Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
15.2°C18.0°C
1 BF 61%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
15 °C
13.3°C17.0°C
0 BF 62%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
17 °C
15.9°C19.0°C
3 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
15.4°C17.8°C
3 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Αυξημένες νεφώσεις
12 °C
12.4°C12.4°C
0 BF 57%
O Harry Styles και η νέα αρρενωπότητα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

O Harry Styles και η νέα αρρενωπότητα

harry styles
(VOGUE)

Και είναι μόλις 26 χρονών.

Στο εξώφυλλο φοράει ένα μαύρο σακάκι και ένα φόρεμα του οίκου Gucci. Ναι, φόρεμα. Στις υπόλοιπες φωτογραφίες συνδυάζει αντρικά και γυναικεία ρούχα, με φόντο την υπέροχη φύση της Σκωτίας. Μοιάζει σα να έχει βγει από παραμύθι, κι ας μην έχουμε συνηθίσει αυτή την εικόνα. Έναν άντρα με γυναικεία ρούχα.

Η φωτογράφιση του προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις κυρίως από συντηρητικούς κύκλους, όπως από την Candace Owens, μια νέα μαύρη γυναίκα και πολιτική ακτιβίστρια που στηρίζει τον Donald Trump. «Φέρτε πίσω τους πραγματικούς άντρες!» δήλωσε στο twitter, «γιατί καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς πραγματικούς άντρες». Συνέχισε λέγοντας πως κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ανατολή, αλλά στη Δύση η αναβίωση του Μαρξισμού και η διδασκαλία του στα νέα παιδιά έχει οδηγήσει στην σταδιακή εκθήλυνση των αντρών, κάτι που συνιστά ολοκληρωτική επίθεση στην δυτική κοινωνία.

Vogue Harry Styles
(VOGUE)

Ας προσπεράσουμε την σχέση αγάπης-μίσους που δείχνουν οι συντηρητικοί στην Ανατολή, το πως από τη μια φοβούνται ότι οι απολίτιστοι ανατολίτες θα διαβρώσουν την δημοκρατία και τον φιλελεύθερο τρόπο ζωής μας, αλλά παράλληλα τους θαυμάζουν για τις αξίες και τις αρχές τους, ας προσπεράσουμε και το εννοιολογικό κενό των λέξεων Δύση και Ανατολή (τι είναι η Δύση ακριβώς; Η δημοκρατία; Ο Χριστιανισμός; Ό,τι μας συμφέρει κάθε φορά μήπως;), ας προσπεράσουμε και τα ανυπόστατα και φοβικά σύνδρομα των Αμερικανών με τον Μαρξισμό και ας μείνουμε στη φωτογράφιση. Τόσο εύθραυστη είναι πια η αντρική ταυτότητα που κινδυνεύει να διαλυθεί με μια φούστα; Μια φούστα σε έναν άντρα  είναι ικανή να διαλύσει ολόκληρη την κοινωνία; Και τέλοσπαντων, τα ρούχα κάνουν τον παπά;

Αυτές οι ατάκες περί διάλυσης της κοινωνίας, της οικογένειας, της πατρίδας ακόμα, εξαιτίας των ρούχων που επιλέγουν να φορούν οι άνθρωποι δεν είναι κάτι καινούριο. Δεν ανήκουν στο πολύ μακρινό παρελθόν οι μέρες που οι γυναίκες απαγορευόταν να φορούν παντελόνια. Πιο συγκεκριμένα, ήταν μόλις την δεκαετία του 1960 που οι γυναίκες στην Δύση μπόρεσαν να φορέσουν παντελόνια και εκτός του σπιτιού τους.

Ήταν άντρες αυτοί οι οποίοι επέβαλαν στις γυναίκες να φορούν μόνο μακριές φούστες, με την δικαιολογία ότι έτσι είναι γραμμένο στην Βίβλο. Πράγματι στην Βίβλο αναφέρεται ότι οι άντρες δεν πρέπει να φορούν γυναικεία ρούχα και ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν τα αντρικά. Όμως δεν γίνεται πουθενά λόγος για παντελόνια. Ρούχα που κάλυπταν το κάθε πόδι ξεχωριστά φορούσαν και τα δύο φύλα, απλά με το πέρασμα των χρόνων έγινε κοινωνικά αποδεκτό τα παντελόνια να τα φορούν μόνο άντρες, και έτσι πέρασε στην αντίληψη των ανθρώπων ότι από πάντα το παντελόνι είναι αντρικό ρούχο.

