Δεν γυρνάς πίσω. Δεν ξαναπατάω γήπεδο. Τους σιχάθηκα. Σιχαθείτε τους και αγαπήστε τις ιδέες σας, όχι τα γούστα τους.
Αυτό το μήνυμα άφησε γραμμένο σε χαρτί οπαδός του ΠΑΟΚ στο σχολείο που βρίσκεται απέναντι από το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο δεκαεννιάχρονος Άλκης. Πιθανότατα τα πράγματα θα αλλάξουν και ο συγκεκριμένος οπαδός θα ξαναπάει στο γήπεδο, αλλά η φράση του θα μπορούσε να είναι το σύνθημα των ημερών. «Αγαπήστε τις ιδέες σας, όχι τα γούστα τους».
Για την κερκίδα, η ομάδα είναι ιδέα. Κι ας ακούγεται σαν ιεροσυλία απέναντι στις πραγματικές ιδέες. Αλλά τα «γούστα τους» είναι κάτι άλλο... Τα «γούστα» των ανθρώπων που με ανατριχιαστική ευκολία θα βγάλουν μαχαίρι για να το σπρώξουν στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου δεν έχουν καμία σχέση με την «ιδέα» της ομάδας.
Και κάπου εδώ θα έπρεπε να σταματήσει η δημόσια συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από τις συνήθεις διαπιστώσεις για την κακή «ποιότητα» των οπαδών και να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα, να επικεντρωθεί σε προτάσεις.
Και αυτό ακριβώς είναι το δύσκολο κομμάτι, διότι, για να φτάσεις σε συγκεκριμένες προτάσεις, θα πρέπει καταρχάς να έχεις γνώση του ζητήματος και έπειτα να έχεις και την ειλικρίνεια να παραδεχτείς ότι όλα όσα έχουν επιχειρηθεί δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα. Απαιτείται και κάτι άλλο: να αναλάβουν οι πάντες το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.
Στην προκειμένη περίπτωση οι ΠΑΕ όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να αποβάλουν από τις τάξεις τους αυτούς τους οπαδούς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τους περιθάλπουν.
Οι οργανωμένες θύρες επίσης θυμούνται πως δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν κάθε φορά που υπάρχει ένας νεκρός, ενώ, όσον αφορά την Πολιτεία, τα μέτρα που λαμβάνει κάθε φορά θυμίζουν την περιβόητη «Μέρα της Μαρμότας»: περιστρέφεται γύρω από την... ουρά της και επαναλαμβάνεται σε βαθμό αστειότητας με νομοσχέδια περί ιδιώνυμου, την ώρα που «χαϊδεύει» επιλεκτικά τα «αυτιά» των μεγαλοπαραγόντων - επιχειρηματιών.
Τα «γούστα» των τελευταίων δεν έχουν καμία σχέση με τα γούστα των οπαδών και αυτό αποδεικνύεται πιο εμφατικά από ποτέ.
