Γραμμένο το 1954, το μυθιστόρημα του εμβληματικού Βέλγου συγγραφέα Ζορζ Σιμενόν «Ο Μεγκρέ και η νεκρή κοπέλα» (Εκδ. Άγρα) -σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ -αναφέρεται στη δολοφονία μιας άγνωστης νέας γυναίκας. Πρόκειται για τη Λουίζ Λαμπουάν, εντελώς ανώνυμη, που μετά θάνατον αποκτά όνομα και επίθετο στο καρτελάκι δίπλα στο πτώμα της: «Τη φανταζόσουν στους δρόμους του Παρισιού, όπου υπήρχαν τόσες κοπέλες σαν την ίδια, να στριμώχνεται ανάμεσα στο πλήθος, να σταματάει για να χαζέψει λίγο τις βιτρίνες και να συνεχίζει τον δρόμο της για ένας Θεός ξέρει πού». Την ανακάλυψαν στο υγρό λιθόστρωτο της Πλας Βεντιμέλ με το μπλε φόρεμά της να τονίζει το όμορφο κορμί της. Νέα γυναίκα που έψαχνε τη ζωή της στη μεγάλη πόλη, έψαχνε μια θέση στη ζωή τη νύχτα. Μοναδικό στοιχείο, η ταμπέλα του ενοικιασμένου φορέματος από μαγαζί που εφοδιάζονται οι κονσοματρίς. Η τσάντα της έχει κλαπεί. Ουδείς των επαγγελματιών της νύχτας δείχνει να γνωρίζει κάτι γι’ αυτήν.
Χωρίς στοιχεία, ο Μεγκρέ βασίζεται στη διαίσθησή του καθώς προσπαθεί να ανασυνθέσει το παρελθόν της Λουίζ, μιας και το παρόν δεν υφίσταται πλέον. Ανακαλύπτει τις δοσοληψίες της με δυο - τρεις γυναίκες και την προσπάθειά της, όντας απένταρη, να βρει καταφύγιο για να σταθεί στα πόδια της, ενώ διαπιστώνει την παγερή αδιαφορία όσων ζήτησε βοήθεια. Σε τέτοιο κυνικό περιβάλλον προσπάθησε να επιβιώσει και να πιάσει την καλή. Με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Μεγκρέ μπαίνει στα τακούνια της και την ακολουθεί από την πιο νεαρή της ηλικία μέσα από σκόρπιες πληροφορίες, κακοτυπωμένες φωτογραφίες και μισές μαρτυρίες από κόσμο που δεν θέλει να μπλέξει με τη Δικαιοσύνη. Η αλήθεια είναι πως ο αστυνομικός σπάνια ταυτίζεται τόσο πολύ με τα θύματα των περιπετειών του.
Ούτως, νιώθει να ξεστρατίζει και να χάνει το νήμα της ιστορίας της μικρής: «Σε δύο εκτυπώσεις φορούσε το μαύρο της φόρεμα, σε μία άλλη το καφέ καρό παλτό και στην τελευταία ήταν με το βραδινό. Είχε κάποτε έναν πατέρα, μια μητέρα, αργότερα, στο σχολείο, συμμαθήτριες. Στη συνέχεια, κάποιοι άνθρωποι τη γνώρισαν νεαρή κοπέλα, γυναίκες, άνδρες. Τους είχε μιλήσει. Τη φώναζαν με το όνομά της. Όμως τώρα ήταν νεκρή, κανείς δεν φαινόταν να τη θυμάται, κανείς δεν ανησυχούσε, ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ». Ο επιθεωρητής ακολουθεί νοερά τη Λουίζ καθώς ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός πατέρα που πάντοτε σκέφτεται την κόρη του και προσπαθεί να εξιλεωθεί από την απουσία του με το να της προσφέρει οικονομική αποκατάσταση. Εδώ, ο Σιμενόν παίζει με τις συμπτώσεις και τις παρεξηγήσεις ένθα υπό διαφορετική περίπτωση η νεαρά θα ήταν ζωντανή και πλούσια. Η λεπτομέρεια είναι ένα γράμμα που ποτέ δεν φτάνει στα χέρια της άτυχης γυναίκας. Αν το είχε βρει, θα άλλαζε επίπεδο ζωής. Η μικρή αλυσίδα στον καρπό της, από την οποία ήταν πιασμένη η τσάντα της, καθόρισε την ζωή της.
INFO
«Ο Μεγκρέ και η νεκρή κοπέλα»
Ζορζ Σιμενόν
Εκδόσεις Άγρα
Σελίδες: 224
Τιμή: 10,80 ευρώ
