Μια στοχαστική παραβολή για τη φιλία, ένα «καλοραμμένο» δράμα από το Μαρόκο, μια περιπέτεια βασισμένη σε παιχνίδι, μια αθλητική βιογραφία, ένα κοινωνικό φιλμ από την Ιταλία για μια απάνθρωπη πολιτική δίωξη και ένα ελληνικό ντοκιμαντέρ για μια απίθανη γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη που έγινε η βασίλισσα των κινηματογράφων πορνό στη Νέα Υόρκη.
Τα οχτώ βουνά (8 Mountains) ***
Σκηνοθεσία: Φελίξ βαν Γκρόνινγκεν και Σάρλοτ Βαντερμίς
Πρωταγωνιστούν: Λούκα Μαρινέλι, Αλεσάντρο Μπόργκι, Λούπο Μπαρμπιέρο
Η ιστορία μιας φιλίας που ανθίζει με τους δικούς της ρυθμούς μέσα στα χρόνια. Ο Πιέτρο είναι ένα αγόρι από την πόλη. Ο Μπρούνο είναι το τελευταίο παιδί σε ένα ξεχασμένο ορεινό χωριό. Μέσα από τις συναντήσεις των δύο θα ξεδιπλωθούν τα μεγάλα μυστικά της διαχρονικής φιλίας. Η πρώτη φορά που θα βρεθούν θα είναι στην κουζίνα του οικογενειακού σπιτιού, στην ιταλική επαρχία του Πιεμόντε. Από την προεφηβική τους ηλικία θα καταφέρουν να χτίσουν μαζί μια νέα συντροφικότητα και να σβήσουν τα ίχνη και τα τραύματα της προηγούμενης γενιάς.
Διασκευασμένο από το ομώνυμο ιταλικό best seller, αυτό το φιλμ είναι η πρώτη συνεργασία του Βέλγου σκηνοθέτη Φελίξ βαν Γκρόνινγκεν με την ηθοποιό σύζυγό του Σάρλοτ Βαντερμίς. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα διάστημα τεσσάρων δεκαετιών, όπου παρακολουθούμε τα δύο αγόρια να ωριμάζουν, να απομακρύνονται και ξαναβρίσκουν ο ένας τον άλλον. Ο ένας είναι πολίτης του κόσμου, ο άλλος άνθρωπος των βουνών. Η σχέση των δύο φίλων καθοδηγείται και μεταβάλλεται και από τους αναπόφευκτους ρυθμούς της φύσης. Το βραδύκαυστο και υπαρξιακό φιλμ έχει διάρκεια δυόμιση ωρών και προσφέρεται μόνο για υπομονετικούς θεατές, ωστόσο η ισορροπημένη αντιπαράθεση των δύο χαρακτήρων, η μινιμαλιστική προσέγγιση της οικειότητας αλλά και η μεγαλειώδης απεικόνιση των φυσικών τοπίων δημιουργούν μια καθηλωτική οπτική εμπειρία. Το σκηνοθετικό ζευγάρι οικοδομεί μια γοητευτική ελεγεία πάνω στις φιλίες και στους σπαρακτικούς αποχωρισμούς των σχέσεων ζωής, με το voice over να συμπληρώνει όσα οι ήρωες δεν τολμούν να ξεστομίσουν μεταξύ τους. Η ταινία κέρδισε το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο περσινό Φεστιβάλ Καννών.
Το μπλε καφτάνι (Le bleu du caftan) ***
Σκηνοθεσία: Μαριάμ Τουζανί
Πρωταγωνιστούν: Λούμπνα Αζαμπάλ, Σαλέχ Μπακρί, Αγιούμπ Μισιούι
Ουμανιστικό δράμα για την αξία της συνεργασίας που έρχεται από το Μαρόκο. Ένα ζευγάρι που συντηρεί ένα παραδοσιακό ραφείο θα προσλάβει έναν νεότερο βοηθό προκειμένου να αντεπεξέλθει στην ανυπόμονη πελατεία του. Ο έμπειρος ράφτης καλείται να αντιμετωπίσει ορισμένους θρασείς πελάτες τη στιγμή που η γυναίκα του, με την οποία μοιράζονται τις καθημερινές τελετουργίες και την τέχνη τους, βρίσκεται στα τελευταία στάδια του καρκίνου. Προσλαμβάνουν λοιπόν τον Γιουσέφ, ο οποίος βάζει όλη του την ψυχή για να μάθει την τέχνη της ραπτικής και θα καταφέρει με τον τρόπο του να αλλάξει μια για πάντα το μαγαζί και τις ζωές των ιδιοκτητών του.
Η ταινία θέλει να μοιραστεί την υπομονή και τη στωικότητα του πεπειραμένου τεχνίτη, όμως, στην προσπάθεια αυτή, αργεί να πάρει στροφές και η εξέλιξη των διαπροσωπικών σχέσεων αργεί να σχηματοποιηθεί στα πλάνα. Η μικρή αποκάλυψη της κρυφής ομοφυλοφιλίας του ήρωα (δεν είναι spoiler) χρειαζόταν περισσότερη εμβάθυνση για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη του θεατή. Ωστόσο, ο υπαινιγμός των εντάσεων και οι ανείπωτες αλήθειες μεταξύ των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν με περίσσια αρχοντιά την αναχρονιστική κοινωνία στην οποία είναι δέσμιοι θα είναι το κερδισμένο στοίχημα αυτού του κομψού και «καλοραμμένου» δράματος της Μαριάμ Τουζανί (έχει υπογράψει το «Adam»).
