Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Οι ταινίες της εβδομάδας / Από το Inside του Νταφό στη σύγχρονη Αντιγόνη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Οι ταινίες της εβδομάδας / Από το Inside του Νταφό στη σύγχρονη Αντιγόνη

Inside Γουίλεμ Νταφό

Η υπαρξιακή περιπέτεια εγκλεισμού του Βασίλη Κατσούπη με τον Γουίλεμ Νταφό, η αντάρτικη κινηματογραφική απόπειρα του ανυπάκουου Ιρανού Τζαφάρ Παναχί, μια σύγχρονη Αντιγόνη και μια γαλλική πολιτικάντικη κωμωδία το κυρίως μενού των επιλογών αυτής της εβδομάδας για τη μεγάλη οθόνη.

Μια καθηλωτική κατάδυση στην ανυπαρξία

Inside ***1/2

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσούπης

Παίζουν: Γουίλεμ Νταφό

Ενας επαγγελματίας διαρρήκτης επιχειρεί να εισβάλει σε ένα πολυτελές ρετιρέ στη Νέα Υόρκη για να κλέψει έργα τέχνης, γνωρίζοντας ότι ο ιδιοκτήτης θα λείπει για καιρό. Όμως ενεργοποιείται ένα απροσπέλαστο σύστημα συναγερμού που τον κλειδώνει μέσα στο σπίτι. Μόνος και αβοήθητος λοιπόν, θα αντιμετωπίσει την αδυσώπητη μοναξιά και το πέρασμα του χρόνου. Το «Inside» θα μπορούσε να είναι απλώς ένα θρίλερ επιβίωσης, όμως η επίμονη σκηνοθεσία και η αφοσίωση του Νταφό σε τούτο το «one man show» προσδίδουν βάθος και πολλαπλές αναγνώσεις σε αυτή την παράδοξη κατάδυση στην ανυπαρξία. Η προσπάθεια επιβίωσης του ληστή μοιάζει με μοναχικό αλύχτισμα απελπισίας μέσα σε ένα περιβάλλον αφθονίας.

Η ταινία επαναπροσδιορίζει τη θέση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην Τέχνη τόσο ως ιερό τοτέμ αλλά και ως αντικείμενο βανδαλισμού, και μέσα στην ιστορία κρύβεται ένα σχόλιο για την καταστροφή του περιβάλλοντος κόσμου. Η εξαθλίωση του κλειδωμένου ήρωα καταφέρνει και γίνεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κινηματογραφικά πράγματα που είδαμε φέτος. Ο Βασίλης Κατσούπης δίνει πιστότητα και βάθος στο σενάριο, χωρίς περιττές εξάρσεις και ευκολοχώνευτες συγκινήσεις, αν και δείχνει να έχει μεγαλύτερη ανάγκη απ’ όσο θα έπρεπε τους προφανείς συμβολισμούς και τις εύκολες επεξηγήσεις προκειμένου να προστατεύσει το mainstream κοινό, το οποίο είναι φανερό ότι θέλει να κατακτήσει. Για παράδειγμα, οι εποχές μεταβάλλονται εντός του πολυτελούς λοφτ εξαιτίας του χαλασμένου θερμοστάτη, για όσους θέλουν να εντοπίσουν ένα εναλλακτικό σχόλιο για την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, είναι απολαυστικός ο τρόπος που η απελπισία κλιμακώνεται μελετημένα μέσα στα εγκαταλειμμένα δωμάτια. Η αλλαγή της θερμοκρασίας, η έλλειψη νερού, η απροσπέλαστη ηχομόνωση και η μοναξιά συνθέτουν μια αδιόρατη γκιλοτίνα, κάτω από την οποία στέκεται ένας αβοήθητος άνδρας που κρατάει την ψυχραιμία του και σκέφτεται πρακτικά τι μπορεί να κάνει και πώς μπορεί να αντεπεξέλθει στα εμπόδια που μοιάζουν βγαλμένα μέσα από την πιο σκληρή νομοθεσία του Μέρφι.

Η πρώτη ύλη του σκηνοθέτη είναι το μελιχρό βλέμμα του Νταφό, που αποτυπώνει την άνιση μάχη του ανθρώπινου πνεύματος με δυνάμεις που δεν μπορεί να ελέγξει. Είναι εντυπωσιακή η ερμηνεία του, ειδικά στις στιγμές που προσπαθεί να μαζέψει αποθέματα ψυχραιμίας και να περισώσει τη θρυμματισμένη του λογική. Αναμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενο βήμα του σκηνοθέτη, ελπίζοντας να είναι κάτι εξίσου δυναμικό.

