Με την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελληνίων εξετάσεων, ζούμε στιγμές που κανείς δεν είχε φανταστεί. Ή μάλλον ζούμε τις στιγμές που φαντάστηκαν και υλοποίησαν εμμονικοί νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί, με τιμωρητική διάθεση απέναντι σε όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν για σπουδές τα παιδιά τους στην αλλοδαπή ή να πληρώσουν αδρά κάποιο «πανεπιστήμιο», από αυτά που «ζεις στην Ελλάδα, αλλά σπουδάζεις στο εξωτερικό»!
Καθημερινά έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις αρίστων με 19 ή 20.000 μόρια, που δεν εισάγονται στη σχολή της προτίμησής τους, γιατί οι νόμοι της κ. Κεραμέως φρόντισαν να υπάρχουν δικλίδες τέτοιες που να συντελείται η αδικία μπροστά στα μάτια μας «και με τον νόμο»!
Η κ. υπουργός όμως νίπτει τας χείρας της. Με περισσή αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να κοροϊδέψει τους πάντες, μετακυλίει την ευθύνη στους πρυτάνεις των ΑΕΙ, που ζήτησαν συγκεκριμένο αριθμό εισακτέων. Αλήθεια, οι πρυτάνεις νομοθετούν; Μόνοι τους αποφασίζουν; Ποιος τους έδωσε αυτή τη ρύθμιση;
Όμως η πεφωτισμένη κυβέρνησή μας δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να νομιμοποιήσει τον νόμο της ζούγκλας που ήδη υπάρχει. Αυτά που συμβαίνουν σε χώρους όπως η περιοχή της τέχνης και κανείς δεν μπορεί να βρει το δίκιο του, τώρα με νόμο του κράτους επιβάλλονται, επιβάλλοντας και νομιμοποιώντας τον νόμο της ζούγκλας.
Φαντάζεται κανείς πως αυτοί που ξεχωρίζουν στο θέατρο, για παράδειγμα, είναι οι καλύτεροι και πέραν αυτών ουδείς; Για να είμαστε ειλικρινείς: Για να κάνει κανείς σπουδαία καριέρα και να αποκτήσει τον τίτλο του κοσμαγάπητου πρωταγωνιστή, θα πρέπει να έχει ταλέντο. Φτάνει αυτό; Όχι. Χρειάζεται και σκληρή δουλειά, τύχη και προσοχή στις σχέσεις και τη συμπεριφορά εντός του σιναφιού, αλλά και στους παράγοντες που καθορίζουν τη μοίρα του σιναφιού. Όσοι και όσες λοιπόν ξεχωρίζουν τήρησαν τις πιο πάνω προϋποθέσεις; Το πιθανότερο, ναι. Ήταν οι μόνοι που τις τήρησαν; Αναμφισβήτητα όχι. Και άλλοι πολλοί δούλεψαν σκληρά, είχαν ταλέντο, είχαν καλές σχέσεις με κέντρα εξουσίας. Όμως δεν πέρασαν ως πρώτοι των πρώτων. Ε, αυτό είναι άδικο. Και στα αλήθεια είναι πολύ δύσκολο να επιβάλεις κανόνες σε μια ελεύθερη αγορά ανθρώπινων και οικονομικών αξιών.
Δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις όπου αναγορεύονται ως σπουδαίοι κάποιοι ή κάποιες που δεν θα έλεγε κανείς ότι έχουν άξιο λόγου ταλέντο, δεν έχουν κοπιάσει, δεν έχουν αναγνωριστεί από τους ομότεχνούς τους. Γιατί η συντεχνία είναι αυτή που δίνει ένα ασφαλές «πιστοποιητικό αξίας». Έχουν όμως καλές σχέσεις με τους θύλακες της εξουσίας. Της πολιτικής, της δημοσιογραφικής κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν, διαβάζουμε κριτικές, αφιερώματα, προαναγγελίες επιτυχίας και όταν βλέπουμε την παράσταση, αναρωτιόμαστε αν αυτά που πληροφορηθήκαμε αφορούσαν την παράσταση που είδαμε ή κάποια άλλη. Κατόπιν έρχονται οι κριτικές. Σοβαροί θεατρικοί κριτικοί συμβάλλουν στην εμπέδωση όσων είχαν προηγηθεί της παράστασης ή, αν διαφωνούν, κάποιοι φροντίζουν να μην διακινηθεί και πολύ η κριτική. Σήμερα με τα social media, ο καθένας μπορεί να καταθέσει τη γνώμη του. Με θάρρος. Κάποιοι/ες μάλιστα είναι και εξαιρετικά αυστηροί/ές. Και τοποθετούνται αγενώς και με περισσή αυτοπεποίθηση για τη θεωρητική τους επάρκεια. Είπαμε. Δυστυχώς, στον χώρο των τεχνών δεν μπορούν να μπουν κανόνες. Ο καθείς θα πρέπει να περιμένει να περάσουν τα χρόνια, ώστε ίσως να αναγνωριστεί σαν αξία.
Στον χώρο όμως της εκπαίδευσης και νόμοι μπορούν να υπάρξουν και αδικίες κατάφωρες μπορούν να προληφθούν. Όμως η κ. Κεραμέως, ο κ. Μητσοτάκης, η κυβέρνηση της Ν.Δ., γοητευμένοι από τον υπέροχο κόσμο των αγρίων θηρίων της ζούγκλας, ψήφισαν με τους 158 βουλευτές τους αυτόν τον νόμο - έκτρωμα, που διαλύει και την αριστεία, την οποία τόσο πολύ διαφήμισαν προκειμένου να έρθουν στην εξουσία. Τελικά, όταν μιλούσαν για αριστεία, εννοούσαν το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, την καταστροφή των βυζαντινών ευρημάτων στο μετρό της Θεσσαλονίκης, τους αντεργατικούς νόμους του κ. Χατζηδάκη, το αλαλούμ με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και τόσα άλλα «ευχάριστα» που επεφύλαξαν στον ελληνικό λαό.
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι βουλευτής Ανατολικής Αττικής και αναπληρωτής τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ
