Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
21.7°C26.3°C
2 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.6°C24.9°C
3 BF 38%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
19.4°C24.3°C
2 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.4°C21.6°C
2 BF 64%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
21.9°C23.5°C
0 BF 37%
Αυτό που ζούμε
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Αυτό που ζούμε

ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ

Διακόσια χρόνια συμπληρώθηκαν από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και η χώρα ζει ξανά μια σκοτεινή περίοδο. Μια περίοδο όπου η ασύστολη δράκα ανθρώπων που κυβερνά έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση εξανδραποδισμού της δημοκρατίας, θέτοντας εκποδών δικαιώματα, δημοκρατικά κεκτημένα με ανείπωτες θυσίες, υποθηκεύοντας το μέλλον των νέων (δηλαδή τη συνέχεια του τόπου), καταστρέφοντας την ίδια τη ζωή. Ανάξιοι των περιστάσεων, ανάξιοι της ιστορικής στιγμής, ανάξιοι να ανταποκριθούν στις ανάγκες για τις οποίες εξελέγησαν (όσοι από αυτούς εξελέγησαν), με πρώτη και κύρια τη διευθέτηση, τη διεύρυνση και τη βελτιστοποίηση του πολιτεύματος.

Αντ’ αυτών συμπεριφέρονται ως ολετήρας που ορμητικά και αδίστακτα εξαχνώνει και εξαθλιώνει τη δημοκρατία. Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση λόγω της πανδημίας, όταν την εργαλειοποιείς για να καταστρέψεις και να αρπάξεις, όταν χάνονται ζωές που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, τότε η εξαχρείωση έχει εγκατασταθεί για τα καλά στη λειτουργία του πολιτεύματος.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αν αυτή η κτηνωδία δεν συνοδεύεται από την χειραγώγηση, την τρομοκρατία (ιδεολογική και κατασταλτική), την παραποίηση και την ψευδολογία, την απόκρυψη και τη στρεψοδικία, την κατάργηση δηλαδή, παντί τρόπω και παντί σθένει, κάθε διαμεσολαβητικού θεσμού, κάθε διαμεσολαβητικού μέσου διαμόρφωσης των συνειδήσεων. Αν δηλαδή η κτηνωδία δεν συνοδεύεται από την προσπάθεια αποκτήνωσης (ηθικής, λογικής και αισθητικής εξαθλίωσης) κατά το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Του λαού, της κοινότητας ή όπως αλλιώς θέλει η μοντερνιτέ μιας κούφιας πολιτικής ορθότητας να ονομάσει το σύνολο των πολιτών της χώρας. Κτηνωδία και αποκτήνωση λοιπόν. Αυτό ζούμε.

Κτηνωδία είναι όταν σε κλέβουν στο ζύγι της πραγματικότητας. Αποκτήνωση είναι όταν για την κλοπή κατηγορείς τη ζυγαριά κι εκείνους που δείχνουν τους κλέφτες. Κτηνωδία είναι όταν η δουλειά σου, με χίλιους τρόπους, γίνεται ακατανόητη, όταν δεν αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και τους άλλους μέσα από αυτήν. Και γίνεσαι ένας τυχαίος αριθμός μέσα στους αριθμούς. Αποκτήνωση είναι όταν σωριάζεσαι στους προθαλάμους των αριθμήσεων και δέχεσαι πως ο αριθμός που είσαι μπορεί να μην υπάρχει. Ή να μην υπήρξε ποτέ. Κτηνωδία λοιπόν είναι η καταμέτρηση της απροσμέτρητης ύπαρξης. Αποκτήνωση είναι να δίνεις το χέρι σου για να σου κόψουν τα δάχτυλα, να σε δείχνουν με τα κομμένα δάχτυλα του κόσμου και συ να φωνάζεις «παρών». Και να μην Είσαι.

Κτηνωδία είναι όταν σου λένε πως η ισότητα είναι καταστροφή και γι’ αυτό σε προστατεύουν από την κατάρα της ισότητας. Από αυτό το αμάρτημα που αντίκειται στην φυσική τάξη του σύμπαντος κόσμου. Αποκτήνωση είναι να κρύβεις τη ζωή σου κάτω από τις χαλύβδινες φτερούγες τους για να σε «προστατέψουν» από την ευθύνη των σκέψεων και των αισθημάτων σου. Κτηνωδία λοιπόν είναι να σε εμποδίσουν να σκεφτείς. Αποκτήνωση είναι να μην θέλεις και να δειλιάζει να σκεφτείς.

Κτηνωδία είναι να σου παίρνουν το δίκιο μέσα από τα χέρια. Όταν φτιάχνουν νόμους (μόνο και μόνο επειδή μπορούν) για να σου παίρνουν το δίκιο μέσα από τα χέρια. Αποκτήνωση είναι όταν δέχεσαι να μην έχεις το δικαίωμα να έχεις δίκιο, γιατί αυτό ορίζει ο νόμος (τους). Κτηνωδία είναι να σου λένε πως η ζωή σου αξίζει μονάχα στον σωρό. Και μονάχα στα όρια που αυτοί ορίζουν για σένα. Αποκτήνωση είναι να μην έχεις φανταστεί ποτέ τη ζωή σου εκτός ορίων και να παραδίδεσαι άνευ όρων. Χωρίς να ακούσεις ποτέ τη συμβουλή του Νίκου Καρούζου: «Λένε άνευ όρων∙ αυτό / μην το ακούσεις. / Έχε όρους αιωνιότητας, / εγώ σε συμβουλεύω». Αποκτήνωση δηλαδή είναι να μην έχεις τολμήσει ποτέ να φανταστείς την αιωνιότητα ως όρο επιβίωσης.

Αυτό γίνεται. Αυτό διαπράττουν εις βάρος μας. Κτηνωδία και αποκτήνωση. Τρόμος και αθλιότητα. Αυτά μας καταβροχθίζουν και μας βουλιάζουν, χωρίς να μιλάμε επειδή το στόμα μας είναι γεμάτο ναυάγια, ενώ στο βάθος καίγεται το άδειο σε έναν πίνακα του Ντε Κίρικο.

Κατά τα άλλα, ο πίνακας παραμένει ο ίδιος.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL