Το πακέτο των μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας, που πρώτα ανακοινώθηκε και έπειτα τέθηκε σε μια ιδιότυπη κλειστή διαβούλευση από την κυβέρνηση, περιλαμβάνει «καινοτομίες» με… ιστορική αξία. Βλέπετε, μόλις είκοσι δύο χρόνια έχουν περάσει από τον πρώτο νόμο που ψηφίστηκε στην Ελλάδα και καθιστούσε υπεύθυνες τις ομάδες για τη λειτουργία των συνδέσμων και τη διάθεση των εισιτηρίων σε αυτούς.
Ήταν ο νόμος 2725 του 1999 και ήρθε ως αποτέλεσμα του ψηφίσματος του συμβουλίου των υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 1996 για την καταπολέμηση της βίας. Ήρθαν κι άλλες νομοθετικές πράξεις, κάθε κυβέρνηση προσέθετε ακόμη ένα νομοσχέδιο για τη βία στα γήπεδα, ακολούθησε ακόμη περισσότερη καταστολή και νομοθετήματα τιμωρητικού περιεχομένου.
Όμως κανένα βήμα προς τα εμπρός δεν επιτεύχθηκε όσον αφορά την καταπολέμηση του φαινομένου. Με το νέο νομοσχέδιο που προανήγγειλαν την προηγούμενη εβδομάδα οι υπουργοί Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και Αθλητισμού είναι ξεκάθαρο ότι κανένα βήμα δεν θα γίνει ούτε και τώρα προς τα εμπρός. Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, η συνταγή είναι δοκιμασμένη και αποτυχημένη.
Η διαφοροποίηση των νέων νόμων σε σχέση με τους ήδη υπάρχοντες έχει να κάνει με την αυστηροποίηση του πλαισίου και όχι με την ουσία. Με απλά λόγια, οι ΠΑΕ, ΚΑΕ, σωματεία πάντοτε γνώριζαν τους τρόπους για να κρατήσουν μακριά από την κερκίδα κακοποιά στοιχεία ή τους «ταραχοποιούς» - κι όσες φορές επέλεξαν να το κάνουν, το πέτυχαν. Αν κλείσουν οι σύνδεσμοι ή οι λέσχες ή παραμείνουν μόνο όσοι θα βρίσκονται υπό τη σκέπη του προέδρου, θα το δούμε.
Το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της ημέρας αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο του επικίνδυνου, επικοινωνιακού κρεσέντο αυταρχισμού θα είναι οι αγνοί οπαδοί των ομάδων που είχαν τον σύνδεσμο σαν στέκι, όπου μπορούσαν να προμηθευτούν ένα φθηνό εισιτήριο για να παρακολουθήσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.
Όσοι θέλησαν κάποια στιγμή να «χαλάσουν το παιχνίδι», να στήσουν «καρτέρι» σε οπαδούς άλλων ομάδων, να μαχαιρώσουν οπαδούς άλλων ομάδων θα το ξανακάνουν σε ένα στενό δρομάκι που θα αράζουν κάποιοι νεαροί, σε μια πλατεία, ακόμη και σε κάποιες κερκίδες σε γήπεδο που δεν θα έχει κάμερες λόγω… βλάβης.
Μπορεί το «φιάσκο» να ακουστεί κάπως βαρύς χαρακτηρισμός, αλλά ούτε ο πιο αισιόδοξος δεν μπορεί να διακρίνει έστω ένα στοιχείο που θα προάγει τη συζήτηση από την πρώτη «διαβούλευση» που συγκάλεσε την προηγούμενη Πέμπτη (24.2) ο Λευτέρης Αυγενάκης.
Μπορεί ο ίδιος να χαρακτήρισε ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά βρέθηκαν στο… τραπέζι της συζήτησης και οι οπαδοί (έστω κάποιων συνδέσμων), όμως το ζήτημα έχει να κάνει με την ουσία και όχι πλέον με τις εντυπώσεις. Οι εκπρόσωποι των συνδέσμων που έδωσαν το «παρών» εξέφρασαν την αντίθεσή τους τόσο με το ιδιώνυμο όσο και με την πρόθεση της κυβέρνησης να τους μετατρέψει σε «παραμάγαζα» των εταιρειών. Έντονα αντέδρασαν στο τελευταίο και οι εκπρόσωποι των ομάδων, όμως ο Αυγενάκης φαίνεται πως δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις αντιδράσεις. Άρα για ποιον διάλογο μιλάμε; Μια κατ’ επίφαση διαβούλευση και ένα άλλοθι για τον υπουργό, αυτό είναι όλο…
Θ. Μωραΐτης: Προσχηματική η διαβούλεση
Τα μέτρα που παρουσίασε σήμερα το κυβερνητικό επιτελείο ως νέα, για την καταπολέμηση της «οπαδικής» βίας είναι ήδη νομοθετημένα εδώ και χρόνια, απλώς η κυβέρνηση δεν μερίμνησε για την εφαρμογή τους. Μερικά δε από αυτά, όπως το ιδιώνυμο, είναι τόσο παλιά και δοκιμασμένα όσο και αναποτελεσματικά, όπως έχουν αποδείξει η ίδια η ζωή και η εξέλιξη του φαινομένου της αθλητικής βίας ή της ύπαρξης εγκληματικών συμμοριών υπό τον μανδύα των οπαδικών ανταγωνισμών. Το αθλητικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αντέδρασε στις εξαγγελίες της κυβέρνησης και με ανακοίνωσή του σημείωσε ότι η οπαδική βία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Την ίδια ώρα, ο τομεάρχης Αθλητισμού και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Θάνος Μωραΐτης αρνήθηκε να συμμετάσχει στη σύσκεψη κατηγορώντας τον Λευτέρη Αυγενάκη για «επικοινωνιακό σόου» και χαρακτηρίζοντας «προσχηματική» τη διαβούλευση της κυβέρνησης για την οπαδική βία.