Στις ΗΠΑ το 1851 η σχεδιάστρια Elisabeth Smith Miller έκανε την πρώτη απόπειρα να σχεδιάσει παντελόνι ειδικά για γυναίκες (το οποίο έμοιαζε πολύ με μακριά φούστα) αλλά το εγχείρημά της δε γνώρισε επιτυχία. Οι γυναίκες φορούσαν παντελόνια μόνο στο σπίτι όταν έκαναν δουλειές ή όταν γυμνάζονταν, ποτέ όμως σε δημόσιο χώρο. Την δεκαετία του 1910 η Coco Chanel άρχισε να σχεδιάζει παντελόνια σε διάφορα σχέδια για γυναίκες, αλλά και πάλι η χρήση τους περιοριζόταν μόνο για άθληση και περπάτημα. Την δεκαετία του 20  ήταν η πρώτη που σχεδίαζε αντρικά σακάκια και παντελόνια σε πιο στενές και θηλυκές γραμμές, αυτά που φοράμε εμείς σήμερα όταν θέλουμε να κάνουμε ένα ανδρόγυνο στυλ, αλλά δεν είχε μεγάλη απήχηση, εκτός από ορισμένους κύκλους πιο πλούσιων γυναικών.

Το 1932 η ηθοποιός Marlene Dietrich δημιούργησε σάλο όταν εμφανίστηκε στην πρεμιέρα της ταινίας της The Sign of the Cross φορώντας ένα αντρικό κοστούμι, καπέλο και ίσια δερμάτινα παπούτσια. Η εμφάνισή της ξεκίνησε εθνικό debate για το ντύσιμο των γυναικών. Σχόλια για την ελαφρότητα των ηθών των γυναικών ηθοποιών κυριάρχησαν. Ποια σοβαρή γυναίκα ήθελε να σχετίζεται με αυτές;

Η Katherine Hepburn, που σήμερα γνωρίζουμε κυρίως για το στυλ, την κομψότητά και την θηλυκότητά της, φορούσε συνέχεια στις δημόσιες εμφανίσεις της παντελόνια. Ήταν πολύ αθλητική στο ντύσιμό της και γενικά έκανε ό,τι ήθελε. Mια φορά μάλιστα, κατά τη διάρκεια γυρισμάτων ανακάλυψε ότι της είχαν πάρει όλα τα τζιν και τα παντελόνια από το καμαρίνι της, οπότε βγήκε στον χώρο των γυρισμάτων φορώντας μόνο τα εσώρουχά της και αρνήθηκε να ντυθεί αν δεν της φέρουν πίσω τα παντελόνια της. Μάταια προσπαθούσαν οι τότε ατζέντηδες να της χτίσουν το προφίλ της Hollywood scarlet. Η χρονιά ήταν το 1947.

hepburn
(Getty Images)

Βέβαια οι μη διάσημες γυναίκες, δεν είχαν την ίδια τύχη. Δεν μπορούσαν να φορούν τα άνετα παντελόνια αλλά έπρεπε πάντα να είναι με τις μακριές φούστες (ή άντε μέχρι το γόνατο) γιατί αυτό τους έδινε το κοινωνικό status που χρειάζονταν για να επιβιώσουν. Δηλαδή το να παντρευτούν. Αυτό άλλαξε κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όταν οι γυναίκες έπρεπε να δουλέψουν στις θέσεις που είχαν αφήσει οι άντρες που είχαν πάει να πολεμήσουν. Εκείνη την δύσκολη περίοδο, και εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας, οι κοινωνικές νόρμες είχαν μπει για λίγο στον πάγο. Σημασία είχε η επιβίωση.

Μετά το τέλος του πολέμου, η κοινωνία επέστρεψε στο πρότερο μοτίβο. Οι γυναίκες που τα προηγούμενα χρόνια είχαν αφήσει τις δουλειές του νοικοκυριού, είχαν φορέσει τα παντελόνια για να συνεχίσουν την παραγωγή, ξανακλείστηκαν στα σπίτια τους και φόρεσαν πάλι τα τακούνια και τα φορέματα τους στις δημόσιες εμφανίσεις με τους συζύγους.