Οταν σινεμά δεν υπακούει στους αυταρχικούς νόμους

No bears

Αρκούδες δεν υπάρχουν (Νο bears) ***1/5

Σκηνοθεσία: Τζαφάρ Παναχί

Ο Ιρανός κινηματογραφιστής προσπαθεί να σκηνοθετήσει μια ταινία στην Τουρκία και αναγκάζεται να διαμείνει σε ένα ιρανικό χωριό κοντά στα σύνορα προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο συνεργείο και στους πρωταγωνιστές του. Η ταινία που ετοιμάζει αφορά ένα ζευγάρι Ιρανών που βρίσκεται παράνομα στην Τουρκία και αποκτά τα πλαστά διαβατήρια που θα του επιτρέψουν να εγκαταλείψει τη χώρα. Πρόκειται για μια εντυπωσιακά ρεαλιστική αλληγορία για τον ρόλο του κινηματογράφου μέσα στο θεοκρατικό, αυταρχικό καθεστώς του Ιράν και μια αιχμηρή, αλλά και ανθρωπιστική καταγγελία της καλλιτεχνικής καταπίεσης. Η ταινία του Ιρανού Τζαφάρ Παναχί φέρνει στο φως τον κατατρεγμό των καλλιτεχνών στην πατρίδα του, με τον ίδιο να σκηνοθετεί τη μεγάλου μήκους ταινία του εξ αποστάσεως, καθώς οι εντάσεις αυξάνονται, με τη βίαιη καταστολή του καθεστώτος να εμποδίζει την καλλιτεχνική αυτοέκφραση.

Το 2010 επιβλήθηκε στον Τζαφάρ Παναχί απαγόρευση παραγωγής ταινιών για 20 χρόνια και μετακίνησης εκτός των συνόρων. Ο Παναχί, όμως, συνεχίζει ακάθεκτος και αυτή είναι η νέα του γενναία πράξη δημιουργικής ανυπακοής. Πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να πει τις ιστορίες του κάτω από αυτές τις συνθήκες; Μια έξυπνη απάντηση σε αυτό το ερώτημα προσφέρει η ταινία του, ένα δράμα αγωνίας που μιλάει για όσα κάνουμε για την αγάπη. Σε μια τουρκική πόλη κοντά στα ιρανικά σύνορα ένα ζευγάρι οργανώνει ένα σχέδιο που θα αλλάξει τη ζωή τους και το οποίο προβλέπει να περάσει τα σύνορα με πλαστά διαβατήρια. Όπως μαθαίνουμε, αυτή είναι μια ταινία που γυρίζεται με τον Παναχί να σκηνοθετεί από απόσταση, παλεύοντας με το προβληματικό Wi-Fi και την πνιγηρή αίσθηση απομάκρυνσης από το μέρος που ανήκει. Η ταινία μέσα στην ταινία είναι αλλόκοτα αποτελεσματική και η αφηγηματική δυναμική της «αληθινής» ιστορίας του εξόριστου σκηνοθέτη στο αφιλόξενο χωριό αποδεικνύεται εξίσου παιχνιδιάρικη και ευρηματική. Μέσα από τις προσπάθειες του αντιφρονούντα κινηματογραφιστή να οικοδομήσει μια ταινία απέναντι από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του κράτους προκύπτει ακόμη μια απόδειξη της ικανότητας της ανεξάρτητης τέχνης να αμφισβητεί την κουλτούρα της υπακοής.

Μια αρχαία τραγωδία με τη μορφή νεανικού δράματος

133071320-antigone.jpg

Αντιγόνη (Antigone) ***

Σκηνοθεσία: Σοφί Ντεράπ

Μια ρεαλιστική μεταφορά της τραγωδίας του Σοφοκλή με νεανικό νεύρο από την Καναδή Σογί Ντεράπ, που κάνει τα πάντα, από το σενάριο και τη σκηνοθεσία μέχρι το μοντάζ. Συνήθως αυτού του είδους οι σύγχρονες διασκευές δεν λειτουργούν και μοιάζουν με ασκήσεις ύφους, όμως η αποφασισμένη Ντεράπ ξεπερνάει αυτό το εμπόδιο με μια προκλητική ιστορία που αναδιπλώνει θέματα, όπως η φυλετική και η οικονομική ανισότητα, η αστυνομική βία και η υποκριτική στάση της κοινωνίας απέναντι στη μετανάστευση. Η αφήγηση μπορεί να μοιάζει υπερβολική μερικές φορές, όμως η δημιουργός καταφέρνει και κρατάει τον θεατή καθηλωμένο.

Αυτή η σύγχρονη Αντιγόνη είναι μια μαθήτρια που θέλει να βοηθήσει τον αδελφό της να δραπετεύσει από τη φυλακή. Αλλάζει, λοιπόν, θέση με τον αδελφό της, θεωρώντας ότι θα αποφύγει τη φυλάκιση και την απέλαση επειδή είναι ανήλικη. Βρίσκεται έτσι να παλεύει με τις Αρχές, τη Δικαιοσύνη και το σωφρονιστικό σύστημα. Ο δίκαιος αγώνας της Αντιγόνης κερδίζει την υποστήριξη των συνομηλίκων της, οι οποίοι κινητοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε διαδηλώσεις. Η αφοσίωση της Αντιγόνης στην οικογένειά της, μια οικογένεια μεταναστών, ήταν το στοιχείο που χάρισε στην ταινία το βραβείο της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.

