Η καταστροφική πανδημία που εδώ και δύο χρόνια πλήττει τον πλανήτη επιβεβαιώνει την ανάγκη της συνεργασίας επιστημόνων, πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, κοινωνικών ενώσεων και απλών ανθρώπων για την αντιμετώπισή της. Με αφορμή συνέδριο για την πανδημία στο πλαίσιο των θρησκειών, είχα την ευκαιρία να κάνω μια ομιλία με θέμα «Η πανδημία και οι θρησκευτικοί ηγέτες». Το ακροατήριο ήταν χριστιανοί πολλών δογμάτων και ομολογιών και ακόμα μουσουλμάνοι ιερωμένοι.
Η συνεργασία και οι εντατικές προσπάθειες των επιστημόνων πολύ σύντομα εξασφάλισαν για την ανθρωπότητα μια σειρά από εμβόλια, για την προφύλαξη ή έστω την αναχαίτιση του φαινομένου.
ΟΙ αριθμοί της στατιστικής μάς λένε πως οι εμβολιασμένοι σε μεγάλο ποσοστό δεν νοσούν και εάν νοσήσουν, δεν θα βρεθούν στην δύσκολη θέση της διασωλήνωσης ή, πολύ περισσότερο, στην απώλεια της ζωής τους.
Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει συχνά, υπάρχουν και αμφισβητίες της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού. Πολλές φορές μάλιστα αυτοί οι αμφισβητίες συνδέουν τον εμβολιασμό και με συνωμοσιολογικά σενάρια, αποτρέποντας κάποιους από το ακροατήριο τους να εμβολιαστούν. Και τι δεν έχουμε ακούσει. Ότι μέσω του εμβολίου μάς διοχετεύουν τάχα ένα μικροτσίπ, για να μας ελέγχουν. Ότι τάχα μας χορηγούν ουσία αργού θανάτου για να μειωθεί ο πληθυσμός της Γης και άλλα παρόμοια.
Η αλήθεια είναι πως, στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, σε ανάλογες συμφορές υπήρχαν πάντα τέτοιου είδους αναφορές. Το λυπηρό είναι -και εδώ μετέφερα την εμπειρία από τη χώρα μου, την Ελλάδα- πως θρησκευτικοί λειτουργοί συμμετέχουν σε όλη αυτήν την εκστρατεία αμφισβήτησης, παραπληροφόρησης και διασποράς πανικού στο ποίμνιό τους.
Αντλώντας δύναμη από τις διασυνδέσεις τους με την κοσμική εξουσία, επιδίδονται σε έναν ανεξέλεγκτο θρησκευτικό λαϊκισμό. Εδώ θα πρέπει να εξετάζουμε συχνά την σχέση επιστήμης και θρησκείας, πολιτικής και θρησκείας. Να εξετάζουμε τι παγίδες μπορεί να κρύβει ο εναγκαλισμός κράτους και Εκκλησίας.
Οι θρησκευτικοί ηγέτες είναι ηγέτες «ειδικού βάρους», θα έλεγα. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη. Ως λειτουργοί της πίστης, απευθύνονται στην ψυχή και τη βαθιά πίστη των ανθρώπων στο Θείο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιούν αυτή την προνομιακή θέση τους μέσα στην κοινωνία προκειμένου να υποστηρίξουν θέσεις βλαπτικές για το ποίμνιό τους και την ανθρωπότητα.
Η ελληνική κοινωνία συναίνεσε να μην γιορτάσει τη μέγιστη θρησκευτική γιορτή του Πάσχα την άνοιξη του 2020. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος ζήτησε ξεχωριστά μέτρα για τη λειτουργία της. Οι επιστήμονες και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα επέμεναν και έτσι, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, αποφεύχθηκαν συνωστισμοί που κρύβουν κινδύνους εξάπλωσης της πανδημίας.
Όμως, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν θύλακες στην Εκκλησία που προπαγανδίζουν κατά του εμβολίου, εκθέτοντας σε κίνδυνο όσους από το ακροατήριό πείθονται από το κήρυγμά τους. Η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος προτρέπει στη λήψη μέτρων και συμβουλεύει τους πιστούς να εμβολιαστούν. Κάποιοι από τους Μητροπολίτες καλούν κινητές υγειονομικές μονάδες έξω από τους ναούς τις Κυριακές, ώστε να εμβολιάζουν όσους το επιθυμούν, μετά το πέρας της λειτουργίας.
Τέλος, κάλεσα τους θρησκευτικούς ηγέτες, πάνω από διαφοροποιήσεις που έχουν στο θεολογικό επίπεδο, να συνεργαστούν μεταξύ τους αλλά και με τους επιστήμονες, προς την ίδια κατεύθυνση, για την αντιμετώπιση δηλαδή της πανδημίας.
* O Πάνος Σκουρολιάκος είναι βουλευτής Ανατολικής Αττικής και αναπληρωτής τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
