποψηφίου Φεντερίκο «Φίκο» Γκουτιέρες, που πήρε το 24%, να στηρίξει τον Ερνάντες αποτελεί την τελευταία ελπίδα του Άλβαρο Ουρίμπε και του Ιβάν Ντούκε να αποτρέψουν τη νίκη του υποψηφίου της Αριστεράς. Ακόμη και οι δεξιοί αναλυτές παραδέχτηκαν ότι ο πρώτος γύρος των εκλογών πυροδότησε το πολιτικό τέλος του «ουριμπισμού», που χαρακτήρισε την πολιτική της χώρας από τις αρχές του νέου αιώνα και είχε βρει έναν από τους χειρότερους εκπροσώπους του στον απερχόμενο Πρόεδρο Ντούκε.
Ο συστημικός αντισυστημικός
Ο Ερνάντες, παρά τις προσπάθειες να εμφανιστεί αντισυστημικός, αποτελεί τμήμα του διεφθαρμένου συστήματος της Κολομβίας που επί δύο αιώνες απομυζά τη χώρα, ενώ πολλές από τις θέσεις του είναι ξεκάθαρα αντιδραστικές.
Ο Ερνάντες, που αποκαλείται «ο Τραμπ της Κολομβίας», στηρίζει την εκλογική του επιτυχία αποκλειστικά και μόνο στα κοινωνικά δίκτυα και δέθτηκε να μετατραπεί μέσα σε λίγες ώρες στον υποψήφιο του καθεστώτος εναντίον του οποίου είχε ασκήσει την κριτική του μέχρι και τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Δηλώνοντας τον θαυμασμό του για τον Χίτλερ, υποστηρίζοντας αργότερα ότι νόμιζε πως μιλούσε για τον Αϊνστάιν, ο Ερνάντες ξεκίνησε έναν ανοιχτό πόλεμο με τα οργανωμένα κινήματα των γυναικών, εξαιτίας της πατριαρχικής και αντιδραστικής πολιτικής του. Μια ομάδα ακτιβιστριών γυναικών έφτασε μάλιστα να αποστείλει επιστολή στην Εθνική Εκλογική Επιτροπή (CNE) ώστε να υποχρεώσει τον Ερνάντες να παρευρεθεί τουλάχιστον στα τρία ντιμπέιτ που προβλέπει ο εκλογικός νόμος για να εκφράσει τις απόψεις του μπροστά στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο Εντάντες, που εμφανιζόταν στα κοινωνικά δίκτυα ως «ο γεράκος του Tik Τok», υποστήριξε ότι δεν θα συμμετάσχει ούτε στον δεύτερο γύρο σε ντιμπέιτ, προτιμώντας τον ασφαλή χώρο του Διαδικτύου, αφού ο μεγιστάνας της αγοράς ακινήτων και πρώην δήμαρχος της πλούσιας Μπουκαραμάνγκα δεν έχει κανένα πρόβλημα να επενδύσει στην προβολή του, χωρίς τον κίνδυνο να εκτεθεί μπροστά στο ευρύ κοινό συμμετέχοντας σε μια σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση με τον ταλαντούχο Πέτρο.
Πυραμίδες ψηφοφόρων από το WhatsApp
Έτσι και αλλιώς έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο δίκτυο στα κοινωνικά δίκτυα και το WhatsApp, με βάση τον κάθε δήμο, και, εφαρμόζοντας τους μηχανισμούς των παιγνίων, προσπαθεί διά μέσου χιλιάδων υποτιθέμενων εθελοντών να πλασάρει τα μηνύματά του με τις τακτικές του εμπορικού μάρκετινγκ ζητώντας από τους πελάτες - ψηφοφόρους του να του βρουν άλλους αγοραστές - ψηφοφόρους, διευρύνοντας την εκλογική του πελατεία.
Με την υποκρισία που τον διακατέχει, ο Ερνάντες υποσχέθηκε 20 μέτρα από το Twitter μεταξύ των οποίων τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, που είναι ήδη νόμιμες, τη Συμφωνία Ειρήνης με τις FARC, που έχει ήδη υπογραφεί, και τη νομιμοποίηση της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους.