Γαλλική κωμωδία γύρω από ένα πολιτικό παράδοξο

Le Tigre et le President

Η εξαφάνιση του Προέδρου (Le Tigre et le President) **1/5

Σκηνοθεσία: Ζαν-Μαρκ Περφίτ

Ενας άγνωστος στον λαό ιδεολόγος, ο Πολ Ντεσανέλ, εντελώς αναπάντεχα θα εκλεγεί Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ήταν αναπάντεχο, αλλά η μάχη στις προεδρικές εκλογές ανάμεσα στον περιφρονητικό και αυταρχικό Ζορζ Κλεμανσό και στον ανθρωπιστή και ιδεαλιστή Πολ Ντεσανέλ θα κερδηθεί από τον δεύτερο, ο οποίος θα προχωρήσει σε μια σειρά από ενέργειες που θα κάνουν τους αντιπάλους του να σαστίσουν: Θα καταργήσει τη θανατική ποινή, θα δώσει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, θα δώσει λεφτά στους φτωχούς… Όμως ο κυνισμός των πολιτικών αντιπάλων του και οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας έχουν βάλει στόχο την ανατροπή του. Ένα βράδυ, λοιπόν, θα πέσει μυστηριωδώς από ένα τρένο και θα εξαφανιστεί. Πρόκειται για μια λαϊκή κωμωδία με φροντισμένη φωτογραφία, που κυλάει ευχάριστα και διαθέτει νοστιμιές που σε κάνουν να αδιαφορείς για την ιστορική ακρίβεια των γεγονότων.

Ο σκηνοθέτης, ψάχνοντας στα αρχεία και στις ομιλίες του Ντεσανέλ, ανακάλυψε προτάσεις για μεταρρυθμίσεις που ήταν σαφώς μπροστά από την εποχή τους, καθώς ο παράξενος αυτός άνθρωπος προωθούσε καινοτόμες ιδέες. Επιπλέον, οι ομιλίες που ακούγονται να εκφωνούνται στην ταινία είναι αυθεντικές και αποδεικνύουν έτσι τη συνάφεια ενός ανθρώπου που άξιζε κάτι καλύτερο από το να γίνει γαλλικό ανέκδοτο και να εξαφανιστεί. Συνδυάζοντας επιδέξια αρχειακές ασπρόμαυρες εικόνες που σταδιακά απορροφώνται από το σώμα της ιστορίας πριν μετατραπούν σε έγχρωμες, ο Ζαν-Μαρκ Περφίτ σκηνοθετεί παιχνιδιάρικα μια κωμωδία για όλη την οικογένεια, που μπορεί να μην είναι τόσο ευρηματική και έξυπνη όπως ο «Θάνατος του Στάλιν (The Death of Stalin) του 2017 (κάτι που σίγουρα θα ήθελε να είναι), αλλά αντλεί έμπνευση από ένα ιστορικό παράδοξο που δεν είναι καθόλου γνωστό εκτός Γαλλίας για να μιλήσει για τον αγνό ιδεαλισμό και την ανιδιοτέλεια απέναντι στον πολιτικό κυνισμό και στους καιροσκόπους που βάζουν φραγμούς σε οτιδήποτε προοδευτικό.

Παίζονται ακόμη

 Scream VI

Σκηνοθεσία: Ματ Μπετινέλι-Όλπιν και Τάιλερ Τζίλετ

Η έκτη ταινία της πετυχημένης και αυτοσαρκαστικής σειράς slasher ταινιών, που ξεκίνησε ο Γουές Κρέιβεν το 1996. Μετά το τελευταίο μακελειό στην πόλη του Γουίντσμπορο οι τέσσερις επιζώντες κάνουν μια καινούργια αρχή, αυτή τη φορά στη Νέα Υόρκη, μακριά από τον αιμοδιψή σφαγέα που τους κατατρέχει. Όμως ο παρανοϊκός φονιάς τους ακολουθεί και ένας νέος κύκλος αίματος ανοίγει.

Τελετουργία θανάτου (The ritual killer)

Σκηνοθεσία: Τζορτζ Γκάλο

Μην μπορώντας να ξεπεράσει τον θάνατο της κόρης του, ένας ντετέκτιβ (Κόουλ Χάουζερ) ακολουθεί στην Ευρώπη τα ίχνη ενός κατά συρροή δολοφόνου που σκοτώνει τα θύματά του με μια αποτρόπαια τελετουργία μαύρης μαγείας και βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον νοσηρό του κόσμο. Ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει είναι ένας καθηγητής Ανθρωπολογίας, που τον υποδύεται ο Μόργκαν Φρίμαν - ο οποίος εξαργυρώνει ακόμα την αύρα που του έδωσε το «Se7en».

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL