Είναι προφανές πια ότι η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε αυτοσυγκράτηση στην πολιτική εξυπηρέτησης των φίλων της κι έτσι κάθε ενέργειά της συνιστά προσβολή στην τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Ούτε καν τα προσχήματα τηρούνται, μέσα σε μια μόνιμη κρίση μεγαλείου, αυτοθαυμασμού και σιγουριάς ότι το επικοινωνιακό τείχος προστασίας, αποσιώπησης και διαστρέβλωσης είναι συμπαγές και αδιαπέραστο. Με τον πρωθυπουργό φυσικά να πρωτοστατεί σ’ αυτή την αθλιότητα, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης για τα δεινά που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησής του, αλλά και του προσωπικού τόνου που δίνει η ιδιοπροσωπία του χαρακτήρα του.
Από πού όμως να βρει την ενσυναίσθηση ένας άνθρωπος ο οποίος δεν είχε ποτέ επαφή με την πραγματικότητα, αφού η «πραγματικότητα» κατοικεί σε άλλο πλανήτη από τον πλανήτη του Κυριάκου Μητσοτάκη; Από πού να βρει την ενσυναίσθηση χωρίς να διαθέτει την αίσθηση; Λέξεις και ακατανόητες (αισθητικά, λογικά και ηθικά) περιγραφές είναι η πραγματικότητα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ίδιο και για πλειάδα υπουργών και βουλευτών, ιδιαίτερα γόνων και «τζακιών» μικρών, μεγάλων, δεν έχει σημασία, που αναπαράγουν τον πιο αρχέγονο κοτσαμπασισμό και τον συνακόλουθο ραγιαδισμό, ονομάζοντας αυτή την κατάσταση «αριστεία». Και από κάτω να οργιάζει η κλοπή, η εξυπηρέτηση, η ξέφρενη αρπακτικότητα και η απροκάλυπτη καθεστωτική αυταρχικότητα της έπαρσης και της αλαζονείας.
Και από κάτω να χάσκει το τσεμπέρι: Μια υπουργός Παιδείας, ακραίας θρησκοληψίας, που ούτε ξέρει, ούτε ενδιαφέρεται να μάθει τι θα πει δημόσια Παιδεία, αφού ουδέποτε πάτησε το πόδι της σε δημόσιο σχολείο, από πού και ώς πού θα κατανοήσει την ανάγκη για παιδεία, το μεγαλείο της παιδείας; Από πού κι ώς πού θα κατανοήσει το μεγαλείο της εργασίας, την αγωνία της επιβίωσης, την κατάθλιψη της ανεργίας, την καταισχύνη της παράκλησης για μια θέση στον «ήλιο» της επισφαλούς εργασίας και τόσα άλλα, ένας άεργος υπουργός Εργασίας; Από πού ένας γόνος με ναζιστικές οικογενειακές καταβολές και ακροδεξιές πεποιθήσεις θα έχει τον παραμικρό, έστω, φραγμό να βάλει ταφόπλακα στη δημόσια Παιδεία αφού ο «κόσμος» του είναι δομημένος με τα νάματα των ανωτεροτήτων και των κατωτεροτήτων που πρέπει να εκλείψουν ως εμπόδια του «καθαρού» αίματος; Από πού ένας άλλος γόνος, ανύπαρκτων άλλων ικανοτήτων, με πλείστες όσες αποδείξεις, που δεν έχει χρησιμοποιήσει δημόσια μέσα μεταφοράς (και χασκογελάει την ώρα που «ξεγελά» το μηχάνημα για τη ζώνη ασφαλείας), θα κατανοήσει τι σημαίνει «πηγαίνω στη δουλειά μου», «βιάζομαι», ή τι σημαίνει ο κρύος ιδρώτας όταν χάνεις το λεωφορείο, ή την καταστροφή που μπορεί να φέρει στη ζωή σου η αργοπορία του λεωφορείου επειδή χάλασε λόγω παλαιότητας αφού, πολύ φυσικά, «δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία»;
Αγριότητα όμως μπορούν να γεννήσουν. Και περιφρονητική συμπεριφορά επίσης. Και ταπείνωση των πολλών. Και καταστροφή της καθημερινότητας. Και διάρρηξη όλων των συνεκτικών δεσμών της κοινωνίας. Αυτή είναι η δική τους πραγματικότητα και είναι πολύ όμορφη γα τη συνείδησή τους και τον ωραίο πουπουλένιο τους ύπνο. Δεν διαθέτουν τις προσλαμβάνουσες ώστε να αντιληφθούν ότι ζουν ως παράσιτα απομυζώντας τον ιδρώτα, τις ανάγκες και τα όνειρα των άλλων. Η φυσική τάξη πραγμάτων στον κόσμο τους είναι η ανισότητα.
Το είπε ευθαρσώς, το πιστεύει απολύτως και το υπηρετεί με αφοσίωση εμμονικού ψυχαναγκασμού και αγριότητα ιησουίτικου δογματισμού ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Πώς είναι δυνατόν να κατανοήσει την πιο καθαρή, την πιο δημοκρατική, την πιο ξεκάθαρη διατύπωση του ολοκληρωμένου ανθρώπινου όντος, όπως διατυπώθηκε στο «Κομουνιστικό Μανιφέστο»: «Η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων»;
Αλλά ξέχασα. «Όλα τούτα είναι ιστορίες παλιές που δεν ενδιαφέρουν πια κανένα», όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο «Piazza San Nicolo». Άλλωστε τι τον νοιάζει έναν 17χρονο τι έγραφε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»; Τώρα έχουμε ιστορίες καινούργιες: τον νέο τον νοιάζει να έχει μια «δουλίτσα» (όταν έχει, αν έχει) και να νιώθει ευγνωμοσύνη που έβγαλε τη μέρα.
Σήμερα έχουμε μια «αριστεία» που αμείβεται με 360.000 ευρώ τον χρόνο. Αυτή είναι η κανονικότητα. Το χρηματιστήριο που δείχνει εσένα. Καρφωμένο στο βέλος που απεικονίζει την εκτόξευση μετοχής της (Δ)ΕΗ.