Ο μεγιστάνας της αγοράς ακινήτων προσπαθεί επίσης να εμφανιστεί σαν κάτι διαφορετικό από τη Δεξιά, φιλοδοξώντας ίσως να παίξει τον ρόλο του Προέδρου Σάντος, που κατέληξε στην υπογραφή της Συμφωνίας Ειρήνης.
Η Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ και ο Μαδούρο
Η Δεξιά και ο Ερνάντες παίζουν επίσης το χαρτί του εκφοβισμού του κόσμου υποστηρίζοντας ότι η νίκη του Πέτρο θα αμφισβητούσε τις σχέσεις της Κολομβία με το ΝΑΤΟ και θα οδηγούσε την Ουάσιγκτον να διακόψει την πλούσια χρηματοδότηση του αγώνα κατά των καρτέλ των ναρκωτικών.
Η Κολομβία παραμένει ένα στρατηγικό προπύργιο των ΗΠΑ στην περιοχή και η Ουάσιγκτον δεν έχει κρύψει τις προθέσεις της να εγκαταστήσει ακόμη και πυρηνικά όπλα σε βάσεις της κοντά στο σύνορα της χώρας με τη Βενεζουέλα.
Ο Πέτρο και ο Ερνάντες έχουν αναφερθεί στην ανάγκη εξομάλυνσης των σχέσεων της Μπογκοτά με το Καράκας, αφού τα σύνορα των δύο χωρών, μήκους 2.200 χιλιομέτρων, παραμένουν κλειστά από το 2015, ενώ η Βενεζουέλα διέκοψε ακόμη και τις διπλωματικές της σχέσεις με την Κολομβία το 2019, όταν η τελευταία αναγνώρισε τον Χουάν Γκουαϊδό ως «προσωρινό Πρόεδρο» της Βενεζουέλας.
Οι δηλώσεις του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο για «ειρήνη», «αδελφοσύνη» και «συνεργασία» με την Κολομβία «ανεξάρτητα από ποιος θα κερδίσει τις εκλογές» αποτέλεσαν μια αυστηρή προειδοποίηση για την Ουάσιγκτον, που φοβάται ότι θα χάσει ένα από τους πιο στενούς συμμάχους της στην αντι-μαδουρική πολιτική της.
Αντεπίθεση της Αριστεράς
Ο Πέτρο, μπροστά το κοινό μέτωπο του «ουριμπισμού», του λαϊκιστή Ερνάντες, των καρτέλ των ναρκωτικών, των μαφιών και των παραστρατιωτικών, προσπαθεί να κινητοποιήσει δύο μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων, όσους απείχαν και τους νέους, φιλοδοξώντας σε μια επανέκδοση της προεκλογικής εκστρατείας του Χιλιανού Γκάμπριελ Μπόριτς.
Ο Πέτρο έχει ανάγκη άλλο ένα εκατομμύριο ψήφους, όπως παραδέχτηκε το βράδυ του πρώτου γύρου, ενώ αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα για να αποσπάσει ψηφοφόρους από τους μετριοπαθείς και συντηρητικούς ψηφοφόρους, αφού τα μέσα ενημέρωσης, η Δεξιά του Ουρίμπε και του Ντούκε και οι υποτιθέμενες κεντρώες και φιλελεύθερες δυνάμεις έδειξαν από την αρχή ότι ο Πέτρο και η Ιστορική Συμφωνία του αποτελεί τον μεγάλο εχθρό του συστήματος.
Ο Πέτρο πάντως, με το ιστορικό ποσοστό του 40% του πρώτου γύρου, έδειξε ότι κανείς δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει την Κολομβία με τις νεοφιλελεύθερες, αντιλαϊκές και αντικοινωνικές πολιτικές του Ντούκε, που σε μεγάλο βαθμό ενστερνίζεται και ο Ερνάντες. Το 40% του Πέτρο αποτελείται από όσους αγωνίστηκαν στους δρόμους και έδωσαν τον αίμα τους τα τελευταία δύο χρόνια για να δουν την Κολομβία να υιοθετεί ριζοσπαστικές δημοκρατικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές.