Όχι όμως και οι κόρες τους. Την δεκαετία του 1950 τα τζιν παντελόνια ειδικά, έγιναν σύμβολο των νέων που θέλουν έναν άλλο κόσμο. Έτσι φτάνουμε στο 1960 όπου μια γυναίκα με παντελόνι δεν είναι πια και τόσο σοκαριστικό θέαμα. Ακόμα βέβαια δεν επιτρεπόταν σε γυναίκες να εισέλθουν σε δημόσιες υπηρεσίες, εστιατόρια, θέατρα με παντελόνι.. Το 1966 ο Yves Saint Laurent θα δημιουργήσει το θρυλικό πλέον Le Smoking, ένα υπέρκομψο κοστούμι για γυναίκες. Χρειάστηκαν 30 χρόνια για να γίνει αποδεκτό από τους κριτικούς μόδας.

le smoking

Δεν είναι τυχαίο που ο αγώνας των γυναικών για να ντύνονται με παντελόνι ονομάζεται και a two legged revolution. Ένα σύστημα καταπίεσης τους επέβαλε πως να ντύνονται, πως να συμπεριφέρονται, πως να ζουν. Όταν φορούσαν παντελόνι θεωρούνταν ότι πάνε κόντρα στην φύση τους (δηλαδή στην υπάρχουσα οργάνωση της κοινωνίας) που τις θέλει γλυκές, σεμνές, υποταγμένες, να περπατούν αργά και με δυσκολία εξαιτίας του όγκου των ρούχων τους, να είναι ελκυστικές στα αντρικά μάτια. Το παντελόνι συμβόλιζε την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους από κάθε είδους καταπίεση που τους είχε επιβληθεί, οπότε λογικό να τρόμαζε την καθεστηκυία τάξη που τις ήθελε συζύγους, νοικοκυρές και μητέρες. Το παντελόνι δεν έφερε την ρήξη της πατριαρχίας προφανώς, αλλά ήταν ένας αγώνας των γυναικών μαζί με άλλες μεγάλες νίκες στην κοινωνική τους ζωή.

Για τους άντρες η επιλογή των ρούχων τους δεν φέρει το ίδιο διακύβευμα. Η καταπίεση που δέχονται διαφέρει από την συστημική καταπίεση των γυναικών. Δεν παύει όμως να είναι καταπίεση. Προκειμένου να στηρίξουν τον κοινωνικό ρόλο του σωστού άντρα, πρέπει να καταπιέσουν τον τρόπο που θέλουν να εκφράζονται, τα συναισθήματά τους, τα δάκρυά τους, την τρυφερότητά τους. Πρέπει να καταπιέζουν συνεχώς τον εαυτό τους, να γίνονται σκληροί για να φαίνονται αρρενωποί.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Το ζητούμενο είναι ένας κόσμος που θα είμαστε όλοι πιο ελεύθεροι. Ελεύθεροι να εκφραστούμε με όποιον τρόπο θέλουμε. Καμία κοινωνία δεν θα καταρρεύσει αν ένας άντρας φοράει μια φούστα, αν θέλει να βάλει eyeliner. Αν θέλει να είναι διαφορετικός απ’ το ισχύον πρότυπο. Καμία σχέση δεν έχει το ντύσιμο, το βάψιμο, το κούρεμα ούτε με την αρρενωπότητα ούτε με την σεξουαλικότητα κανενός. Δεν ορίζει την σεξουαλικότητά μας ένα κομμάτι ρούχου. Καμία κοινωνία δεν θα καταρρεύσει αν οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι.

Βλέποντας πάλι τις υπέροχες φωτογραφίες του Harry Styles, έναν νέο ταλαντούχο άντρα, ποθητό σε εκατομμύρια γυναίκες (χωρίς καμία υπερβολή), που μιλάει πάντα με σεβασμό για τις γυναίκες, για τις σχέσεις του, για την αγάπη που έχει στην μητέρα του, στο πως παίζει με τα ρούχα για να δημιουργήσει υπέροχες εικόνες, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι δείχνει έναν νέο τρόπο έκφρασης της αρρενωπότητας, που έχουμε τόσο ανάγκη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ Κατερίνα Σακελλαροπούλου
ΑΝΑΛΥΣΗ

Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ / Πώς η εθιμοτυπική επίσκεψη του προέδρου της Γερμανίας εξελίχθηκε σε διπλωματικό φιάσκο

Η γερμανική πλευρά λειτουργεί με αλαζονικό στιλ και δεν αφήνει καν ανοιχτό το ενδεχόμενο να συζητήσει την επιστροφή του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα

SOCIAL