Πληγώνεται η Δημοκρατία μας, από τα χτυπήματα που επιφέρει καθημερινά στο ήδη τραυματισμένο σώμα της η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα εντολοδόχα όργανά της. Με την περιστολή ή και αναστολή συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών της, που αυξάνεται επικίνδυνα πλέον για τη δημόσια υγεία την αφημένη στα χέρια των καταπονημένων, λιγοστών γιατρών του ΕΣΥ και στην ατομική προστασία. Εγκλωβισμένος στα σπίτια του ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων αυτής της χώρας παρακολουθεί τρομοκρατημένος τα δρώμενα εντός και εκτός Βουλής. Βλέπει τα άοπλα παιδιά τους να ρίχνονται ως βορά σε μανιασμένα πλήθη πάνοπλων πραιτοριανών και ύστερα να χλευάζονται και να συκοφαντούνται αυτά και οι ίδιοι από τα πληρωμένα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας. Όταν τολμούν να διεκδικήσουν το αυτονόητο της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών στον κατεξοχήν τόπο της, το πανεπιστήμιο. Όταν τολμούν να μιλήσουν δημόσια για την κακοποίηση που υπέστησαν από κάποιον εκλεκτό αυτής της κυβέρνησης. Νιώθει τους κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται στο όνομα μιας ανάπτυξης που γι’ αυτούς τους πολλούς και τα παιδιά τους σημαίνει υπανάπτυξη, φτώχεια και ανεργία.
Ακούει ότι τα λιγοστά εμβόλια που έρχονται στη χώρα συνεχίζουν να υποκλέπτονται από τους ημετέρους. Ακόμα και όταν προορίζονται για ανάπηρα παιδάκια. Αντικρίζει έναν απόλυτο άρχοντα που δεν διστάζει να παραβεί τον νόμο που ο ίδιος ψήφισε για έναν ισοβίτη, απεργό πείνας. Του οποίου τα νόμιμα δικαιώματα και όχι τις εγκληματικές πράξεις του υπερασπίζονται μεταξύ άλλων ανώτατοι δικαστικοί, στενοί φίλοι του Παύλου Μπακογιάννη, η Ντόρα Μπακογιάννη. Για να δημιουργήσει μιαν αναταραχή που θα θολώσει για ακόμη φορά τα νερά. Θα αποπροσανατολίσει, ελπίζει, τον κόσμο από τα υπαρξιακά προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε μέσα σε λιγοστό χρόνο ως όμηρος των ιδεοληπτικών του εμμονών. Και θα προετοιμάσει ίσως το έδαφος για ένα ακόμα πιο βαθύ πλήγμα στη Δημοκρατία και στην κοινωνία. Ο κόσμος, ο πραγματικός, προσπαθεί να ξεφύγει από την ολοένα και πιο φανερά αναποτελεσματική μόνωσή του, που του πνίγει την ανάσα, στα λιγοστά πάρκα, τη μικρή αυλή ή το μπαλκόνι με τις γλάστρες. Τώρα που οι θάνατοι πυκνώνουν και οι διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ λιγοστεύουν. Η τέχνη καθρεφτίζει τις ζωές μας.
Ακόμα και αν η παρούσα κυβέρνηση επιχειρεί να την τσιμεντώσει, να την κονιορτοποιήσει, να τη χρησιμοποιήσει. Κλείνοντας τα μουσεία και τους υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους, αφήνοντας στην τύχη τους τούς ξεναγούς, αντιμετωπίζοντας τις γκαλερί όπως κάθε μικρομάγαζο που υπόκειται στους νόμους του λιανεμπορίου.
Σε πείσμα των καιρών και της ευτέλειάς τους ο Γιώργος Τζάνερης αποφασίζει να γιορτάσει τα 11 χρόνια της αδιάλειπτης και συνεπούς λειτουργίας της γκαλερί του Genesis, στο Κολωνάκι. Με μιαν ομαδική διαδυκτιακή έκθεση, που περιλαμβάνει όλους τους καλλιτέχνες και τις καλλιτέχνιδες που συνεργάστηκαν μαζί του. Ως μια έκφραση του πολιτισμού που ανέκαθεν υπήρξε υπόθεση συλλογική. Τιτλοφορείται «Ο μυστικός μας κήπος. 2010-2021». Εκείνος που κρατούμε ως φυλακτό στο φαντασιακό και στο πραγματικό. Από την εποχή του Ιερώνυμου Μπος μέχρι τον Μονέ, τον Μιρό, τον Ματίς. Εκτείνεται από αυτοσχέδια ανθοπωλεία των δρόμων της Αθήνας, φτιαγμένα με ιμπρεσιονιστικές πινελιές, όπως αυτά της Αθηνάς Χατζή, τα ναϊφ λιβάδια της επαρχίας του Αλέκου Αμφιλόχιου έως τα ρομαντικά γραμμένα δέντρα του Ανδρέα Γεωργιάδη. Διατυπώνεται ως μια «πλαστική» ανθοδέσμη μπροστά σε εκλεκιστικές, κακόγουστες πολυκατοικίες από τον Βασίλη Καρακατσάνη. Προβάλλεται ως τρυφερό, αφαιρετικά πλασμένο ρόδο από την Ιωσηφίνα Κοσμά. Και ως μια ακατάλυτη φυσική, μυστικιστική δύναμη που αναγνωρίζει ο κουστουμαρισμένος κύριος του Γιάννη Πετρή. Ανοίγεται όπως μια πόρτα στη μνήμη των ανθισμένων ορτανσιών από τον Γιώργο Σαλταφέρο. Και απλώνεται ως «Αμύριστος Κήπος» από τη Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου στο λουλουδάτο φουστάνι μιας γυναικείας φιγούρας.
Διαδηλώνει τη βιαιότητα που υφίσταται από τον κυρίαρχο άνθρωπο στο ματωμένο κεφαλάκι με την απορημένη έκφραση του πορσελάνινου ελαφιού της Κυριακής Μαυρογεώργη. Που αναδύεται μέσα από παραδοσιακά, κομματισμένα κεντήματα «κομπλέν». Σύμβολο - θύμα μιας ανάλγητης εξουσίας που προ ουδενός ορρωδεί προκειμένου να εγκαθιδρυθεί στις ψυχές και στις ζωές μας.
Info: «Ο Μυστικός μας Κήπος. 2010-2021», επιμ. Ίρις Κρητικού, George Tzaneris Gallery Genesis, Χάριτος 35, www.galllerygenesisathens.com, www.facebook.com/pages/Genesis-Galllery
