Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Γιάννης Οικονομίδης / Η περιπέτεια της μουσικής
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Γιάννης Οικονομίδης / Η περιπέτεια της μουσικής

1326005oikonomidis001.jpg

Τον ξέρει καλά η εγχώρια τζαζ σκηνή όχι μόνο για τη δεξιοτεχνία του και τον ήχο του, αλλά και για τα καλά ανέκδοτα που λέει στις παρέες. «Σπουδαίος σαξοφωνίστας της Ελληνικής Επανάστασης John ΚολοColtrane» είναι ένα από τα πιο κρύα απ’ αυτά!

Τον Γιάννη τον έχουν καθορίσει πολύτιμες νεανικές συναντήσεις. Σαν αυτή με τον σημαντικό Αμερικανό τρομπετίστα Danny Hayes, που έφυγε νωρίς, μόλις στα 58 του χρόνια. Αξέχαστες του μένουν οι νύχτες στο Μαντάτο, το 1990, όταν ο Νίκος και ο Θόδωρος Καπηλίδης, μαζί με τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο, τον καλούσαν στο σχήμα, δίπλα τους, πάνω στη σκηνή.

Το μουσικό ταλέντο το κληρονόμησε απ’ τη μητέρα του, την κυρία Χρυσούλα, την ξαδέλφη του Γιάννη Καλαϊτζή, που είχε τις ρίζες της στην Προύσα και στo Αϊδίνι και όλο τραγουδούσε μαγειρεύοντας, με τη βελόνα του ραδιοφώνου κολλημένη στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Ο θάνατος του πατέρα Θανάση Οικονομίδη συνέβη ενώ ο Γιάννης βρισκόταν πάνω στη σκηνή του Οξυγόνου, παίζοντας τρομπέτα για τον Μουζουράκη. Την επομένη έπρεπε να βρεθεί στην κηδεία του, στον Αυγερινό Κοζάνης, την αγαπημένη του ιδιαίτερη πατρίδα.

Η πρώτη τρομπέτα

Στα 10 του χρόνια οι πρώτες κασέτες περιείχαν κλασική μουσική, αλλά και funk και rock συγκροτήματα σαν τους Earth, Wind & Fire και Chicago, την cool τρομπέτα του Chuck Mangione και τις μεγάλες χορευτικές επιτυχίες του Michael Jackson και του Phil Collins. Στο Νέο Ωδείο της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε μαθαίνοντας πιάνο, αλλά ο μαέστρος Κάρολος Τρικολίδης τον ώθησε να πάρει στα χέρια του μια τρομπέτα σαν δεύτερο όργανο για να συμμετέχει στην ορχήστρα του Ωδείου.

Στις σχολικές μπάντες ο Γιάννης έπαιζε ακορντεόν για τις ανάγκες της γιορτής του Πολυτεχνείου, αλλά και πιάνο στις συναυλίες με τα ρεμπέτικα. Άρχισε να παίζει jazz standards και θέματα από τη δισκογραφία της ιστορικής Blue Note με τους Nariz, με τον φίλο ντράμερ Κώστα Κουβίδη, που έφυγε τόσο νωρίς. Ινδάλματά του στην τρομπέτα, ο Chet Baker, o Art Farmer και ο Miles, στους οποίους προσπαθούσε να μοιάσει, να τους πλησιάσει με τις επιδόσεις του.

Οκτώ είναι αρκετοί;

Με το εύηχο χάλκινο πνευστό του είχε αρχίσει να μυείται στα blues, στο funk και στη soul μουσική στήνοντας μια πληθωρική οκταμελή μπάντα με τον σκωπτικό τίτλο We Are Enough!. Ο Γιάννης Οικονομίδης ενορχήστρωνε και έπαιζε με την τρομπέτα μεγάλες επιτυχίες των Marvin Gaye, Gil Scott-Heron, Tower of Power, Blues Brothers. Η πρώτη εμφάνιση των We Are Enough! έγινε σ’ ένα διάλειμμα των Blues Wire στο κλαμπ Παραρλάμα. Καπνίζοντας και γελώντας κάτω από τα μουστάκια του, ο Ηλίας Ζάικος τους λέει μετά: «Μας τη φέρατε, ρε κουφάλες!». Έως τότε τους ήξερε σαν κάποιους πιτσιρικάδες, πελάτες του μαγαζιού.

Εκτοτε, η βοήθεια του Ηλία, του «πατριάρχη» της ελληνικής blues σκηνής, υπήρξε καθοριστική. Τα πνευστά της πολυμελούς μπάντας συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις των άλμπουμ «Bulldog Boogie» των Blues Wire, το 1993, και «They Call me EZ», τον πρώτο προσωπικό δίσκο του Ηλία Ζάικου, το 1989.

