«Τελικά, είχαμε κάνει λάθος. Η St.Pauli μας απογοήτευσε πλήρως. Η αλληλεγγύη, που μέχρι σήμερα πρόσφερε απλόχερα, ξαφνικά δεν ισχύει για τους Παλαιστίνιους. Η αλληλεγγύη, όμως, δεν είναι α λα καρτ»… Μ’ αυτά και κάποια επιπλέον λόγια το κλαμπ της St.Pauli στην Αθήνα αποφάσισε να αναστείλει τη λειτουργία του και να προχωρήσει στην αυτοδιάλυσή του. Κι αν κάποιος νομίζει πως ήταν μια σχετικά εύκολη απόφαση, δεν έχει δίκιο.
Ηταν στην ουσία μια απόφαση-αποδόμηση μιας πολύ όμορφης ιστορίας, στην οποία συνδέθηκε η αγάπη για το ποδόσφαιρο με τις πολιτικές δράσεις αλληλεγγύης σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, με τον δυναμικό αντιφασισμό, με την υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών, με την υπεράσπιση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Ηταν η αποδόμηση μιας ιστορίας που αφορά το DNA ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, το οποίο μπορεί να «σηκώσει» κάθε ελευθεριακό σημείο από τα δυσκολότερα του κόσμου, εκτός από το να χαρακτηρίσει «θύτη» το κράτος του Ισραήλ στην άνευ προηγουμένου επίθεση που έχει εξαπολύσει στη Λωρίδα της Γάζας. Η απόφαση, βεβαίως, δεν αφορά τα του οίκου μας εδώ στην Ελλάδα και την Αθήνα.
Δυσαρέσκεια για τη στάση του συλλόγου στο ζήτημα της Παλαιστίνης υπήρξε και εκφράστηκε από δεκάδες κλαμπ της St.Pauli σε όλο τον κόσμο, από τη Γλασκώβη μέχρι τη Βαρκελώνη κι από το Λονδίνο μέχρι την Αργεντινή. Μάλιστα, την Αργεντινή, σωστά διαβάσατε, καθώς η St.Pauli, αυτή η αντισυμβατική ποδοσφαιρική ομάδα που δημιουργήθηκε το 1911 στην ιστορική γειτονιά του Αγίου Παύλου στο Αμβούργο, έφτασε να έχει εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο και εκατοντάδες συνδέσμους, επίσημους και ανεπίσημους, σε κάθε γωνιά της Γης, ακόμη και στη χώρα που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο και… διαθέτει ομάδες σε κάθε γειτονιά της.
Τι συνέβη, λοιπόν, και το κλαμπ της St.Pauli στην Αθήνα, που μετρούσε 16 χρόνια ζωής, έφτασε στο σημείο να αποκηρύξει τον ποδοσφαιρικό σύλλογο για χάρη του οποίου μέλη του απαρνήθηκαν οποιαδήποτε άλλη οπαδική τους ταυτότητα; Η απάντηση βρίσκεται στη στάση του επίσημου συλλόγου στον πόλεμο της Γάζας. Από την πρώτη στιγμή, το κλαμπ του Αμβούργου τάχθηκε υπέρ του Ισραήλ, προκαλώντας δυσαρέσκεια σε πολλούς οπαδούς του ανά τον κόσμο, οι οποίοι, μέσω των συνδέσμων που διατηρούσαν, θέλησαν να διαφοροποιήσουν τη θέση τους στηρίζοντας την Παλαιστίνη. Αυτό ακριβώς έπραξε και το κλαμπ της Αθήνας, απαιτώντας από τον επίσημο σύλλογο να διαφοροποιήσει τη στάση του. Αυτό όχι μόνο δεν έγινε, αλλά έλαβε ως απάντηση ένα απαξιωτικό σημείωμα με το οποίο εγκαλούσε τους οπαδούς για τη διαφοροποίησή τους, και μάλιστα δημόσια.
Οι Αθηναίοι υποστηρικτές του Αγίου Παύλου έλαβαν άμεσα την απόφαση: δεν θα αποτελούσαν πλέον κομμάτι του συγκεκριμένου συλλόγου. Η απόφασή τους δεν επηρεάστηκε ούτε από τη στάση Γερμανών φιλάθλων της St.Pauli, που τους κατηγόρησαν ως υποστηρικτές της τρομοκρατίας και αντισημίτες.
Η St.Pauli παραμένει υποστηρίκτρια του Ισραήλ παρά τη γενική κατακραυγή και κάπως έτσι… αποκαθηλώθηκε ο μύθος του πιο πολιτικοποιημένου κλαμπ του κόσμου. Διότι μπορεί εσχάτως να κυκλοφορούν μέχρι και… ανέκδοτα για τη δήθεν διαφορετική κουλτούρα κάποιων «χίπστερ», ακόμη και κατηγορίες για τα πανάκριβα προϊόντα με το brand name της St.Pauli, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπήρξε ο πιο διαδραστικός πολιτικά ποδοσφαιρικός σύλλογος στην εποχή της βίας, της απαξίωσης και της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης. Ότι υπήρξε ο σύλλογος που σε κάθε αγώνα έβαζε στην κερκίδα του τα δικαιώματα των αδύναμων. Αρκεί, βεβαίως, να μην «χτυπούν» το σημείο εκείνο της συνείδησης των Γερμανών που αφορά τους Εβραίους…
