Ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης πριν απ' όλα είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες jazz ντράμερ με πληθώρα συνεργασιών και συμμετοχών που έχει διδάξει jazz κρουστά στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και αλλού. Ταυτόχρονα όμως είναι ένας ολοκληρωμένος μουσικός που έχει συνεργαστεί όχι μόνον ως εκτελεστής, αλλά και ενορχηστρωτής με σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής, όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Την πρώτη πλευρά του μας την είχε ήδη δείξει με το υπέροχο πρώτο album του «Tora» το 2015, έναν από τους καλύτερους jazz δίσκους από καταβολής του ιδιώματος στη χώρα μας. Πριν από λίγο καιρό όμως με τη δεύτερη προσωπική δισκογραφική εργασία του, «Κύκλοι», μας αποκάλυψε και την άλλη, εκείνη του δημιουργού τραγουδιών αλλά και ορχηστρικών που αμφότερα κινούνται σε ένα ευρύτατο και γοητευτικό μουσικό πεδίο.
* Πόσο διαφορετικό -αλλά ίσως και δυσκολότερο- ήταν να δημιουργήσεις ένα album στο οποίο οι μισές συνθέσεις είναι τραγούδια μετά το εξ ολοκλήρου οργανικό «Tora»;
Η επιλογή αυτή προέκυψε από την ανάγκη μου να ακούσω μια εκδοχή ελληνικού τραγουδιού που δεν ακούγεται σήμερα. Επέλεξα να γράψω κάτι που θα ήθελα να ακούω στο ραδιόφωνο και δεν μπορώ να βρω.
* Τι σε έκανε, αλήθεια, αυτή τη φορά να γράψεις και τραγούδια; Είναι κάτι που σε ενδιαφέρει όλο και περισσότερο στο πέρασμα του χρόνου;
Τα τραγούδια έχουν την ικανότητα να μας συντροφεύουν πολύ πιο άμεσα στις διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας. Το τραγούδι στηρίζεται στη μαγεία μιας μικρής ιστορίας, που έχει όμως τόσο μεγάλη δύναμη και σύνδεση με την καθημερινότητα. Παράλληλα θεωρώ πρόκληση την ισορροπία του στίχου με τη μουσική. Είναι μια τέχνη μοναδική και απαιτεί ιδιαίτερη σπουδή. Τις περισσότερες φορές αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ο στίχος να υπερσκελίζει τη μουσική. Αυτό δημιουργεί μια ατυχή ανισορροπία, εις βάρους του στίχου εν τέλει, γεγονός που δεν συνέβαινε πάντα.
* Παρ' όλα αυτά θεωρείς ότι ο δίσκος είναι εξίσου jazz με τον πρώτο σου;
Δεν θα έλεγα ότι αυτός ο δίσκος είναι jazz. Ο κεντρικός άξονας είναι τα τραγούδια. Τα ορχηστρικά λειτουργούν ως ιντερλούδια που, ενώ αφηγούνται τη δική τους ιστορία, παράλληλα ενδυναμώνουν τη σπονδυλωτή δομή του δίσκου, δρουν συνδετικά και ενισχύουν τη δραματουργική αίσθηση.
* Ποιος είναι ο λόγος που επέλεξες αντίστοιχα τη Δήμητρα Σελεμίδου και τον Παναγιώτη Λάμπουρα για την ερμηνεία των τραγουδιών;
Πρόκειται για δύο νέους εξαιρετικά ταλαντούχους ερμηνευτές, με ώριμη έκφραση, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Παράλληλα ήταν δεκτικότατοι στις δικές μου παραινέσεις για το πώς να ερμηνεύσουν τα τραγούδια με τελικό σκοπό την ισορροπημένη έκφραση και την αρμονική συνύπαρξη της φωνής με την ορχήστρα.
* Ο συνδυασμός μιας ορχήστρας δωματίου και ενός jazz κουαρτέτου σε απασχολεί όλο και περισσότερο;
Με εκφράζει πολύ θα έλεγα, χωρίς όμως να είναι μονόδρομος. Οι επιλογές που προσφέρει μια τέτοια ορχήστρα είναι αμέτρητες. Ειδικά όταν τη συναπαρτίζουν εκπληκτικοί εκτελεστές που αποτελούν την αφρόκρεμα των μουσικών στη χώρα μας.
* Ποιο είναι για εσένα το αισθητικό -και ίσως όχι μόνο- διακύβευμα στην επιμειξία αυτών των δύο ιδιωμάτων;
Σε κάθε επιλογή που κάνω υπάρχει μεγάλο ρίσκο. Πολλές φορές συναντώ αισθητικά σταυροδρόμια και πάντα αναρωτιέμαι αν αυτό που επιλέγω είναι καλό ή κακό. Προσπαθώ να μην καθηλώνομαι όμως στα αδιέξοδα. Στο τέλος της ημέρας οι επιλογές μου είναι αυτές που εξασφαλίζουν ένα αποτέλεσμα που με συγκινεί και μου αρέσει και έτσι αισθάνομαι ότι προσκαλείται ο ακροατής σε έναν μουσικό κόσμο που με εκφράζει. Το ρίσκο όμως παραμένει...
* Ποιες είναι οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από τα sessions στο ΚΠΙΣΝ που μεταδίδονταν σε streaming και πρόκειται να συνεχιστούν και την επόμενη χρονιά;
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα αυτή την εμπειρία. Μια εκπληκτική ορχήστρα, καλεσμένοι που θαυμάζω για τη μουσική πορεία και το ήθος τους και συνθήκες εργασίας ιδανικές. Καταφέραμε, αν μη τι άλλο, να κάνουμε κάθε φορά μια υψηλού επιπέδου συναυλία και συνομιλία με ομαδική δουλειά και αγάπη για τη μουσική. Θα μου επιτρέψεις να μην ανακοινώσω πιθανή συνέχεια ακόμα, η καρδιά μου πάντως θέλει πολύ να συνεχιστεί αυτή η υπέροχη εμπειρία.
* Πώς βίωσες ως άνθρωπος και ως μουσικός τον περισσότερο από έναν χρόνο πανδημίας και καραντίνας;
Η πανδημία με δίδαξε πάρα πολλά. Εν τέλει η απόδρασή μου από τον εγκλεισμό ήταν μέσω της μουσικής. Ταξίδεψα σε μοναδικά «μέρη» και συναισθήματα με όχημα τη μουσική. Καλύτερα όμως μπορεί να μιλήσει η μουσική που έγραψα αυτή την περίοδο, ένα μέρος της οποίας θα παίξουμε για πρώτη φορά στις 2 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.
* Πώς κρίνεις τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους ανθρώπους του πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα;
Η πανδημία εξέθρεψε ένα μεγάλο κακό, την ανθρωποφαγία, ένα φαινόμενο που τρέμω και απεχθάνομαι. Κρατούσα και κρατώ στάση παρατήρησης σε εποχές που μια κρίση φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τους βαθύτερους φόβους και ένστικτά του. Σαφώς κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα. Όμως ποτέ ως άνθρωπος δεν περιχαρακώνομαι απέναντι σε κάποιον / κάποιους. Δείχνω κατανόηση και περιμένω πάντα κινήσεις βελτίωσης. Ανέκαθεν και ανεξαρτήτως κομμάτων, ιδεολογιών ή κυβερνώντων.
* Αισιόδοξος για το μέλλον της μουσικής και ιδιαίτερα της νεότερης γενεάς των jazz μουσικών στην Ελλάδα ή όχι;
Ναι, πολύ αισιόδοξος. Αρκεί να δει κανείς τους νέους που ακολουθούν, θα καταλάβει ότι το μέλλον της μουσικής στη χώρα μας είναι φωτεινό.
* Μίλησέ μου για τη συναυλία σου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής και τις διαφορές της από άλλες ζωντανές εμφανίσεις σου.
Η συναυλία στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής που θα γίνει στις 2 Ιουλίου θα έχει τρία μέρη. Στο πρώτο θα παρουσιάσουμε το album σε πρώτη εκτέλεση. Στο δεύτερο θα παίξουμε μια σουίτα που έγραψα την εποχή της καραντίνας. Στο τρίτο θα ακουστούν γνωστά τραγούδια μέσα από την δική μου ενορχηστρωτική ματιά.
* Και τα προσεχή σχέδιά σου, αν και όσο φυσικά τα επιτρέψει η πανδημία;
Πολλές ζωντανές εμφανίσεις και φεστιβάλ, με το καλό, κάτι που μου έχει λείψει τόσο πολύ! Παράλληλα γράφω μουσική για το θέατρο και τέλος ήδη εργάζομαι πάνω στο επόμενο δισκογραφικό project μου.
Ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης συνεχίζει την προσεχτική και συνεπή διαδρομή του στη μουσική με μια πυξίδα που η βελόνα της δείχνει πάντα την jazz αλλά και με έντονη διάθεση εξερεύνησης και οι επόμενοι προορισμοί του αναμένονται το ίδιο, αν όχι ακόμα περισσότερο, ουσιώδεις και όμορφοι.