Αρωμα Καραϊβικής

Το 1994 δύο Λατίνοι φοιτητές προσκάλεσαν τα πνευστά των We Are Enough! να μπουν σε μια ιστορική σήμερα latin μπάντα, τους Aroma Caribe. Σημαντική υπήρξε γι’ αυτό η δεδηλωμένη τους αγάπη για την ξεσηκωτική χορευτική μουσική. Αυτή ήταν που τους εισήγαγε πανεύκολα στους λάτιν ρυθμούς. Tito Puente, Celia Cruz, Willie Colon, Eddie Palmieri, Los Van Van και οι Fania All Stars στο ρεπερτόριό τους και οι Chucho Valdez, Claudio Roditti και Poncho Sanchez, που έγιναν τα νέα ινδάλματα του Οικονομίδη.

Με τους Aroma Caribe έπαιξαν σε αμέτρητα lives, σε κλαμπ και φεστιβάλ σ’εόλη την Ελλάδα. Κορυφαίες τους στιγμές, όταν άνοιξαν την συναυλία του Tito Puente -του πάντα απολαυστικού τιμπαλέρο και band leader- στο Sani Festival του 1997 κι όταν πια έλαμψε το άστρο της βασίλισσας της salsa Celia Cruz, στο Θέατρο Βράχων το 1999. Στο Θέατρο του Λυκαβηττού οι Los Van Van είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για τα «παιδιά» από την Ελλάδα που άνοιξαν την πρώτη τους γιορτή μπροστά στο ελληνικό κοινό.

Αλησμόνητες συνεργασίες

Την ίδια χρονιά, στον Μύλο της Θεσσαλονίκης, έπαιζαν στην ίδια σκηνή με τον Orlando «Maraca» Valle, τον σπουδαίο φλαουτίστα και ενορχηστρωτή, ιδρυτικό μέλος των Irakere από την Κούβα, και τον τρομπετίστα Ray Vega, έξοχο συνεργάτη των Tito Puente, Ray Barretto, Mongo Santamaria και Mario Bauza. Την πρώτη χρονιά του νέου μας αιώνα ο Κουβάνος συνθέτης και πιανίστας της τζαζ Alfredo Rodriguez ακολούθησε τους Aroma στην ίδια σκηνή.

Αξέχαστη θα τους μείνει η στιγμή που, ανοίγοντας την συναυλία του Steve Turre, συνάντησαν το πληθωρικό ταλέντο αυτού του δεξιοτέχνη τρομπονίστα και εντυπωσιακού χειριστή των θαλασσινών μουσικών κοχυλιών. Και το 2002 -και πάλι στο Sani Festival- του «Thelonious Monk της λάτιν μουσικής» πιανίστα Eddie Palmieri. «Έναν καλοσυνάτο και ευγενή κύριο» αναθυμάται τώρα ο Γιάννης.

Ευτυχή συμβάντα σαν κι αυτά τους οδήγησαν στη μετάκληση του Herman Olivera, της φωνής των λάτιν γκρουπ του Palmieri και των Fania All Stars, σε μια περιοδεία που είχε σταθμούς πολλές πόλεις της Ελλάδας, με κορυφαίο το ζωντανό διήμερό τους στο Palenque, το μοναδικό αυθεντικό λάτιν κλαμπ της Αθήνας.

Αντίστοιχες συναντήσεις ώθησαν τον καλό τρομπονίστα Demetrio Kastaris, έναν άνθρωπο γεννημένο στη Θεσσαλονίκη, μεγαλωμένο στο St. Louis, που έχει συνεργαστεί με όλη τη λατινική σκηνή της Νέας Υόρκης και ιδρυτή της Latin-Jazz Coalition, να καλέσει τον Γιάννη να παρουσιάσει τη δουλειά του στο Flushing Meadows Theatre του Queens, το 2010. Συνθέσεις από το άλμπουμ «Musica Latina» των Aroma Caribe.

Ο παππούς Γιάννης Οικονομίδης βρέθηκε κι αυτός μετανάστης από την Κοζάνη στην Αστόρια για δέκα ολόκληρα χρόνια, ενώ το όνειρο του εγγονού και συνονόματού του έγινε πραγματικότητα όταν βρέθηκε στο περιβάλλον της «Latin side» της Νέας Υόρκης. Αυτή ήταν η απότιση ενός «φόρου τιμής» σε έναν ξένο - από την Ελλάδα, που εκπροσωπούσε τη latin μουσική τόσο μακριά από τον τόπο που τη γέννησε.

Στη χώρα της ουτοπίας

«Άψογος ήχος, εξαιρετικό το παίξιμό σου, Γιάννη. Μια εξαιρετική παραγωγή!» έγραψε ο Bobby Shew, αυτός ο 82χρονος Αμερικανός τρομπετίστας στις ιστορικές μπάντες των Tommy Dorsey, Woody Herman και Buddy Rich

Οικογενειάρχης σήμερα, ο Γιάννης Οικονομίδης καμαρώνει για τα δύο του παιδιά: την κόρη του, τη Μελίνα, που παράλληλα με τη Φιλοσοφική σπουδάζει στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, και τον 16χρονο Άκη, που μαθαίνει τύμπανα απ’ τον Αλέξανδρο Σπανίδη. Τα πιο πολλά και ευχάριστα στη ζωή του ο Γιάννης τα οφείλει στη σύντροφό του Αγγελική, τον «βράχο» της οικογένειας και μάνατζερ των Aroma Caribe, που ενώ είχε σπουδάσει Νομική, την έκλεψε η μουσική.

Με τους We are Enough! στο κλαμπ Παραρλάμα

Ως πιανίστρια, διδάσκει τα νέα παιδιά. Ταλαντούχα ζωγράφος και ικανή γραφίστρια, η Γκέλυ φιλοτέχνησε όλες τις αφίσες, τα έντυπα, αλλά και το artwork του άλμπουμ «Musica Latina» των Aroma. Δικό της είναι και το εικαστικό το οποίο μας εισαγάγει στη ζεστή ατμόσφαιρα του νέου, εντελώς προσωπικού άλμπουμ του Γιάννη, που έχει τίτλο «Neverland».

Ο δίσκος αυτός περιγράφει μια ουτοπική διάσταση. Μια «χώρα» όπου όλα είναι ρόδινα κι όπου όλα λειτουργούν διαφορετικά. Είναι η χώρα όπου όλα του τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Εκεί βρίσκονται όλοι οι καλοί φίλοι που χάθηκαν: οι Κώστας Κουβίδης, Χρήστος Γερμένογλου, Νίκος Καπηλίδης και Νίκος Ψοφογιώργος. Φίλοι αξέχαστοι που, αν μπορούσαν, θα έβρισκαν σ’ αυτό το CD ένα κομμάτι απ’ την κοινή τους ιστορία.

Δίπλα στο χάλκινο πνευστό του, καλοί συντελεστές του «Neverland», αγαπημένοι αδελφοί και φίλοι μουσικοί που, λόγω του lockdown, της πανδημίας, όταν πλέον συναντήθηκαν, έβγαλαν όλον τον καλό τους εαυτό. Στις ελάχιστες πρόβες, αλλά και κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του Μάη του 2020, λειτουργούσαν με τα μάτια και το συναίσθημα, αποτυπώνοντας τα εννέα κομμάτια του δίσκου, όλα συνθέσεις του Γιάννη. Το καταστάλαγμα ενός ταξιδιού, της πρώτης προσωπικής του δουλειάς, με κυρίαρχο στοιχείο το latin jazz άρωμα, το μουσικό ιδίωμα που λατρεύει.

Γραμμένο στα χρόνια πριν από την κρίση, το «Danny» είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο, τον αλησμόνητο μουσικό που πυροδότησε την αγάπη του Γιάννη για την jazz, τον μακαρίτη τρομπετίστα Danny Hayes. Του τον σύστησε πίσω, στα χρόνια του ’90, ο καθηγητής του στην κλασική τρομπέτα, ο Βούλγαρος Anton Christof, λέγοντάς του πως εκεί παίζει ένας σπουδαίος Αμερικανός ομότεχνός του. Ο Γιάννης είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό!

Τα μαθήματα με τον Danny Hayes κράτησαν δυόμισι χρόνια. Τους πρώτους τρεις-τέσσερις μήνες επί πληρωμή. Μετά ο δάσκαλος κατάλαβε ότι έχει να κάνει με ένα παιδί με μεγάλο μέλλον στο όργανο και λατρεία στη μουσική. Τα υπόλοιπα δύο χρόνια τα μαθήματα είχαν μηδενικό αντίτιμο.

Καθηγητής του στο Ωδείο της Κέρκυρας, ο παγκόσμιας φήμης κλασικός τρομπετίστας Σωκράτης Άνθης, που του δίδαξε ήθος και μουσική έκφραση. Σε μία από τις πρώτες θετικές αντιδράσεις για το άλμπουμ «Neverland», του μήνυσε: «Το ακούω συχνά, αλλά ποτέ δεν το βαρέθηκα!».

Συγκινητικό και το σημείωμα ενός σπουδαίου Κολομβιανού περκασιονίστα και ενορχηστρωτή, του Roberto Pla: «Μόλις τελείωσα την πρώτη ακρόαση του “Neverland”. Πρόκειται για έναν δίσκο, ένα λαμπρό άλμπουμ, με εννέα σπουδαίες συνθέσεις. Κι εσύ, Γιάννη, ακούγεσαι υπέροχα! Το ίδιο και όλοι οι φίλοι συνεργάτες σου».

Επιμέλεια: Μαρώ Καβαλιέρου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL