«Η ιστορία του βρισκόταν στον αντίποδα της ιστορίας των περισσοτέρων Βραζιλιάνων αστέρων που πέρασαν από τη φτώχεια και τα κουρέλια στα πλούτη. Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1954 σε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης, μεγάλωσε στο Ριμπέιράο Πρέτο, μια μικρή πόλη 200 χιλιόμετρα δυτικά του Σάο Πάολο με πλούσια καλλιτεχνική παράδοση. Από μικρός ερωτεύτηκε τα βιβλία και το διάβασμα, ήθελε να γίνει γιατρός και έβρισκε στο ποδόσφαιρο αυτή την ξενοιασιά που τον ξεκούραζε από το σχολείο και τη μελέτη». Με αυτές -και ακόμη περισσότερες- λέξεις συστήνει τον θρυλικό Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή Σόκρατες ο δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Δημήτρης Ραπίδης στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τις εκδόσεις Απρόβλεπτες, με τον τίτλο «More than a game».
Διαβάζοντας το κεφάλαιο 10 του βιβλίου με τίτλο «Μιλώντας για την Democracia Corinthiana σε μια κωμόπολη της Αγγλίας», δεν γίνεται να αποφύγεις τη σύγκριση της ιστορικής Κορίνθιανς των αρχών της δεκαετίας του ’80 και της Εθνικής Βραζιλίας της εποχής εκείνης με την τωρινή «σελεσάο». Κι αυτό διότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής εκείνων των ομάδων, και από τους πλέον πολιτικοποιημένους και ριζοσπάστες ποδοσφαιριστές που υπήρξαν ποτέ, είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα κίνημα υπέρ της ελευθερίας και ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το ποδόσφαιρο.
Στις φετινές εκλογές της Βραζιλίας νικητής αναδείχθηκε ο άλλοτε φίλος και σύντροφος του Σόκρατες Λούλα Ντα Σίλβα, με τον οποίο ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής συμπορεύθηκε στις συγκεντρώσεις του 1984 και μίλησε μπροστά σε εκατομμύρια πολίτες για «ελεύθερες εκλογές».
Και κάπου εδώ έρχεται η σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν, ένα παρόν που θέλει τους Βραζιλιάνους αστέρες του ποδοσφαίρου να τάσσονται υπέρ του ακροδεξιού Μπολσονάρου και μάλιστα κάποιοι εξ αυτών να το κάνουν με τόσο πάθος, που τους στιγμάτισε για πάντα. Αναφερόμαστε στην περίπτωση του Νεϊμάρ, ο οποίος σήκωσε στις πλάτες του το μεγαλύτερο μέρος της καμπάνιας του Μπολσονάρου. Ο Βραζιλιάνος άσος μισήθηκε τόσο πολύ από μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών του, που έφτασαν στο σημείο να πανηγυρίζουν όταν τραυματίστηκε, στην έναρξη του Μουντιάλ. Οι Βραζιλιάνοι, που ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο, δεν δίστασαν να θέσουν την Εθνική της καρδιάς τους σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να «εκδικηθούν» τον Νεϊμάρ για τη στάση του στις εκλογές. «Το γεγονός ότι ο Νεϊμάρ δεν σκόραρε στο τουρνουά αποτελεί το καλύτερο αποτέλεσμα που είχε η Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, επειδή όλοι οι οπαδοί του Μπολσονάρου θα το γιόρταζαν, καθώς έχει αφιερώσει το πρώτο του γκολ στον τέως Πρόεδρο της χώρας» θα δηλώσει ο 23χρονος φοιτητής Ενρίκε Μέλο.
35 ιστορίες αγάπης και μίσους, αλλά πάντα σε γήπεδο
«Το ποδόσφαιρο ως πεδίο έκφρασης και διεκδίκησης, πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης» αναφέρεται στο εξώφυλλο του βιβλίου «More than a game» του Δημήτρη Ραπίδη, ο οποίος ερεύνησε ιστορικά γεγονότα όπου συνδέθηκε η πολιτική με το λαοφιλέστερο άθλημα ανά τον κόσμο και δημιούργησε 35 κεφάλαια-καταθέσεις για το κοινωνικό νόημα της μπάλας. Από τους ultras της αιγυπτιακής Αλ Αχλί, μέχρι τον Μπομπ Μάρλεϊ, από την Άνγκελα Μέρκελ μέχρι τον Ζανέτι και το κίνημα των Ζαπατίστας, από το Nunca mas του Κάσελι μέχρι τον Γιόακιμ Λεβ και από την Κροατία μέχρι την Αφρική, ποδόσφαιρο και πολιτική λατρεύτηκαν μεταξύ τους σε έναν έρωτα χωρίς φίλτρο.
