Τα Υπόγεια Ρεύματα γιορτάζουν τα τριάντα χρόνια ύπαρξής τους με το «Τριάντα Χρόνια στην Υπόγα», έναν δίσκο με διασκευές λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών, το ψηφιακό EP «Στο Υπόγειο Με Φίλους» με επανεκτελέσεις τραγουδιών τους από φίλους και φίλες τους στις οποίες συμμετέχουν και οι ίδιοι κα με μια πανηγυρική συναυλία στην Τεχνόπολη του δΔήμου Αθηναίων την Τετάρτη 5 Ιουνίου, όπου είναι προσκεκλημένοι/ες οι Αλέξης Καλοφωλιάς, Μαρία Παπαγεωργίου, Δημήτρης Μητσοτάκης, Ελένη & Σουζάνα Βουγιουκλή, Φρανκ Panx, Βαγγέλης Καζαντζής, Τσοπάνα Rave, Magic De Spell και Μάριος Νταβέλης των Fundracar. Συνομίλησα με τον ιδρυτή, στιχουργό, κιθαρίστα, ερμηνευτή και μοναδικό σταθερό μέλος τους Γρηγόρη Κλιούμη για όσα υπήρξαν και συνέβησαν και τους κατέστησαν ένα από τα διαχρονικά πιο αγαπητά συγκροτήματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής της χώρας μας αλλά και τις βάσεις και την υποθήκη που έθεσαν για αυτά που θα έρθουν.
Χωρίς να υποβαθμίζω καθόλου τη συμβολή όλων των κατά καιρούς συνεργατών σου, Υπόγεια Ρεύματα στην πραγματικότητα είναι το όνομα για τις δικές σου μουσικές δραστηριότητες, έτσι δεν είναι;
Οχι, σε καμία περίπτωση. Τα Υπόγεια Ρεύματα είμαστε ομάδα και σε καμία περίπτωση δεν είναι η μουσική δραστηριότητα ενός αλλά όλων μας. Έχουμε προσωπικά projects αν θέλουμε να βγάλουμε κάτι αποκλειστικά δικό μας.
Το σχήμα έχει υπάρξει από κουιντέτο, ίσως και σεξτέτο, μέχρι τρίο. Θεωρείς ότι όλες αυτές οι διαφορετικές σε αριθμό και πρόσωπα συνθέσεις ήταν εξίσου Υ.Ρ. ή κάποιες σε εξέφραζαν περισσότερο από άλλες;
Ολες ήταν Υπόγεια Ρεύματα. Δεν έχει να κάνει με τoν αριθμό των μελών αλλά με το δέσιμό τους, οπότε πάντα ήμασταν δεμένοι μεταξύ μας.
Μέχρι και το 2002 και το «Μακριά Που ‘Ναι Τα Όνειρα» οι δίσκοι σας είχαν μια λίγο - πολύ συνηθισμένη περιοδικότητα. Στη συνέχεια όμως, υπήρξαν μόλις πέντε, μαζί με τον τελευταίο, σε περισσότερα από είκοσι χρόνια. Οφείλεται στη συνολική κατάρρευση της δισκογραφίας, λιγότερα κίνητρα και ίσως έμπνευση από παλαιότερα ή σε άλλους λόγους;
Δεν μας ενδιέφερε η περιοδικότητα ούτε η συχνότητα των κυκλοφοριών των δίσκων μας. Είμαστε επίσης ένα συγκρότημα που αγαπάει πάρα πολύ τις συναυλίες και το να ερχόμαστε σε άμεση επαφή με τον κόσμο. Οταν έχουμε κάτι να πούμε με ένα νέο άλμπουμ, το κάνουμε.
Πόσο σημαντική ήταν για τη διαδρομή και την εξέλιξη των Υ. Ρ. η συναυλιακή και δισκογραφική συνεργασία σας στο «Τους Εχω Βαρεθεί» με τον αείμνηστο Θάνο Μικρούτσικο και πόση επίδραση ίσως είχε στο πώς συνεχίσατε μετά από αυτήν;
Ηταν κάτι το εκπληκτικό αυτή η συνεργασία και μάθαμε πολλά από τον δάσκαλο. Η σκέψη του είναι πάντα μαζί μας.
