Βρίσκεται στα άκρα του Δήμου της Αθήνας, στην περιοχή που συχνά την αποκαλούν «πίσω αυλή της πόλης».
Πρόκειται για το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στη διασταύρωση των οδών Αγίου Πολυκάρπου και Π. Ράλλη, που ανήκει στην κοινότητα των ορθόδοξων παλαιοημερολογιτών της Αθήνας. Το γεγονός ότι είναι συρρικνωμένο και σε δύσκολη περιοχή σήμερα περιορίζει τη δυνατότητα να βρει κανείς πληροφορίες για την ιστορία του. Κάπως σαν να μην υπάρχει. Κι όμως, κάποιοι άνθρωποι το κρατούν ζωντανό.
Πρόκειται για ένα γραφικό μικρό μοναστήρι που το συναντά κανείς αμέσως μετά την είσοδό του στον Δήμο Αθηναίων ερχόμενος από τον Δήμο Αιγάλεω.
Ο θρύλος λέει ότι το 1821, την εποχή της ελληνικής Επανάστασης, το μοναστήρι φιλοξένησε τα παλικάρια του Γεώργιου Καραϊσκάκη μια νύχτα πριν από την κρίσιμη μάχη που έδωσαν ενάντια στους Οθωμανούς, όπου βρήκε τον θάνατο ο γιος της καλογριάς, όπως τον αποκαλούσαν.
Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου προσφέρει μια κατανυκτική ατμόσφαιρα στους επισκέπτες του, που επιλέγουν να κάνουν Ανάσταση στη γαλήνη και τη γλυκύτητα του αναστάσιμου μηνύματος, μακριά από την τεχνητή «χαρά» που επιδιώκουν να διαμορφώσουν τα πυροτεχνήματα και τα βαρελότα του εθίμου. Εκεί οι πιστοί και οι επισκέπτες-νοσταλγοί μιας εποχής που οι άνθρωποι «άντεχαν» λίγες στιγμές γαλήνης και αυτοσυγκέντρωσης, χωρίς κραυγές και κρότους, ακούνε τις όμορφες ψαλμωδίες και ψέλνουν εν χορώ το Χριστός Ανέστη. Χαρούμενοι και συγκινημένοι και μόνο από τη μέθεξη στη μικρή ανθρώπινη ομάδα.
Το περιβάλλον του μοναστηριού και της μικρής αυλής του είναι αντιστρόφως ανάλογο προς την ασχήμια του κόσμου γύρω του. Πρακτορεία και εταιρείες μεταφορών, ερείπια, σκουπιδαριό, συνθέτουν την εικόνα του έξω κόσμου. Ηρεμία, κατάνυξη και θείες ευωδίες η εικόνα του μέσα κόσμου.
Όσοι Αθηναίοι και Αθηναίες παρακινηθούν από αυτό το σημείωμα της στήλης «Περπατώντας στην πόλη», ας περπατήσουν στην ήρεμη αυτή γειτονιά.
Δεν έχουν να χάσουν... μάλλον θα κερδίσουν.
