Μια ιστορία για τη διαφορετικότητα μέσα από τη δύσκολη ζωή που βιώνει ένα τρανς άτομο στη σημερινή Ινδία, κεντρικό θέμα του βιβλίου της Αρουντάτι Ρόι «Το υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας», παρουσιάζουν για πρώτη φορά τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας Κωφών «Τρελά Χρώματα», από τις 18 Δεκεμβρίου, στο Θέατρο «Άβατον» της οδού Ευπατριδών 3 στο Γκάζι.
Η υπεύθυνη της ομάδας, ηθοποιός και σκηνοθέτις Έλλη Μερκούρη, μιλά στην ΑΥΓΗ για το έργο της βραβευμένης με Booker συγγραφέως και ακτιβίστριας, που αφηγείται την ιστορία της Αντζούμ, μιας γυναίκας παγιδευμένης σε κορμί αντρικό, εκφράζοντας την ευχή να ανοίξουν οι πόρτες του θεάτρου για όλη τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. «Η τέχνη είναι και πρέπει να είναι ελεύθερη και ανοιχτή προς όλους» υπογραμμίζει. Και μιλάει για «ένα βιβλίο εξαιρετικά σημαντικό, που εμπεριέχει ένα σπουδαίο, οικουμενικό μήνυμα, καθώς συνδυάζει την αντρική και τη γυναικεία φύση, αλλά καταθέτει και κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, που αρχίζουν ήδη από τη δεκαετία του 1970 και φτάνουν έως και σήμερα. Το τι συνέβαινε ανά τον κόσμο και πώς αυτό μπορούσε να επηρεάσει την ινδική κουλτούρα, σπουδαίο κράμα λαών, πολιτισμών και θρησκειών, πολύπλευρο και πολυσύνθετο» σημειώνει.
Η ιστορία αφηγείται τη ζωή του μικρού Αφτάμπ, «ενός παιδιού ερμαφρόδιτου, που σήμερα θα ονομάζαμε intersex, και το οποίο, λόγω του συγκεκριμένου γεγονότος, δεν ζει όπως οι συνομήλικοί του. Θα εγκαταλείψει το πατρικό σπίτι του για το Σπίτι των Ονείρων, όπου εκεί θα γίνει Χίτζρα, γυναίκα παγιδευμένη σε κορμί αντρικό, τρανς. Εξιστορεί τη ζωή του, τη δύσκολη απόφαση της επέμβασης ή μη, αλλά και την επιλογή ενός νεκροταφείου για σπίτι του.
Η συγγραφέας επιλέγει να τοποθετήσει την ιστορία μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, μια έντονη διαμαρτυρία για κάθε πόλεμο και διαμάχη στον κόσμο, που είναι και μια διαμαρτυρία για κάθε διαφορετικότητα» σχολιάζει η Έλλη Μερκούρη.
Κάνει γνωστό πως η ομάδα παρακολούθησε μαθήματα ινδικού κλασικού χορού, με συμβολικές κινήσεις χεριών, συγκεκριμένες χειρονομίες που συνδυάζουν σύνθεση γλωσσών στη νοηματική. Τον ρόλο του παιδιού τον παίζουν και οι τέσσερις ηθοποιοί, κωφοί και ακούοντες, παρουσιάζοντάς το σε διαφορετική κάθε φορά ηλικία, ενώ οι αντρικοί ρόλοι εναλλάσσονται με τους γυναικείους.
Το 560 σελίδων βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου, διασκεύασε και απόδωσε η σκηνοθέτις.
Η συγγραφέας, όπως θυμίζει, κυνηγήθηκε και συνελήφθη από την ινδική κυβέρνηση γιατί «βγάζει όλα τα άπλυτα μιας κοινωνίας όπως είναι η ινδική στη φόρα, καθώς μέσα στο έργο περιγράφει βιασμούς, δολοφονίες και πολλές σκληρές σκηνές».
Για την παράσταση, αποκαλύπτει πως, επειδή στη χώρα υπάρχουν αμέτρητοι μύθοι και θεότητες, η ομάδα αναζήτησε και βρήκε τον ανδρόγυνο μύθο που αποδίδει χορευτικά επί σκηνής. «Αυτό το έργο επιχειρεί να φωτίσει τη γυναικεία και την ανδρική πλευρά που μπορεί ο καθένας να έχει μέσα του. Γιατί όλοι μπορεί να έχουμε και τα δύο. Και δεν γίνεται να πολεμάμε το ένα από τα δύο. Αλλά πρέπει να υπάρχει μια συμφιλίωση».
Δεν παραλείπει ακόμη να ομολογήσει την επιμονή τους να εντοπίσουν τη δημοφιλή συγγραφέα για τα δικαιώματα του έργου, διαδικασία που υπήρξε δύσκολη και χρονοβόρα. «Βάλαμε έναν στόχο να τη βρούμε και εξαντλήσαμε όλους τους τρόπους και τα μέσα. Χάρηκε ιδιαιτέρως και της έκανε εντύπωση ότι το έργο της θα το ανεβάσει μια ομάδα που συμπεριλαμβάνει άτομα με κώφωση και βαρηκοΐα, αλλά και ομιλούντες ηθοποιούς. Σαν η διαφορετικότητα να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα» καταλήγει.
Η παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστούν, εκτός από την Έλλη Μερκούρη, η Όλγα Δαλέκου, η Μαρία Ρίκκου και η Τσαμπίκα Φεσάκη, με τη συμμετοχή της διερμηνέα Μυρτώς Γκανούρη, απευθύνεται σε κωφούς και ακούοντες θεατές, ενώ συνοδεύεται από ελληνικούς υπέρτιτλους (ΤΚΒ) για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους.
