Μικρές, γρήγορες, εύληπτες, γνωστές και άγνωστες ιστορίες για τη φυλή και την άμοιρη πατρίδα, καραβοτσακισμένη από εμφύλιες διαμάχες, μίση και εθνικούς διχασμούς, με πρωταγωνιστές ήρωες της Επανάστασης, πολιτικούς και ξένους «φίλους» που καθορίζουν την τύχη μας, αντλημένες από περιηγητές και αρχειακά, ιστορικά κείμενα και τεκμήρια συνθέτουν την παράσταση «Ιστορίες καθ’ οδόν Νο2», που παρουσιάζεται από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο «Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά» της οδού Πειραιώς.
Με στάσεις στα κυριότερα ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν τη διαδρομή από την προεπαναστατική Ελλάδα του 19ου αιώνα έως και την απελευθέρωση της Αθήνας και σταδιακά της χώρας, η παράσταση, βασισμένη σε μια εξαιρετικά προσεγμένη δραματουργία και ευφάνταστη σκηνοθεσία με ταχύτατους διαλόγους και έξυπνες ατάκες, ξεχωρίζει για την ειλικρινή διάθεση, τη χαρά και τα βήματα πάνω σε λαϊκούς δρόμους που επιλέγει. Με τρεις θηριώδεις ηθοποιούς, καρατερίστες υψηλής δυναμικής, τον Σταύρο Καραγιάννη, τη Ρένα Κυπριώτη και τον Γιάννη Παναγόπουλο, που διαχειρίζονται με εξαιρετική ικανότητα το κείμενο και τις ισορροπίες μεταξύ σκηνής και πλατείας, ο σκηνοθέτης κινήθηκε με σιγουριά, μέτρο, οργάνωση και εμφανή γνώση και αγάπη στην τέχνη του και σε όλους όσους θρυλικούς ομότεχνους προηγήθηκαν, πάνω σε δρόμους όπου συναντιούνται τα θρυλικά μπουλούκια και ο Καραγκιόζης, η επιθεώρηση και τα καλοκαιρινά αναψυκτήρια, από το Άλσος του Οικονομίδη έως το Άκρον του Μπουρνέλη.
Ντυμένοι με εξαιρετικά κοστούμια εποχής, από το βεστιάριο του Εθνικού και φροντισμένα από τα χέρια της Μαρίας Τσιώτη, μια χρωματιστή ιταλική σκηνή με αυλαία, επιμελημένη από την Ελίνα Δράκου, που θύμιζε τις χάρτινες παλιές κατασκευές θεάτρων που φτιάχναμε παιδιά, οι τρεις ηθοποιοί μίλησαν για «ιστορίες αξιοπερίεργες» και «απίθανες», χωρίς να παραλείπουν να ενημερώνουν το κοινό ότι βλέπει «τα πιο περίεργα και πρωτοφανή που έγιναν και θα γίνονται, συνέχεια φαίνεται, στον τόπο μας. Απ’ την εποχή του Ομήρου ως τα σήμερα. Όποιος αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία και θα βεβαιωθεί».
Ένα εύθυμο απολαυστικό ταξίδι στον χρόνο και στην Ιστορία με πικρές αλήθειες που ακούγονται, όπως «μας πήρε λίγο χρόνο παραπάνω μέχρι να γίνουμε Ευρωπαίοι ή έστω μισοευρωπαίοι»!
Κι όταν η έχθρα, το μίσος, η διχόνοια και ο εμφύλιος σπαραγμός φτάνουν στα ύψη, ακούγεται σπαρακτική και στεντόρεια η περίφημη φράση: «Σταματήστε, αδέρφια. Είμαστε όλοι Έλληνες»!
Κι έτσι με χάρη, γούστο και τσαχπινιά, περνάμε από την Ευρωζώνη και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών, φτάνοντας έως τα Μνημόνια, «μια ζωή διχασμένοι»! Κεφάτη, ενθουσιώδης και απολαυστική, με ανάλαφρη, κριτική και αυτοσαρκαστική ματιά, η παράσταση ρίχνει κλεφτές και λοξές ματιές στο παρελθόν μέσα από σπαρταριστές διηγήσεις για την Επανάσταση, τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης του ελληνικού κράτους, τους ήρωες και τους αγωνιστές, τις συνήθειες, τις παραδόσεις και τα ήθη των ανθρώπων, τη ζωή και τη διαπίστωση πως «200 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει»!
Ιδιαίτερη μνεία για την παράσταση που ανεβαίνει απόψε και αύριο, καθώς και 15, 16 και 29, 30 Σεπτεμβρίου, αξίζει στη δραματουργική επεξεργασία και επιμέλεια της Ειρήνης Μουντράκη και του Γιάννη Παναγόπουλου.
