Live τώρα    
14°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C14.7°C
2 BF 73%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
10 °C
9.1°C11.1°C
3 BF 76%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
12 °C
10.5°C12.0°C
1 BF 80%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
12 °C
11.8°C12.2°C
2 BF 76%
ΛΑΡΙΣΑ
Ασθενείς βροχοπτώσεις
9 °C
8.9°C8.9°C
0 BF 93%
Κριτική μουσικής / Μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να προσπεραστεί
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κριτική μουσικής / Μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να προσπεραστεί

135061519-Beth-Gibbons.jpg
Beth Gibbons

Στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ των ιστορικών πλέον Portishead, το αποκαλούμενο «Third» του 2008, η Beth Gibbons συνεργάστηκε σποραδικά με διάφορους καλλιτέχνες, από την Annie Lennox μέχρι τον Kendrick Lamar, αλλά μόλις πριν από λίγες ημέρες κατάφερε να κυκλοφορήσει το πρώτο της εντελώς προσωπικό στούντιο άλμπουμ με τίτλο «Lives outgrown». Τα δύο στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Portishead στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το «Dummy» (1994) και το «Portishead» (1997), αποτέλεσαν θεμελιώδεις κυκλοφορίες για το trip-hop, την ατμοσφαιρική, δηλαδή, εκείνη μουσική με τους βρόμικα υπνωτικούς και μελαγχολικούς ρυθμούς, που προήλθε εν πολλοίς από το Μπρίστολ. Η μουσική των Portishead αποτελούσε έναν ομιχλώδη, μοναχικό τόπο ματαιώσεων και θλίψης, όπου τα φωνητικά της Gibbons μπορούσαν να ακούγονται αγχωμένα, μαγικά και ενίοτε καταθλιπτικά. Το «Third» ήταν ασυμβίβαστο και δυσαρμονικό, καθώς αντιδρούσε στον εμπορικό εξευγενισμό και στην εκμετάλλευση του trip-hop, καθώς το είδος είχε ξεπέσει στο επίπεδο μουσικού τάπητα για χαλάρωση (εκείνο το καταραμένο lounge) στη διάρκεια των χρόνων που η μπάντα είχε σταματήσει να ηχογραφεί. Είχε προηγηθεί, βέβαια, το συνεταιρικό «Out of season», το οποίο είχε ηχογραφήσει η Β. Gibbons με τον Rustin Man, τον μπασίστα των Talk Talk, το 2002, ένα άλμπουμ που επίσης είχε αφήσει εκπληκτικές εντυπώσεις. Έτσι, λοιπόν, η φετινή κυκλοφορία της επιβεβαιώνει πως με οτιδήποτε και να καταπιαστεί αυτή η καλλιτέχνιδα είναι ικανή να το μετατρέψει σε χρυσάφι.

Είναι δίσκος ευφυής, συχνά ευφορικός και αισθητικά άρτιος

Η φωνή της ματαίωσης και των προδομένων προσδοκιών έχει πια ωριμάσει, χωρίς να ακούγεται εφησυχασμένη. Στο «Burden of life» τραγουδάει χαρακτηριστικά: «Το βάρος της ζωής δεν μας αφήνει ήσυχους». Αυτό το άλμπουμ δουλεύτηκε σταδιακά, σε μια περίοδο δέκα ετών, ενώ η Beth δούλευε παράλληλα σε άλλα πράγματα, όπως τη συνεργασία με τον Henryk Górecki και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πολωνίας. Τα δέκα τραγούδια που το απαρτίζουν δεν βασίζονται στην εσωστρέφεια ούτε τα ζορίζει κανένας ψυχαναγκασμός να μην χάσουν το τρένο των τάσεων της επικαιρότητας. Θέλουν να βρουν με την ησυχία τους τον χρόνο και τον χώρο για να τρυπώσουν διακριτικά στην καρδιά του ακροατή. Δεν θα μπουν με το ζόρι ούτε θέλουν να στρογγυλοκαθίσουν σε όσες περισσότερες καρδιές είναι εφικτό. Θέλουν να νιώσουν ευπρόσδεκτα πρώτα. Και εκεί που θα βρουν πρόσφορο έδαφος θα ξετυλιχθεί ένας γενναιόδωρος, ειλικρινής, συχνά πικρός, αλλά κυρίως καλαίσθητος μουσικός διαλογισμός. Επιπλέον, η τραγουδίστρια δεν διστάζει να προσεγγίσει θέματα, όπως η εμπειρία της εμμηνόπαυσης - κάτι που σχεδόν ποτέ δεν εξερευνάται στη μουσική, ούτε καν στους περίφημους εναλλακτικούς ή mainstream δίσκους που διαφημίζονται ως φεμινιστικοί. Μουσικά μιλώντας, η Gibbons προσανατολίζεται στην κλασική ενορχήστρωση, με τα έγχορδα και τα πνευστά να σχηματίζουν μια μεγαλοπρεπή παλέτα. Φωνητικά δε, η μελαγχολική χροιά, το δράμα που ξεφεύγει στις λήγουσες και οι οιμωγές στα ψεύτικα φωνητικά ακούγονται απομακρυσμένα από τις trip-hop καταβολές που την έκαναν διάσημη ως φωνή των Portishead. Άλλωστε η τραγουδίστρια δεν θέλει να μαγέψει τον ακροατή με τις ικανότητές της, αλλά να τον κάνει κοινωνό των προσωπικών της ανησυχιών.

Beth Gibbons «Lives outgrown». Κυκλοφορεί από την Domino

Ενα καταφύγιο καλής αισθητικής

Το «Lives outgrown» είναι μια κυκλοφορία που δύσκολα θα προσπεραστεί από τους ακροατές που ακόμα νοιάζονται, καθώς είναι αδύνατον να μην παρασυρθεί κανείς σε αυτόν τον πλούσιο σε ελέη διάκοσμο που έχει δημιουργήσει σχολαστικά η Gibbons, ειδικά όταν κάθε τραγούδι είναι ντυμένο με ένα χοντρό πανωφόρι εγχόρδων που βγαίνουν μέσα από χοάνες για να σε περικυκλώσουν. Η κορυφαία στιγμή είναι το «Reaching οut», ένα τραγούδι ικανό να διογκώσει κάθε συναίσθημα, καθώς τα φωνητικά κάνουν μια βουτιά που είτε θα οδηγήσει στο κενό ή πάνω σε μια ζεστή φλοκάτη. Αναλόγως τη διάθεση του ακροατή κάθε φορά. Ένα μικρό soundtrack για τις ανομολόγητες σχέσεις ζωής που σιγοβράζουν στις παρυφές της καθημερινότητας και χρειάζονται την αγάπη, όλη την αγάπη, για να καλύψουν την ντροπή τους, όπως λένε οι σπαρακτικοί στίχοι. Ένα σπουδαίο κομμάτι ανάμεσα σε άλλα εννιά αποτοξινωτικά τραγούδια, από αυτά που δεν γράφονται εύκολα (είτε λόγω ανικανότητας είτε λόγω αντιεμπορικότητας), που τα φυλάς στο συρτάρι για να καταφύγεις σε αυτά όλες τις ημέρες που έχεις μπουχτίσει από την κακοφωνία και την κακογουστιά γύρω σου.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL