Την αποκαλούν «La dama negra de la literatura argentina», «η μαύρη κυρία της αργεντινής λογοτεχνίας», και όντως η Κλαούδια Πινιέρο θεωρείται η σπουδαιότερη νουάρ γυναικεία φωνή της πατρίδας της. Και η περισσότερο μεταφρασμένη μετά τον Μπόρχες και τον Κορτάσαρ. Αγωνίστρια ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία και υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων· θέματα που συναντάμε συχνά στα μυθιστορήματά της.
Στο πρώτο της βιβλίο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα «Η Ελένα ξέρει» (εκδόσεις Carnivora) -σε εξαίρετη μετάφραση Ασπασίας Καμπύλη- δεν υπάρχει ακριβώς φόνος. Η Ρίτα, κόρη της Ελένα, έχει αυτοκτονήσει. Όμως η Ελένα ξέρει ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Η Ρίτα δολοφονήθηκε. Τη βρήκαν κρεμασμένη από κάποιο καμπαναριό. Αλλά είναι γνωστό ότι η κόρη της δεν πλησίαζε εκκλησίες υπό νεροποντή και εκείνη την ημέρα έριχνε καρεκλοπόδαρα. Ακόμη, η Ελένα γνωρίζει ότι η Ρίτα είχε πείσει μια άγνωστη να μην κάνει έκτρωση.
Η Πινιέρο προικίζει την Ελένα με προχωρημένη Πάρκινσον. Ούτως, οι κινήσεις της -με την κεφαλήν της διαρκώς στραμμένη προς το έδαφος- δυσκολεύονται πολύ. Η μετακίνησή της αποκτά διαστάσεις ριψοκίνδυνου εγχειρήματος. Έπειτα, είναι η τριάδα χαπιών που αναγκάζεται να παίρνει για να σβήνουν οι αφόρητοι πόνοι. Το όλο σκηνικό μετατρέπει την προσπάθεια της Ελένα να λάμψει η αλήθεια, κυριολεκτικά, σε ηράκλειο άθλο: επιδιώκει να ταξιδέψει στην άλλη άκρη της πόλης, να συναντήσει τη γυναίκα που νομίζει ότι ξέρει. Η όλη δράση τρέχει στη διάρκεια μίας ημέρας, όπου η Ελένα πρέπει να πάρει το τρένο και κατόπιν το ταξί για να συρθεί στον προορισμό της. Η λεβοντόπα, όσο διαρκεί, τη βοηθάει στον έλεγχο του σώματος. Η μαστοριά της Πινιέρο φαίνεται απ’ τον τρόπο που μας υποβάλλει στον συναισθηματικό κόσμο της Ελένα: τον ζούμε από τα μέσα, νιώθουμε το βάρος των κινήσεών της και την τρομερή δυσκολία να λειτουργήσει στα καθημερινά. Η περιγραφή της πορείας της στην πόλη, οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις της, η δυσφορία και ο φόβος που την κατακλύζουν να φτάσει εγκαίρως στον προορισμό της είναι συγκλονιστικά: «Όμως, παρ’ ότι το σκέφτεται και ο εγκέφαλος δίνει την εντολή, το δεξί πόδι δεν κινείται. Δεν σηκώνεται. Δεν προχωράει προς τα μπρος στον αέρα. Δεν ξανακατεβαίνει. Δεν κινείται, δεν σηκώνεται, δεν προχωράει προς τα εμπρός στον αέρα, δεν ξανακατεβαίνει. Αυτό όλο κι όλο. Αλλά δεν το κάνει. Τότε, η Ελένα κάθεται και περιμένει».
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, όσα και τα χάπια, καθώς μέσα στις σκέψεις της η μάνα συνομιλεί με τη νεκρή κόρη, αναθυμάται σκηνές από την όχι και τόσο ομαλή συμβίωσή τους - τις εξαρτήσεις τους και τη διάθεση της τελευταίας να βρει ένα νόημα στη ζωή της. Σκιαγραφεί με οξύτητα τη γραφειοκρατία του συστήματος Υγείας, καθώς το κράτος πρόνοιας ιδιωτικοποιείται με γοργούς ρυθμούς, ενώ κυριαρχούν οι ασφαλιστικές με τα δυσνόητα, σαφώς υπέρ τους, συμβόλαια.
Το μυαλό τρέχει, το σώμα μένει πίσω· το άγχος καταλαμβάνει τις αισθήσεις της Ελένα και τις δικές μας. Όσο το στόρι προχωράει, το σασπένς φουντώνει... Θα φθάσει, θα ανακαλύψει, θα μάθει την αλήθεια που πιστεύει με ακλόνητη σιγουριά;
Info
Κλαούδια Πινιέρο
«Η Ελένα ξέρει»
Εκδόσεις Carnivora
Σελίδες: 176
Τιμή: 10,50 ευρώ
