Η Ευρώπη αρέσκεται στο να υπερηφανεύεται για το επίπεδο του ποδοσφαίρου της, οι σύλλογοι είναι οι πιο ξεχωριστοί του κόσμου, τα πρωταθλήματα φιλοξενούν χρυσοπληρωμένους ποδοσφαιριστές και στα ποδοσφαιρικά «χρηματιστήρια» του στοιχήματος διακινούνται εκατομμύρια. Όμως αναρωτιέται άραγε κανείς πώς θα ήταν το ευρωπαϊκό, επαγγελματικό ποδόσφαιρο εάν δεν υπήρχαν οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές;
Η “μαύρη ήπειρος” δικαιούται, με τη σειρά της, να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι από τα σπλάχνα της έχουν βγει κάποιοι από τους πιο λαμπρούς ποδοσφαιριστές που έκαναν ή κάνουν καριέρα στην Ευρώπη. Η Αφρική λατρεύει το ποδόσφαιρο, παίζει ποδόσφαιρο, παραληρεί με το ποδόσφαιρο, αλλά δεν... ζει από αυτό, εξάγει “χρυσά πόδια” και τα πουλάει σαν πολύτιμους λίθους. Τι απομένει στην ίδια; Μόνο η χαρά του παιχνιδιού. Μόνο ο ενθουσιασμός για τον αγώνα, που σε αρκετές περιπτώσεις έχει πολύ ακριβό τίμημα. Όπως συνέβη πριν από λίγες ημέρες, όταν δεκάδες ποδοπατήθηκαν κατά τη διάρκεια του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, που εντελώς παράδοξα συνηθίζεται να αποκαλείται Copa Africa.
Τουρνουά βαμμένο στο αίμα
Ο αγώνας του Καμερούν με τις Νήσους Κομόρες, στο πλαίσιο της φάσης των “16”, προκάλεσε τόσο μεγάλη ανάγκη στους χιλιάδες φιλάθλους να τον παρακολουθήσουν από κοντά που στο τέλος εξελίχθηκε σε τραγωδία. Τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 50 τραυματίστηκαν κατά την προσπάθειά τους να εισέλθουν σε γήπεδο της Γιουαντέ, πρωτεύουσας του Καμερούν.
Πληροφορίες αναφέρουν πως τα άδεια στάδια, στα πρώτα ματς της διοργάνωσης, οδήγησαν τους παράγοντες σε μια άνευ σχεδίου “τροφοδοσία” της κερκίδας, με μαζικές μεταφορές φιλάθλων και δωρεάν εισιτήρια. Για το συγκεκριμένο περιστατικό διατάχθηκε έρευνα, αλλά η υποκρισία τόσο των διοργανωτών όσο και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου ήταν εμφανέστατη.
Υπεύθυνοι… ανεύθυνοι
Η Αφρικανική Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία (CAF), η οποία διοργανώνει το τουρνουά, «διερευνά την κατάσταση, για να λάβει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτά τα περιστατικά», όπως ανέφερε σε δελτίο Τύπου.
Αναζητούνται οι ευθύνες, που πιθανότατα να μην καταλογιστούν ποτέ και από κανέναν, καθώς κανείς δεν ασχολήθηκε με βασικά ζητήματα ασφάλειας, όπως και με το γεγονός ότι οι εργασίες στο στάδιο «Ολεμπέ» συνεχίστηκαν μέχρι την έναρξη της διοργάνωσης.
Από την πλευρά της, η FIFA έκανε αυτό που κάνει συνήθως: προσευχήθηκε. «Οι σκέψεις και οι προσευχές της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής κοινότητας είναι με τα θύματα...» ήταν το μήνυμά της, και το τουρνουά... συνεχίστηκε κανονικά, σαν να μη συνέβη τίποτα.
«Τόσοι πολλοί αστυνομικοί και τόσο λίγη ασφάλεια»
«Έχω πάει σε ποδοσφαιρικούς αγώνες σε επτά αφρικανικές χώρες και κάθε φορά κάνω την ίδια παρατήρηση: υπάρχουν τόσοι πολλοί αστυνομικοί και τόσο λίγη ασφάλεια. Για ένα γήπεδο χωρητικότητας 60.000 ατόμων, φαινόταν εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι δημοσιογράφοι, οπαδοί και όλοι όσοι δεν ήταν VIP εισέρχονταν από την ίδια πύλη» θα γράψει, στο σημείωμά του στο BBC, ο Αλγερινο-Καναδός αθλητικός συντάκτης Maher Mezahi.
«Το Κύπελλο Εθνών Αφρικής είναι ένα ιδιαίτερο τουρνουά, που λατρεύεται από όλους και συνδέεται με τις παναφρικανικές αξίες.
Τα δύο πρώτα, το 1957 και το 1959, για παράδειγμα, χρησιμοποιήθηκαν εν μέρει ως δήλωση κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Το συγκεκριμένο τουρνουά είναι πιο κοντά στο αληθινό πνεύμα του ποδοσφαίρου, σε αντίθεση με τις άλλες 'αποστειρωμένες' διοργανώσεις των χορηγών και εταιρειών», θα σημειώσει επίσης ο Mezahi.
Και θα συμφωνήσουμε μαζί του, προσθέτοντας πως ακόμη και στην Αφρική οι ζωές των μαύρων κάποιες φορές δεν έχουν αξία. Τα δικτατορικά καθεστώτα, η φτώχεια, οι εμφύλιες συγκρούσεις δεν θα πάψουν να υφίστανται. Το ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει χαρά, αλλά ταυτόχρονα είναι η ευκαιρία για μια δυνατή κραυγή προς τη Δύση.
