1853. Οκτώ χρόνια από την έναρξη των πολέμων της Νέας Ζηλανδίας που θα διαρκέσουν άλλα δεκαεννέα ακόμη αιματηρότερα, ωσότου οι Βρετανοί υποτάξουν τους 100.000 εξασθενημένους από τον τριακονταετή εμφύλιο Πόλεμο των Μουσκέτων Μαορί. Ώς τώρα, οι πρώτες δύο φάσεις διεξάγονται στο Βόρειο Νησί, με το Νότιο να ζει ειρηνικά, καθώς οι Μαορί είναι σε αυτό πολύ λιγότεροι.
Τη χρονιά αυτή των πρώτων τοπικών βουλευτικών εκλογών μεταξύ 5.849 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, τις μάχες σε προσωρινή ύφεση, το Λονδίνο να μην έχει αποστείλει ακόμη αξιόλογο στράτευμα και τους Μαορί να έχουν ακόμη το επάνω χέρι, ο 23χρονος Σκώτος κτηματίας - εξερευνητής Ναθάνιελ Τσώλμερς εξερευνά το Νότιο Νησί. Αυτό, επισήμως ονομάζεται Νέο Μύνστερ, προς τιμήν της γενέτειρας του Ιρλανδού αξιωματικού του Βασιλικού Ναυτικού Ουίλλιαμ Χόμπσον, πρώτου κυβερνήτη της Νέας Ζηλανδίας από τις 3 Μαΐου 1841, οπότε τα νεοζηλανδικά νησιά αποσπάσθηκαν από την Αποικία της Νέας Νότιας Ουαλλίας -μετέπειτα Αυστραλίας- και σχημάτισαν την Αποικία της Νέας Ζηλανδίας. Ο όρος «Νότιο Νησί» χρησιμοποιείται ακόμη μόνο από χαρτογράφους. Θα διαδοθεί ευρέως χρόνια αργότερα.
Ο Τσώλμερς γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που αντικρίζει τα δραματικά τοπία, τα φιορδ και τις λίμνες του νησιού όπως η Γουακατίπου, η Χαγουέια και η Γουάνακα. Την περιοχή γύρω από τη Γουάνακα είχαν καταλάβει τον 18ο αιώνα οι Κάι Τάχου, κυριότερη φυλή των Μαορί του Νότιου Νησιού, χρησιμοποιώντας της ως πέρασμα από την ανατολική στη δυτική ακτή. Την περιοχή εποφθαλμιούσαν και οι Κάτι Τάμα, οι οποίοι το 1836 συγκρούστηκαν με τους Κάτι Τάχου. Αλλά και πριν από αυτές τις φυλές, τους Μαορί προσήλκυαν εδώ το ψάρεμα, το κυνήγι και τα πετρώματα ενός τοπικού είδους νεφρίτη, κατάλληλου για κατασκευή κοσμημάτων. Ο Τσώλμερς έρχεται αναζητώντας βοσκοτόπια, χάρη στη βοήθεια των δύο παλαιών φύλαρχων, Ρέκο και Καϊκούρα, τους οποίους ανταμείβει με μια τρίποδη σιδερένια χύτρα. Λίγα χρόνια αργότερα, θα αφιχθεί μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων χρυσοθήρων που 39 χιλιόμετρα από τη Γουάνακα ιδρύουν, τη δεκαετία του 1860, την πόλη Κρόμγουελ και το 1863 το Πέμπρουκ, όπου το 1867 ο Θήοντορ Ράσσελ ανοίγει ξενοδοχείο και διοργανώνεται ο πρώτος παγκοσμίως διαγωνισμός τσοπανόσκυλων. Την επόμενη δεκαετία ο πληθυσμός της αρχίζει να αυξάνεται απότομα χάρη στην υλοτομία. Το δε 1940 θα μετονομαστεί σε Γουάνακα. Χάρη στην υπέροχη γραφική λίμνη, το ηπειρωτικό κλίμα και την εγγύτητά τόσο προς τις ακτές όσο και προς τις ιδανικές για σκι χιονισμένες βουνοκορφές, εξελίσσεται σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014, πρωί. Ξεκινώ μετά τις 10 από το Κουηνστάουν. Πριν τις 11 κάνω στάση στο Άρροουταουν, κωμόπολη χρυσοθήρων του 1862 που την εποχή του «Χρυσού Πυρετού» είχε φτάσει τους 7.000 κατοίκους. Τη δεκαετία του 1960 είχε πια λιγότερους από 200, αλλά χάρη στον τουρισμό ξεπερνά σήμερα τους 2,5 χιλιάδες. Τα διατηρημένα κτήρια λευκών και Κινέζων χρυσοθήρων, η μαγευτική φύση και η μοναδική θέα το έχουν καταστήσει δημοφιλή τουριστική ατραξιόν. Και αφού φωτογραφίζω από το Άρροου Τζάνκσιον την πανοραμική θέα των βουνών και των κοιλάδων του Οτάγκο, αναχωρώ. Στις 12 το μεσημέρι φτάνω στη χτισμένη στη νότια όχθη της ομώνυμης λίμνης, ανάμεσα σε ψηλά βουνά, Γουάνακα των 7.000 κατοίκων. Οι περισσότεροι μένουν στην προκυμαία με τα καταστήματα και τα πάρκα, όπως και στην Άλμπερ Τάουν, γύρω στη μία ώρα περπάτημα ανατολικότερα προς την ενδοχώρα, από όπου απολαμβάνουν τη θέα από ψηλά. Κάποιοι οικισμοί απλώνονται και στις πλαγιές των γύρω λόφων, οπότε για να πεις ότι τους είδες σε όλη την πόλη χρειάζεσαι ώρες. Η θερμοκρασία είναι απροσδόκητα υψηλή, ακόμη και για καλοκαίρι, γύρω στους 28ο C.
Οι φίλοι του φανταστικού σινεμά θα λατρέψουν το τοπίο όπου γυρίστηκαν "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών", "Χόμπιτ" και άλλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Οι επιλογές για σπορ και ψυχαγωγία είναι αναρίθμητες. Ψάρεμα, ορειβασία, καγιάκ, ράφτινγκ, μάουνταιν μπάικ, πεζοπορία, παραπέντε, κυματοσανίδα, ιστιοπλοΐα, θαλάσσιο σκι. Αλλά και μια απλή βόλτα ολόγυρα είναι συναρπαστική εμπειρία. Κήποι, πάρκα, δένδρα και λόφοι γύρω από μια λίμνη της οποίας η όψη αλλάζει δραματικά, ανάλογα από πού θα την δεις. Αλλού η όχθη συνθέτει ειδυλλιακό τοπίο, αλλού σεληνιακό, αλλού αλπικό, αλλού κοσμοπολίτικο.
Προτού αναχωρήσω δοκιμάζω τα ονομαστά τοπικά κρασιά. Η Γουάνακα παράγει ένα περίφημο πινώ νουάρ, που οι γευσιγνώστες κατατάσσουν στο 3% των καλύτερων κρασιών του κόσμου. Όπως επίσης και το δημοφιλές για το άρωμά του γκεβουρτστραμίνερ και την για πολλούς ευγενέστερη λευκή ποικιλία στον κόσμο, το γερμανικής καταγωγής Ρήσλινγκ.