Πόσο κομβική θέση είχε στη δισκογραφία σας και ποια ήταν η σημασία τού «Η Γη Που Αφήνω», του δεύτερου - μετά το δεύτερο μέρος του «20.00» του ’14- album σας με νέο υλικό μέσα σε είκοσι χρόνια;
Κομβική θέση έχει κάθε άλμπουμ μας, είτε είναι νέο υλικό είτε διασκευές είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι ο τρόπος μας να εκφραστούμε και να σχολιάσουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αυτό κάναμε και με το «Η Γη Που Αφήνω» αλλά και με τα «Τριάντα Χρόνια στην Υπόγα» που κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες και τις διασκευές μαζί με φίλους μας που παρουσιάζουμε αυτό το διάστημα ψηφιακά και όταν ολοκληρωθούν θα συγκεντρωθούν σε ένα EP.
Ειλικρινά μιλώντας, πιστεύεις ότι η τωρινή σύνθεση του γκρουπ είναι η καλύτερη ή έστω αυτή που αποδίδει πληρέστερα το μουσικό όραμα σου;
Κανείς μας δεν ξεχωρίζει καμία σύνθεση του γκρουπ. Κάθε μία ήταν και είναι ξεχωριστή.
Ηταν μάλλον έκπληξη το ότι περιεχόμενο του «Τριάντα Χρόνια Στην Υπόγα» είναι κυρίως παλιά ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια και όχι υλικό πιο κοντινό στο ύφος σας. Ήταν ο τρόπος σου να αναγνωρίσεις τη σημασία και την αξία της λαϊκής μουσικής μας, ίσως και μια… υπόγεια επιρροή που έχεις δεχθεί από αυτήν, ή κάποια άλλη η αιτία για την κυκλοφορία του;
Είχαμε διάθεσή να πειραματιστούμε με την παράδοση και με τραγούδια που αγαπάμε και μας αρέσει να πειράζουμε και οι τρεις, για διαφορετικό λόγο το καθένα, με τον δικό μας τρόπο. Αυτό είναι όλο.
Ποια ήταν η ιδέα και πώς λειτουργεί η σειρά από διασκευές τραγουδιών σας από άλλους/ες; Με ποια κριτήρια τους/τις επέλεξες και γιατί συμβαίνει το ασυνήθιστο σε τέτοιες περιπτώσεις να συμμετέχετε και εσείς σε αυτές τις επανεκτελέσεις;
Θέλαμε απλά να κάνουμε ένα παιχνίδι με τους φίλους μας στο στούντιο, να δούμε πώς θα ήταν τα τραγούδια μας από μιαν άλλη ηχητική μεριά. Η επιλογή των προσώπων και των τραγουδιών ήρθε σε όλους μας ενστικτωδώς. Αυτές τις μοναδικές στιγμές στο στούντιο θελήσαμε να τις καταγράψουμε.
Εντέλει τα Υ. Ρ. είναι ροκ ή αυτό ήταν μόνον η αφετηρία σας και προχωρήσατε και εξελιχθήκατε σε κάτι πολύ ευρύτερο;
Οχι, δεν είμαστε μόνο ροκ. Έχουν αλλάξει πολλά μέλη με πάρα πολλές και ποικίλες επιρροές, που έχουν αφήσει πολλά περισσότερα στοιχεία, και σίγουρα η μεταλλαγή αυτή συνεχίζεται.
Υπάρχει κάποιος δημιουργός/ερμηνευτής ή συγκρότημα που να είχες κατά κάποιο τρόπο ως πρότυπο όταν ξεκινούσατε;
Πολλοί, από ποιον να ξεκινήσουμε; Socrates, Πελόμα Μποκιού, Σιδηρόπουλος, Σπυριδούλα, Πουλικάκος και αρκετοί άλλοι.
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης -που είναι και ο μόνος με τον οποίο έχεις συμπράξει σε έναν ολόκληρο δίσκο- είναι εκείνος που αισθάνεσαι περισσότερο «συγγενή» σου μουσικά από την ελληνική σκηνή;
Ναι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κοντινός ξάδελφος (γέλια). Όμως όλοι όσοι έχουμε συνεργαστεί είναι παρισσότερο από συγγενείς.
Τι να περιμένει το κοινό που θα παρακολουθήσει τη συναυλία σας στην Τεχνόπολη; Μια νοσταλγική αναδρομή, έναν απολογισμό ή κάτι άλλο;
Μια γιορτή για το ότι έχουμε καταφέρει εδώ και τριάντα χρόνια να αγαπάμε και να παίζουμε μουσική μαζί με πραγματικούς φίλους. Θα είναι μια αληθινή γιορτή.
Αυτά ήταν λοιπόν για τα πρώτα τριάντα χρόνια των Υ. Ρ., τι θέλεις και ονειρεύεσαι ίσως για τα επόμενα, γιατί όχι, τριάντα;
Ειρήνη και ανθρωπιά.
