Τον γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες της Βαβέλ. Αυτός ο τρυφερός, σχεδόν ρομαντικός αλλά και τόσο αυτοσαρκαστικός δημιουργός εξέφρασε μοναδικά τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολιτευτικής περιόδου στη δεκαετία του 1980. Παρά το σύντομο της ζωής του, ο κομίστας Μιχάλης Μιχαήλ άφησε έντονο στίγμα δημιουργώντας ανατρεπτικό έργο για την εποχή του. Αυτό το έργο επανέρχεται τώρα στο προσκήνιο, τριανταπέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του, μέσα από τη μεγάλη έκθεση που παρουσιάζει το Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» από τις 4 έως τις 18 Μαρτίου στο Φουαγέ του 2ου ορόφου του.
Εκεί θα συναντηθούμε ξανά με τον εμβληματικό ήρωα του Μ. Μιχαήλ Στηβ Μπρίζα, που χρησιμοποιούσε ως ιστό του την ηλεκτρική καλωδίωση της πόλης για να μας συστήσει τους ήρωες και τους αντιήρωες των δρόμων, τους θύτες και τα θύματα, τους οποίους τόσο σεβόταν. Άλλωστε, όπως συνήθιζε να λέει ο Στηβ Μπρίζας, «την τελευταία στιγμή, μωρό μου, θα υπάρχει πάντα ένας ήρωας».
Ο ίδιος εντόπιζε τους ήρωες, τους αναδείκνυε και μέσα από το πενάκι του στοιχειοθετούσε τον καθρέφτη μας και τον καθρέφτη της εποχής του. Όπως και τον καθρέφτη της σύγχρονης ηλεκτρικής πόλης, στην οποία έδινε χρώμα για να δείξει τα σκοτάδια της, τη φαντασμαγορία και την παρακμή, την εγκατάλειψη, την τρυφερότητα και τη βία, τον θόρυβο και τη σιωπή. Μέσα από την εύθραυστη ισορροπία των δίπολων στοιχειοθετούσε το "καρδιογράφημα" της πόλης αλλά και του σύγχρονου ανθρώπου.
Σε ένα χειρόγραφο που κατέγραφε τις σκέψεις του, σημείωνε χαρακτηριστικά: «Κάποιος -μου φαίνεται ο Ρίλκε- είπε πως ‘τέχνη είναι η αναζήτηση της αλήθειας’. Πώς γίνεται αυτή; Απ: Καταναλώνοντας ενέργεια. Ενέργεια=Δράσις=Ζωή. Δράσις υπάρχει μόνο στη ζωή. Άρα τέχνη είναι η ζωή - η ζωή μας, η ζωή τριγύρω μας και ό,τι ζει μαζί μας».
Στην Μπιενάλε
Γεννημένος το 1957 στο Ζαΐρ, μεγαλωμένος στην Αθήνα, με σπουδές στις Βρυξέλλες στις γραφικές τέχνες, στην οπτική επικοινωνία, τη διαφήμιση, τη φωτογραφία και τη χαρακτική, ο Μ. Μιχαήλ συμμετείχε σε εκθέσεις κόμικς, σκίτσου και αφίσας, παρουσίασε ζωγραφικά έργα του στην γκαλερί «Συν», ενώ στο πλαίσιο της Μπιενάλε Νέων Μεσογείου, το 1986, συμμετείχε στην «Εικαστική δράση ΙΙ Καλλιδρόμιο».
Πρώτο δημοσίευσε στο περιοδικό κόμικς Κολούμπρα και έγινε γνωστός από τη Βαβέλ, όπου δημοσίευε τα κόμικς του από το 1985 έως το 1987, οπότε έφυγε από τη ζωή. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, λίγο μετά τον θάνατό του, το περιοδικό αφιέρωσε στη μνήμη του την πρώτη Διεθνή Έκθεση Κόμικς με τίτλο "Ο κόσμος των κόμικς και όχι μόνο" και έναν χρόνο αργότερα, με τη φροντίδα της μητέρας του Στέλλας και του στενού φίλου του Σταύρου Βιδάλη, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στην οποία παρουσιάστηκε όλο το φάσμα της εικαστικής έκφρασής του. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1992, που η ελληνική συμμετοχή στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στην Μπολόνια ήταν αφιερωμένη σε εκείνον, κυκλοφόρησε η μονογραφία με σχεδόν ολόκληρη την καλλιτεχνική παραγωγή του απόό τη διαφήμιση, την εικονογραφία, τη ζωγραφική και τα κόμικς του στο πλαίσιο της έκθεσης που φιλοξένησε το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης «Ιλεάνα Τούντα».
Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφουν οι Ντόρα Βιζοβίτη και Έλενα Παπαδημητρίου και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
