Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
«Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς»
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

«Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς»

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Και κάθονται, που λες, δύο υπουργοί και ο πρωθυπουργός και κουβεντιάζουνε πολύ στα σοβαρά για το μέλλον της χώρας. Τόσο σοβαρά ώστε ο πρωθυπουργός νιώθει την ανάγκη να διηγηθεί... το αποκύημα της σοβαρότητας, το απόσταγμα της σοφίας στον ελληνικό λαό.

Και «είπεν κατά τας γραφάς» ο πρωθυπουργός: «Συζητούσα με την υπουργό Πολιτισμού (σ.σ.: και αρχαιολόγο) και τον κύριο Σκέρτσο (σ.σ.: νυν υπουργό Επικρατείας και πρώην γενικό συμβουλάτορα του ΣΕΒ, προφανώς για το πώς θα αυγατίσουνε τα κέρδη τους οι βιομήχανοι), για το πόσα ελαιόδεντρα έχει το υπουργείο Πολιτισμού εντός του αρχαιολογικού χώρου. Το λάδι το οποίο μπορεί να παράγεται μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας δεν χρειάζεται να σας πω σε τι τιμή μπορεί να πουληθεί. Είναι μια ευκαιρία να δούμε τη σύνδεση μεταξύ της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και του πρωτογενούς τομέα».

Βέβαια, από τον καιρό του Ζαν Ζακ Ρουσώ που, πέραν πάσης αμφιβολίας, ήταν αυτός που έκανε τη διάκριση των εξουσιών και όχι ο Μοντεσκιέ, από τον καιρό του πολιτικού πρόσφυγα των έξι μηνών και του επικού «γιατί γελάτε, κύριοι», μέχρι το αγνό παρθένο ελαιόλαδο Αρχαίας Ολυμπίας, κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες, εφάμιλλα πολύ με τις μνημειώδεις ατάκες του πρωθυπουργού. Επειδή όμως με τα αστεία μόνο, πράγματι, δεν ρίχνεις καθεστώτα και επειδή πίσω από τη φαιδρότητα βρίσκονται καταστροφικές νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, χρειάζεται ανυποχώρητη σοβαρότητα στην αντιμετώπισή τους.

Γιατί είναι οι ίδιοι πατριδέμπορες που πρώτα βάζουν μπουλντόζες (!!) στον τύμβο Καστά για να αποκαλύψουν (και καλά) τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ύστερα βγάζουν τον γυμνόκωλο πατριωτισμό στους δρόμους, αφήνουν τα παιδιά να πιστεύουν πως «η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», καλλιεργούν τον πολιτικό αναλφαβητισμό, τον κοινωνικό εκβαρβαρισμό και την ιστορική - μορφωτική μαγγανεία, με αποτέλεσμα (εκτός των άλλων) η πανδημία να θερίζει σήμερα με ιδιαίτερη ένταση στη Μακεδονία (μας). Και είναι οι ίδιοι λαδέμποροι που από τη μια αφήνουν κυνηγημένα παιδιά και μανάδες να πνίγονται, κάνουν τη ζωή κόλαση (Πλεύρης) στους μετανάστες, αφήνουν να βγάζουν δουλέμποροι το λάδι των ανθρώπων στα φραουλοχώραφα, για να μην χαλάσει ο πολιτισμός (μας), την ίδια στιγμή μετατρέπουν σε λατέρνα τον Παρθενώνα, τσιμεντώνουν την Ακρόπολη, ξεριζώνουν τα σπλάχνα της Θεσσαλονίκης και δολοφονούν χαρακτήρες όσων εναντιώνονται. Πάντοτε βεβαίως, βεβαίως για να μην στάξει η ουρά «του δυτικού τρόπου ζωής».

Γι' αυτό, για να μην ξεχνάμε αυτό που είναι ο άνθρωπος, αυτό που είναι το θαύμα του χρόνου και η ιερότητα του σεβασμού σε κάθε τι απροσμέτρητα ανθρώπινο (που είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση), απέναντι στην αγριότητα του Μητσοτάκη, ας αφήσουμε να ακουστεί η αγιότητα (η αφοσίωση δηλαδή) του αείμνηστου, μεγάλου αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη, μπροστά στην ανακάλυψη ενός κυπέλου με ελιές 1.600 ετών πριν από τη γέννηση του Χριστού. Η διήγηση περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς» (εκδ. Ίκαρος).

Ήταν καλοκαίρι του 1963 όταν νέος τότε αρχαιολόγος κατέβηκε σ' ένα αρχαίο λασποπήγαδο στην ανασκαφή της Ζάκρου («σαν να βυθιζόμουνα», γράφει ο ίδιος, «σ' έναν άλλο, κάτω κόσμο που προσπαθούσα να αναγνωρίσω»). Ψαύει βυθισμένος στην ιλύ, με προσοχή, το σχήμα ενός κωνικού κυπέλλου. Αντιλαμβάνεται με την αφή ότι είναι γεμάτο με «κάποιες μικρές, στρογγυλές φαίνεται μπαλίτσες».

Το βγάζει στο φως. «Κι όπως το φαντάστηκα, γεμάτο μέχρι πάνω ατόφιο κρητικό χρυσάφι, που λουζόταν ξανά κι απρόσμενα στο οικείο φως του ήλιου, αντανακλούσε τις ακτίνες του, που με θάμπωναν και στραφτάλιζε. Το κύπελλο ήταν ξέχειλο από παχιές, κρεατωμένες, κατάμαυρες κρητικές ελιές! Έμεινα άφωνος από το θαύμα». Ξεπλένει στο λασπόνερο το κύπελλο, έμπλεος έκθεση όρασης, αγγίζει μια ελιά κι ύστερα... «έπιασα μια δεύτερη ελιά και τη βύθισα στο νερό, παίζοντας... Μόνο τότε άκουσα τις φωνές».

Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Ή είσαι μ' εκείνους που παίζουν με το θαύμα ή είσαι με εκείνους που λογαριάζουν πόσο πουλιέται το θαύμα στην ελεύθερη αγορά, σαν να ήταν της μύγας το ξύγκι. Αυτά και ελπίζω να μη θεωρηθώ «τουρκόφιλος», καθότι «τουρκόσπορος» και από μάνα και από πατέρα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL