Εντείνονται οι ανταγωνισμοί στην διεθνή πολιτικοστρατιωτική αρένα, όχι μόνο σε κεντρικό αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο, ενώ οξύνονται ταυτόχρονα γεωστρατηγικές, ενεργειακές και οικονομικές αντιπαραθέσεις. Το παγκόσμιο σκηνικό είναι ντε φάκτο πολυπολικό και στους παραδοσιακούς παίκτες, που μονοπωλούσαν κάποτε το ενδιαφέρον χαράσσοντας τις διαχωριστικές γραμμές και διαμορφώνοντας τις σφαίρες επιρροής, έρχονται τώρα να προστεθούν κι άλλοι νεόκοποι, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια ώρα οι ανακατατάξεις στο ισοζύγιο ισχύος στην περιοχή παγιώνουν σήμερα μια νέα κατάσταση πραγμάτων “ανταμείβοντας” όσους έσπευσαν να καλύψουν το κενό επιρροής με νέες δυνατότητες επέκτασης του στρατιωτικού δυναμικού τους.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της νέας «τάξης πραγμάτων» είναι φυσικά η Ρωσία, η οποία έχει επεκτείνει τη στρατιωτική επιρροή της στη Μέση Ανατολή μέσω της Συρίας φθάνοντας σε απόσταση αναπνοής από το Ισραήλ, αλλά και διευρύνοντας το μέτωπο των δυνατοτήτων της στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η Μόσχα ανακοίνωσε χθες ότι είναι σε θέση για πρώτη φορά να επιχειρεί με βομβαρδιστικά μεγάλων αποστάσεων ικανών να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα, από αεροπορική βάση στη Συρία. Ο όρος που χρησιμοποιήθηκε στο σχετικό ανακοινωθέν για το λόγο παρουσίας των εν λόγω βομβαρδιστικών, προφανώς για να μην δημιουργηθούν εσφαλμένες εντυπώσεις και υπάρξουν υπεραντιδράσεις από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, είναι “εκπαιδευτικές πτήσεις σε νέες περιοχές”.
Τα τρία νεοαφιχθέντα στρατηγικά βομβαρδιστικά θα πραγματοποιούν “εκπαιδευτικές πτήσεις” πάνω από τη Μεσόγειο πριν επιστρέψουν στις μόνιμες βάσεις τους στη Ρωσία, αναφέρεται στην ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.
Έτσι λοιπόν, πρώτη φορά, ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά που μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα βρίσκονται εκτός ρωσικής επικράτειας, χάρις στην αεροπορική βάση Χμεϊμίμ στις μεσογειακές ακτές της Συρίας, στην οποία ούτως ή άλλως είχε πρόσβαση η ρωσική πολεμική αεροπορία υποστηρίζοντας την κυβέρνηση του Άσαντ στον πόλεμό της με τους αντάρτες που ήθελαν να την ανατρέψουν.
Εκ των πραγμάτων η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία εδραιώνεται και διευρύνεται σημαντικά, ίσως σε βαθμό ανησυχητικό για την Ουάσιγκτον, τη στιγμή που ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τις αμερικανορωσικές σχέσεις από θέση ισχύος.
Τα τρία στρατηγικά βομβαρδιστικά είναι τα υπερηχητικά Tupolev Tu-22M3, εμβέλειας 6.800 km και μέγιστης ταχύτητας 1,8 Mach, που μπορούν να πετάξουν σε ύψος άνω των 13.000 μέτρων. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής 12 Tu-22M3 για να πλήξουν στόχους των αντικαθεστωτικών ανταρτών στη Συρία. Οι διάδρομοι απο-προσγειώσεων στη συγκεκριμένη αεροπορική βάση επεκτάθηκαν και ένας από αυτούς αναβαθμίστηκε έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται από όλους τους τύπους των ρωσικών μαχητικών.
Την ίδια ώρα, όχι πολύ μακριά από τη Συρία, στην Υεμένη, σ’ ένα ακατοίκητο ηφαιστειογενές νησί, μια μυστηριώδης αεροπορική βάση που κατασκευάζεται εκεί από “αγνώστους” έχει τραβήξει την προσοχή ειδικών και ΜΜΕ.
Σύμφωνα με χθεσινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του “Guardian” η βάση κατασκευάζεται στο νησί Μαγιούν στ’ ανοιχτά της Υεμένης, στα στενά Μπαμ Ελ Μαντέμπ, που αποκαλούνται και “Πύλη των δακρύων”, σε μια από τις πιο σημαντικές παγκοσμίως θαλάσσιες διόδους μεταφοράς ενεργειακών και εμπορικών φορτίων, αφού ουσιαστικά αποτελεί την “είσοδο” της Ερυθράς Θάλασσας.
Πληροφορίες και στοιχεία που βασίζονται σε προηγούμενη προσπάθεια κατασκευής ενός αεροδιαδρόμου σχεδόν πέντε χιλιομέτρων στο συγκεκριμένο νησί παραπέμπουν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η υπό κατασκευή βάση θα επιτρέπει σε όποιον την ελέγχει να ασκεί τον έλεγχό του στα στρατηγικής σημασίας στενά του Μπαμπ Ελ Μαντέμπ και να διεξάγει εύκολα αεροπορικές επιδρομές στην ηπειρωτική Υεμένη, που συγκλονίζεται ήδη από έναν μακροχρόνιο αιματηρό πόλεμο. Θα μπορεί επίσης να αποτελεί βάση για οποιαδήποτε επιχείρηση στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Κόλπο του Άντεν και στην ανατολική Αφρική.
