Έναν χρόνο μετά την εισβολή του αφηνιασμένου όχλου στο Καπιτώλιο, ντοπαρισμένου από τις προτροπές των ανθρώπων του Τραμπ να σταματήσουν την υποτιθέμενη “κλοπή” της ψήφου του και με ξεκάθαρο σκοπό να ακυρώσουν την εκλογή του Τζο Μπάιντεν, οι παγωμένοι άνεμοι που σαρώνουν την κλυδωνιζόμενη αμερικανική δημοκρατία δεν λένε να κοπάσουν.
Λίγες ημέρες μετά τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021 τα οποία αμαύρωσαν για πάντα την εικόνα των ΗΠΑ ως παγκόσμιου “προμαχώνα” των δημοκρατικών ιδεωδών, έγκριτοι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες και αναλυτές διαβεβαίωναν με άρθρα τους ότι η αμερικανική δημοκρατία δεν διέτρεξε κίνδυνο. Σχεδόν έναν χρόνο μετά, με τον πρώην προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Μαρκ Μίντοους να παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη και τις αποκαλύψεις απ’ το προσωπικό αρχείο του να επιβεβαιώνουν ότι και σχέδιο υπήρχε, και συντονισμός για να σταματήσει η επικύρωση της εκλογής Μπάιντεν από το Κογκρέσο εκείνη την ημέρα ώστε ο Τραμπ να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να σφετεριστεί την εξουσία, η βεβαιότητα στην “ανοσία” της αμερικανικής δημοκρατίας αποδεικνύεται πέρα ως πέρα λανθασμένη.
Δεν ξεφουσκώνει
Με διάχυτη την αίσθηση σε ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης ότι το “φαινόμενο Τραμπ” κάθε άλλο παρά έχει ξεφουσκώσει και με νωπή ακόμη στη μνήμη τη δημόσια μετεκλογική προειδοποίηση του Μπέρνι Σάντερς για την πιθανότητα ανάδυσης ενός “νέου Τραμπ” πολύ πιο επικίνδυνου από τον “πρωτότυπο” αν το Δημοκρατικό Κόμμα απογοητεύσει τους ψηφοφόρους του, η ανησυχία για το πώς θα εξελιχθεί η κρίση δημοκρατίας στις ΗΠΑ οδηγεί τους αναλυτές σε μερικές πολύ ζοφερές προβλέψεις.
Ένας από αυτούς, ο Καναδός καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Τόμας Χόμερ-Ντίξον, προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να βρεθούν υπό την εξουσία μιας Δεξιάς δικτατορίας μέχρι το 2030 και μάλιστα κάλεσε την κυβέρνηση της Οτάβα να προστατευτεί από αυτό που ο ίδιος θεωρεί ως επερχόμενη «κατάρρευση της αμερικανικής δημοκρατίας».
“Μέχρι το 2025 η αμερικανική δημοκρατία θα μπορούσε να καταρρεύσει προκαλώντας ακραία εσωτερική πολιτική αστάθεια, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης πολιτικής βίας. Μέχρι το 2030, αν όχι νωρίτερα, η χώρα θα μπορούσε να βρεθεί υπό την εξουσία μιας δεξιάς δικτατορίας” γράφει συγκεκριμένα ο Χόμερ-Ντίξον σε άρθρο του στον καναδικό ενημερωτικό ιστότοπο The Globe & Mail.
Ο Καναδός επιστήμονας, πολιτικός ερευνητής και συγγραφέας, εκτελεστικός διευθυντής του Cascade Institute του Πανεπιστημίου Royal Roads, βασιζόμενος στην επιστήμη της πολυπλοκότητας εξετάζει και αναλύει ζητήματα που αφορούν την παγκόσμια ασφάλεια, την οικονομική αστάθεια, την περιβαλλοντική κρίση, την ιδεολογική πόλωση και τη μαζική βία.
Στο άρθρο του υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: “Δεν πρέπει να απορρίψουμε αυτές τις πιθανότητες μόνο και μόνο επειδή μάς φαίνονται γελοίες ή πολύ ακραίες για να τις φανταστούμε. Το 2014 η υπόθεση ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα γινόταν Πρόεδρος θα φαινόταν σχεδόν σε όλους παράλογη. Αλλά σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου το παράλογο γίνεται συχνά η πραγματικότητα και το ακραίο μετατρέπεται σε κοινοτυπία”.
“Οι ρωγμές διευρύνονται σταθερά, διακλαδίζονται, συνδέονται και διαχέονται βαθιά στους πάλαι ποτέ φημισμένους δημοκρατικούς θεσμούς της Αμερικής διακυβεύοντας βαθιά τη δομική τους ακεραιότητα. Η χώρα γίνεται όλο και πιο ακυβέρνητη και ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι θα μπορούσε να οδηγηθεί ακόμη και σε εμφύλιο πόλεμο”.
Τα αίτια της παρακμής
Σύμφωνα με τον Χόμερ-Ντίξον, η βαθύτερη αιτία της παρακμής της αμερικανικής δημοκρατίας βρίσκεται στο “πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα του συνδυασμού των υποκείμενων ελαττωμάτων της με τις πρόσφατες αλλαγές στα ‘ματεριαλιστικά’ χαρακτηριστικά της κοινωνίας”. Αυτές οι αλλαγές, εξηγεί ο Καναδός επιστήμονας, “περιλαμβάνουν την καθήλωση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης, τη χρόνια οικονομική ανασφάλεια και την αυξανόμενη ανισότητα καθώς η αμερικανική οικονομία, μεταμορφωμένη από την τεχνολογική αλλαγή και την παγκοσμιοποίηση, βρίσκεται σε φάση μετάβασης από τη βαριά βιομηχανία και τη μεταποίηση ως τις κύριες πηγές πλούτου στη δύναμη των ιδεών, την τεχνολογία των πληροφοριών, τη ‘συμβολική παραγωγή’ και τα χρηματοοικονομικά".
"Καθώς οι αποδόσεις στον τομέα της εργασίας έχουν μείνει στάσιμες ενώ οι αποδόσεις του κεφαλαίου έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει οδηγηθεί στο περιθώριο” τονίζει ο Καναδός καθηγητής.
