«Η ανάγκη μου να συναντηθώ με τη Φαίδρα ήταν η ανάγκη για τη ζωή. H ανάγκη, μετά από μια περίοδο πανδημίας, ενός ψυχικού εγκλεισμού που όλοι νιώσαμε, να στρέψω το βλέμμα μου σε μια ηρωίδα, η οποία ζητάει στην ουσία να ζήσει, να αφεθεί στο πάθος της και να το χαρεί» λέει ο Μάνος Καρατζογιάννης με αφορμή τη σκηνοθεσία της «Φαίδρας», που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 26 Ιουνίου στο Θέατρο Πέτρας, με τη Σαβίνα Γιαννάτου στον ρόλο της θεάς Αφροδίτης, τη Μίνα Αδαμάκη στον ρόλο της Τροφού και τη Ραφίκα Σαουίς στον ρόλο της Φαίδρας. Μαζί τους ο Σπύρος Περδίου στον ρόλο του Θησέα και ο Δημήτρης Τσίκλης στον ρόλο του Ιππόλυτου. Η παράσταση βασίζεται στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη και τη «Φαίδρα» του Ρακίνα στη μετάφραση του Στρατή Πασχάλη.
«Ο μύθος της Φαίδρας έχει απασχολήσει πολύ σημαντικούς συγγραφείς, όπως ο Ρακίνας, ο Σενέκας, αλλά και η Σάρα Κέιν. Μέσα από διαφορετική καταγωγή, προσανατολισμό, πνευματική αποσκευή και αφετηρία, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που πραγματεύονται το ισχυρό δίπολο του έρωτα και του θανάτου. Αυτό ήταν κι ένα δέλεαρ, δηλαδή το πώς ανά τους αιώνες, μέσα από διαφορετικές κουλτούρες, διαχειρίζονται το θέμα αυτοί οι συγγραφείς», επισημαίνει ο σκηνοθέτης.
Το θέατρο είναι μνήμη
Σχολιάζοντας την επιλογή του έργου, ο Μ. Καρατζογιάννης δεν διστάζει να πει πως κι ο ίδιος αναζητά «μια επανεκκίνηση για τη ζωή. Αισθάνομαι σαν να ξεκινάμε εκ νέου να ζούμε, να φλερτάρουμε, να ερωτευόμαστε, να δημιουργούμε». Και εμμένοντας στην επιλογή καλλιτεχνών από διαφορετικές γενιές και σχολές ομολογεί πως τον γοητεύει αυτή η πρόσμιξη. «Θεωρώ ότι το θέατρο είναι ανταλλαγή και μνήμη. Και στέκομαι με σεβασμό απέναντι σε αυτή τη μνήμη, την κυτταρική, την ανταλλαγή των γνώσεων, ανάμεσα στις παλαιότερες και νεώτερες γενιές. Σίγουρα η αισθαντικότητα της φωνής της Σαββίνας Γιαννάτου μου θυμίζει τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη, και όσο στις πρόβες άκουγα την εξαιρετική μετάφραση του Στρατή Πασχάλη, σκεφτόμουν τον 'Μεγάλο Ερωτικό'. Σκεφτόμουν τον έρωτα της θεάς που όταν ξεφεύγει από το μέτρο, χάνεται. Και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν σαν να προσπαθούσα όπως κι άλλοι να βρούμε το μέτρο στη ζωή μας, το οποίο είχαμε χάσει».
Την παράσταση διαπερνά κι ένα σχόλιο για την πατριαρχία. «Αισθάνομαι ότι ζούμε σε μια εποχή που κάτι αλλάζει στις αντιλήψεις των ανθρώπων, σε σχέση με το ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας. Κάτι που η χρήση διαφορετικών συγγραφέων βοηθάει να το αναλογιστούμε».
Η «Φαίδρα» θα παρουσιαστεί στις 2 Ιουλίου στο Κηποθέατρο Παπάγου, στις 7 στη Ρεματιά και στις 28 στο Θέατρο Βράχων.