Dungeons and dragons: Εντιμότητα μεταξύ κλεφτών **
Σκηνοθεσία: Τζον Φράνσις Ντέιλι, Τζόναθαν Γκόλντστιν
Πρωταγωνιστούν: Κρις Πάιν, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Χιου Γκραντ
Αν υπάρχει ένα roleplaying παιχνίδι που η φήμη του φτάνει και σε όσους δεν ασχολούνται με το είδος, αυτό είναι το «Dungeons and dragons». Ένας ταλαντούχος κλέφτης και μια ομάδα από ετερόκλητους τυχοδιώκτες ξεκινούν μαζί να βρουν ένα χαμένο λείψανο ανεκτίμητης αξίας, αφού αντιμετωπίσουν επικίνδυνα εμπόδια και αναπάντεχους αντίπαλους. Οι δημιουργοί του «Game night» αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη το παιχνίδι που κράτησε ξάγρυπνες περισσότερες από δύο γενιές εφήβων ως επιτραπέζιο αλλά και ως video game στις κονσόλες. Πρόκειται για μια περιπέτεια φαντασίας με χιούμορ και ειδικά εφέ, που ζωντανεύουν μια μεσαιωνική καταδίωξη για το κοινό του «Jumanji» και για νεαρούς θεατές που πετάνε τη σκούφια τους για ένα κυνήγι θησαυρού με φωτογενείς πρωταγωνιστές που σκορπούν έξυπνες ατάκες στο διάβα τους.
Ξεχωρίζει ο Κρις Πάιν, που ηγείται της ομάδας των ληστών, και η Μισέλ Ροντρίγκεζ, που φέρνει χωρίς πολύ κόπο το στοιχείο του τσαμπουκά στην ομάδα. Ευτυχώς, υπάρχει και ο Χιου Γκραντ με τον αμήχανο αυτοσαρκασμό του και την υπονόμευση της δράσης και ανεβάζει λίγο τον συνολικό δείκτη ευφυΐας σ’ αυτό το reboot, που δεν έχει κανένα κοινό με τις προηγούμενες απόπειρες κινηματογραφικής μεταφοράς του παιχνιδιού, αλλά δεν προσφέρει και τίποτα ουσιαστικό. Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία πραγματική αγωνία κινδύνου και όλα συμβαίνουν σε ένα οικογενειακό πλαίσιο που θα αποτρέψει τους θεατές που αναζητούν μια περιπέτεια φαντασίας αξιώσεων.
Η βασίλισσα της Νέας Υόρκης (The queen of the deuce) ***
Σκηνοθεσία: Βάλερυ Κοντάκου
H Τσέλι Γουίλσον είναι ένα πρόσωπο που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει έμπνευση για μια βιογραφική ταινία από τον Μάρτιν Σκορσέζε, τον Ντέιβιντ Ο. Ράσελ ή τον Πολ Τόμας Άντερσον σε κάποια φάση της καριέρας τους. Πρόκειται για την επιβλητική φιγούρα που έγινε η βασίλισσα των πορνοσινεμά στη δεκαετία του ’70. Η Ελληνοεβραία Τσέλι Γουίλσον από τη Θεσσαλονίκη γλίτωσε τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα και διέφυγε στη Νέα Υόρκη, όπου έφτιαξε μια μικρή βιομηχανία από πορνοσινεμά στην Times Square και συγκεκριμένα στην 42η οδό, όπου βρισκόταν και το θρυλικό Adonis, μία από τις πρώτες γκέι αίθουσες της Αμερικής.
Το διασκεδαστικό ντοκιμαντέρ αφηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή τής Τσέλι μέσα από ανθρώπους που τη γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της. Η εκκεντρική ζωή τής μετανάστριας με το δαιμόνιο επιχειρηματικό πνεύμα, ο κοινωνικός της γάμος, η σχέση της με την τραγουδίστρια σύντροφό της, το πάθος της για τον τζόγο, οι σχέσεις της με τη μαφία και οι ισχυροί οικογενειακοί της δεσμοί εξετάζονται μέσα από απολαυστικές αφηγήσεις, αρχειακό υλικό και animation σκηνές που βοηθούν τη δομή της αφήγησης. Η δημιουργός προβάλλει με χαριτωμένο τρόπο τις αντιφάσεις αυτής της μητριαρχικής φιγούρας, αλλά είναι φανερό ότι λειαίνει κάποιες γωνίες στην προσωπικότητά της και προσπερνά με ηθελημένη βιασύνη κάποιες σκοτεινές της πτυχές. To ντοκιμαντέρ της Βάλερυ Κοντάκου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και είναι μία από τις πιο απολαυστικές σύγχρονες εγχώριες ταινίες τεκμηρίωσης.
Ζλάταν (I am Zlatan) **
Σκηνοθεσία: Γιενς Χόγκρεν
Πρωταγωνιστούν: Γκράνιτ Ρουσίτι, Ντόμινικ Άντερσον Μπαϊρακτάρι, Τσέντομιρ Γκλίσοβιτς
Βιογραφική ταινία γύρω από την ενηλικίωση του σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς καθώς αυτός μεγάλωνε σε ένα προάστιο. Ο διάσημος ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε για τον Άγιαξ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Γιουβέντους, την Ίντερ και τη Μίλαν. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς υπήρξε τεράστιο ταλέντο, καθώς μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο. Διέθετε μια σπάνια αυτοπεποίθηση, έμφυτο ταλέντο και μια ιδιαίτερη επαφή με την μπάλα, κάτι που διαφαινόταν στον τρόπο που έκανε κοντρόλ και τελείωνε τις φάσεις στην περιοχή. Όσον αφορά τις αθλητικές βιογραφίες, τα ντοκιμαντέρ θα έχουν πάντα το καλλιτεχνικό προβάδισμα. Σε αντίθεση με το μποξ, που του πάει πολύ η μυθοπλασία, είναι άλλη η ζωντανή φύση του ποδοσφαίρου και η αναπαράσταση των φάσεων στο χορτάρι δεν μπορεί να μεταφέρει τον απαραίτητο ενθουσιασμό στον θεατή. Επιπλέον, οι βιογραφίες ποδοσφαιριστών (όπως το «Pele: Birth of a legend») σπάνια ξεφεύγουν από τον έλεγχο του ίδιου του αθλητή, επομένως τα γεγονότα είναι σαφώς αλλοιωμένα για να εξυπηρετήσουν την αγιογραφία και να δοξάσουν τον παίκτη. Στο «Ζλατάν», ο ατομικισμός και ο αλαζονικός χαρακτήρας του Ιμπραΐμοβιτς δεν κρύβονται, αλλά είναι χωνεμένα με τέτοιον τρόπο στην αφήγηση, που συντηρούν τον μύθο που θέλει ο ίδιος να αφήσει για κληρονομιά. Το «Ζλάταν» τελικά είναι ένα συμβατικό δράμα που δεν ρίχνει φως σε αθέατες πλευρές του ήρωα ούτε προσφέρει μια εναλλακτική ματιά στον ποδοσφαιρικό κόσμο με όχημα ένα ταλέντο αυτού του αιώνα.
Ο άρχοντας των μυρμηγκιών (Il signore delle formiche) **1/2
Σκηνοθεσία: Τζιάνι Αμέλιο
Πρωταγωνιστούν: Λουίτζι λο Κάσιο, Λεονάρντο Μαλτέζε, Σάρα Σεραϊόκο
Η εξοντωτική δικαστική δίωξη του ομοφυλόφιλου ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Άλντο Μπραϊμπάντι, ο οποίος στοχοποιήθηκε από το κράτος. Ο Τζιάνι Αμέλιο καταγράφει την απάνθρωπη δίωξη του καλλιτέχνη και την καταδίκη του από τις δυνάμεις εξουσίας που τον μάχονταν για τη σεξουαλικότητά του και τις ιδέες του. Αν και σχετικά άγνωστος εκτός Ιταλίας, ο δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και εικαστικός Μπραϊμπάντι ήταν ένα από τα πιο δημιουργικά μυαλά της δεκαετίας του ’60 για τη χώρα του. Όταν ο ίδιος θα βρεθεί στη φυλακή από ένα παραθυράκι του Ποινικού Κώδικα, θα έρθει αντιμέτωπος με τον νεαρό που ευθύνεται για τη σύλληψή του. Ο Άλντο Μπραϊμπάντι συνελήφθη για τη φύση της σχέσης του με έναν 23χρονο μαθητή του. Ο νεαρός είχε πέσει θύμα της οικογένειάς του, η οποία τον έκλεισε σε ψυχιατρική κλινική στην οποία βασανιζόταν για μήνες. Οι πιο έντονα φορτισμένες σκηνές της ταινίας είναι αυτές που ο Μπραϊμπάντι αντιμετωπίζει ψύχραιμα τον «θεραπευμένο» πλέον μαθητή του, ο οποίος μάλιστα δεν δήλωσε ποτέ ότι έκανε κάτι παρά τη θέλησή του.
Η ιστορία της ταινίας ξεδιπλώνεται όχι ως ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά ως έρευνα, καθώς η ματιά του θεατή ταυτίζεται με την προσπάθεια ενός δημοσιογράφου να καταγράψει την οπισθοδρομική δίωξη του Μπραϊμπάντι για τις αριστερές του απόψεις. Στιβαρό δράμα, αρκετά ακαδημαϊκό στη φτιαξιά του, αλλά καταφέρνει και μια πειστική καταγραφή μιας μαύρης σελίδας της ιταλικής Ιστορίας - κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί να μην γίνονται ανάλογες ελληνικές απόπειρες σε δικές μας ιστορίες διώξεων και σκληρής μεταχείρισης ανθρώπων του πνεύματος.
