Το 1995, με πρωτοβουλία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και της μεταφράστριας Κοραλίας Σωτηριάδου, ιδρύεται η «Νέα Σκηνή Τέχνης», μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία. Δύο χρόνια αργότερα, η νεοσύστατη εταιρεία αποκτά τη δική της μόνιμη στέγη: η πρώτη, ερειπωμένη, ζυθαποθήκη του εργοστασίου ΦΙΞ στον Νέο Κόσμο κηρύσσεται διατηρητέα ως αξιόλογο βιομηχανικό κτίσμα των αρχών του 20ού αιώνα και μετατρέπεται, με όλες τις αναγκαίες επεμβάσεις, σε ένα λειτουργικό θέατρο με τρεις αίθουσες, το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Πριν ακόμα διαμορφωθεί ο χώρος, το καλοκαίρι του 1997, ανέβηκε στην αυλή ο «Κοινός Λόγος» της Έλλης Παπαδημητρίου, με φυσικό σκηνικό της παράστασης ένα ερειπωμένο σπιτάκι, που έστεκε ακόμα εκεί. Το φθινόπωρο ανέβηκε στην παλιά αποθήκη η «Βρομιά» του Σνάιντερ. Στο σπιτάκι της αυλής λειτουργούσε έκθεση φωτογραφίας του Ηλία Μπουργιώτη με θέμα «Κούρδοι πρόσφυγες στην Ελλάδα».
Οι εργασίες για τη μετατροπή της παλιάς ζυθαποθήκης σε θέατρο ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο του 1999. Το αποτέλεσμα, όμορφο και φιλικό, με σεβασμό στο θέατρο και τον θεατή.
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου έδωσε έμφαση στο πολιτικό θέατρο, που αφουγκράζεται την κοινωνία και θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς. «Δεν μπορώ να διανοηθώ τι είναι το θέατρο, άμα δεν “μιλάει” γι' αυτά που μας απασχολούν» είπε, σε συνέντευξή του, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Ανεβάζει κυρίως σύγχρονα ελληνικά ή ξένα έργα. Τα κλασικά έργα αντιμετωπίζονται με σύγχρονο τρόπο και με έμφαση στην επικαιρότητά τους. Επίσης παρουσιάζει παραστάσεις μεταναστών καλλιτεχνών.
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου δίνει βήμα σε νέους δημιουργούς και πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες του θεάτρου έχουν ξεκινήσει ή έχουν αναδειχθεί από τις παραστάσεις του. Παράλληλα, συνεργάζεται συχνά με άλλες θεατρικές ομάδες.
Από το 2002 ξεκίνησε τη λειτουργία της κινητής μονάδας θεάτρου για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και ιδρύματα και σιγά σιγά επεκτάθηκε και σε άλλους χώρους, όπως ειδικά σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, γυναικείες φυλακές κ.λπ..
Οι τρεις θεατρικές σκηνές του μπορούν να λειτουργούν ταυτόχρονα, για να στεγάσουν τις παραγωγές και συμπαραγωγές του Θεάτρου, καθώς και άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στους χώρους του. Λειτουργεί δηλαδή σαν ένας μικρός πολυχώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας. Παρουσιάζει τις παραγωγές του και εκτός Αθηνών, όπως και παραστάσεις που δίνονται σε άλλα αθηναϊκά θέατρα. Το 2017 εκδόθηκε επετειακός τόμος για τα είκοσι χρόνια δημιουργίας του Θεάτρου.
Μέχρι τώρα το Θέατρο του Νέου Κόσμου καταγράφει σημαντικές διακρίσεις και βραβεύσεις συντελεστών του. Και συνεχίζει ακούραστα, «με αισιοδοξία, σε πείσμα των καιρών», όπως δηλώνει ο ιδρυτής του.
