Γεννήθηκε ως Γιάννης Τσιριμώκος (1916) στη Σκόπελο από πατέρα δικαστικό. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Πριν τον πόλεμο χρημάτισε διευθυντής υποκαταστήματος στην Αγροτική Τράπεζα. Το 1943 ανεβαίνει στο βουνό και εντάσσεται στις τάξεις του ΕΑΜ. Στέλεχος της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ) του σπουδαίου Αλέξανδρου Σβώλου και του ξαδέλφου του Ηλία Τσιριμώκου. Με το πέρας του πολέμου ασκεί δημοσιογραφία στη Μάχη, στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο, στην Ακρόπολη και στην Απογευματινή του Μπότση, αλλά και στο περιοδικό Πρώτο.
Το «Έγκλημα στο Κολωνάκι» δημοσιεύεται σε συνέχειες με το κανονικό του όνομα, το 1953, στο περιοδικό Οικογένεια. Περίπου εξήντα αστυνομικά, τυπωμένα και αυτά τμηματικά. Επίσης, πολλές νουβέλες, ιστορικά και συναισθηματικά αναγνώσματα. Ως βιβλία εκδόθηκαν -μέχρι το 1978- σαράντα εννιά με διαφορετικούς, συνήθως, τίτλους από αυτούς των εφημερίδων. Την τελευταία δεκαετία οι Εκδόσεις Άγρα κυκλοφόρησαν οκτώ αδημοσίευτα -σε βιβλίο- αστυνομικά του, συν δύο που είχαν εμφανιστεί βραχύβια στις Εκδόσεις Περγαμηνή. Στις αποσκευές του, είκοσι τουλάχιστον κινηματογραφικά σενάρια και δύο θεατρικά έργα. Θεωρείται «νονός» του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος καθώς έφερε σε επαφή το αναγνωστικό κοινό με το εν λόγω λογοτεχνικό είδος. Καθιερώθηκε ως ένας εκ των πιο δημοφιλών συγγραφέων των δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70. Παράλληλα, ων δεινός δημοσιογράφος, δημοσίευε έρευνες και συνεντεύξεις, κριτικές ταινιών, ενώ λάμβανε μέρος σε αποστολές του εξωτερικού. Το 1976 γράφει την πολύ γνωστή «Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη». Τρία χρόνια μετά αποχωρεί από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Το «Χαμόγελο της Πυθίας» (Εκδόσεις Άγρα), με περιεκτική εισαγωγή Ανδρέα Αποστολίδη σχετικά με το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, βγήκε πρώτη φορά στο περιοδικό Επίκαιρα σε 26 συνέχειες -από το 1971 έως το 1972- εν μέσω Χούντας. Κεντρικός χαρακτήρας και αφηγητής ο τριανταπεντάχρονος Γιώργος Στεφάνου που κατοικοεδρεύει στη διάσημη αριστερή όχθη του Σηκουάνα στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε. Άνθρωπος ύποπτων συναλλαγών, το είχε σκάσει από την Ελλάδα διότι χρωστούσε παντού και μάλιστα πήρε μαζί του και τη γυναίκα του εξαδέλφου του πατέρα του. Ζει, λοιπόν, με τη Ζιζέλα σε ένα μικρό και φτωχό διαμέρισμα. Εκεί τον προσεγγίζει ένας περίεργος καθηγητής, ονόματι Ότο Φόιερμπαχ, εκπρόσωπος ενός ολιγάρχη μεγιστάνα, φανατικού φιλότεχνου, που έβαλε σκοπό της ζωής του να υπεξαιρέσει τον Ηνίοχο των Δελφών! Με τη μέθοδο του ριφιφί θα σκαφτεί ένα μεγάλο τούνελ ώστε τον Δεκαπενταύγουστο, όταν το μουσείο θα είναι κλειστό, να βγουν στην αίθουσα φύλαξης. Σχηματίζεται έτσι μια ομάδα πέντε ανθρώπων παντελώς άγνωστων μεταξύ τους από πέντε διαφορετικές μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (Παρίσι, Λονδίνο, Ρώμη, Βιέννη, Βερολίνο), ενώ η πεντάδα συμπληρώνεται με έναν αλκοολικό Εγγλέζο και έναν εισαγωγέα ηλεκτρικών μηχανημάτων.
Αναίμακτο αστυνομικό, χωρίς αστυνόμους, με πολύ σασπένς και χιούμορ, και τη γνωστή άνεση του Μαρή να σκιαγραφεί χαρακτήρες μεγαλόσχημων αλλά και απλών ανθρώπων. «Το Χαμόγελο της Πυθίας» είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που καταπιάνεται με την αρχαιοκαπηλία, δέκα χρόνια μετά τον «Ίλιγγο» του 1961, όπως μας πληροφορεί στην εισαγωγή ο Ανδρέας Αποστολίδης.
INFO
Γιάννης Μαρής
«Το χαμόγελο της Πυθίας»
Εκδόσεις Άγρα
Σελίδες: 232
Τιμή: 12,05 ευρώ
