Τα παιδιά είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Της ανεύθυνης και εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας από τις περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης, με πρωτοστατούσα την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που διακυβεύει απροκάλυπτα το μέλλον της ζωής τους. Τα προορίζει να ζήσουν σε ένα τοπίο αποψιλωμένο και ερημωμένο, ως ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στην ίδια τους τη χώρα, με αποδυναμωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας και Παιδείας, χωρίς τέχνη και κοινωνιολογία.
Να γίνουν έρμαια εκείνων που θεωρούν εαυτούς «νομίμους ιδιοκτήτες» της λόγω καταγωγής -διαδόχων των κρατούντων τα ηνία της εξουσίας από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- ή λόγω κατοχής και εκ νέου συσσώρευσης ενός «βίαια μεταφερθέντος από τους πολλούς στους λίγους πλούτου».
Εκμεταλλευόμενη την παρούσα υγειονομική κρίση και τις συνδεόμενες με αυτήν οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους της, που η ίδια δρομολογεί. Μεταμορφώνοντάς τα σε στόχους των οργάνων της τάξης και των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας, στήνοντάς τα στον τοίχο, όταν διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Μεταφέροντάς τα, αν έχουν την ατυχία να βρεθούν εδώ ως προσφυγόπουλα, από τις εστίες και τα σχολειά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές της ατομικής έκθεσης, 2 in situ εγκαταστάσεων με φωτογραφίες και τον τίτλο "ΑΓΟΡΑ" της Ελένης Λύρα.
Συμβαίνει στην Κρεαταγορά της Βαρβακείου, ένα χαρακτηριστικό κτίσμα του 19ου αιώνα. Τότε που δημιουργήθηκαν με στοιχεία της γοτθικής αρχιτεκτονικής και με γνώμονα το κέρδος οι πρώτες περίφημες θολωτές Στοές και τα «Κρυστάλλινα Παλάτια», στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στο Λονδίνο, ως νέοι «ναοί» του εμπορίου.
Η Λύρα τοποθετεί τα έργα της πάνω από τα προϊόντα της Κρεαταγοράς στις μεταλλικές κατασκευές της μιας πτέρυγας και στα παράθυρα της άλλης.
Φωτογραφίες παιδιών που μοιάζουν να κοιμούνται στις συνήθεις χαλαρές αλλά και ενίοτε σε ανοίκειες σαν Εσταυρωμένοι στάσεις, τυλιγμένα μέσα στις πλούσιες πτυχώσεις των σεντονιών. Φωτογραφίες παιδιών που κάθονται ανέμελα το ένα δίπλα στο άλλο όπως σε μια σχολική εκδρομή κι έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στην ωμότητα των πραγμάτων.
Οδηγεί τον θεατή της μέσα από το παιγνίδι του φωτός με τη σκιά, των ψυχρών και των ζεστών χρωμάτων, των βίαιων και ήρεμων χειρονομιών, την υποβλητική, δραματική ατμόσφαιρα του μπαρόκ στο σήμερα. Εντείνει την αίσθηση αυτή με την κάλυψη του θόλου της μιας πτέρυγας με ένα κολλάζ από νωπογραφίες του Βενετσιάνου Giovanni Batista Tiepolo, κατεξοχήν δεξιοτέχνη της ψευδαίσθησης και εκφραστή της «ελαφρότητας του είναι» του μπολιασμένου από το πνεύμα της αναγέννησης μπαρόκ.
Απογυμνώνει μέσα από την ανελέητη ματιά ενός μικρού αγοριού και τις εκλεκτικές συγγένειές του με το μικρό αγόρι του Καραβάτζιο από το «Μαρτύριο του Αγίου Ματθαίου» τη δυστοπία που όλοι μας βιώνουμε τώρα στη χαμένη εποχή της αθωότητας.
Προτείνει ως τόπο -πρότυπο- φυγής από αυτήν και περισυλλογής έναν δημόσιο χώρο, εύκολα προσβάσιμο και ασφαλή σε όλους, στο κέντρο της πόλης. Με τα παιδιά να δείχνουν τον δρόμο.
Info: «ΑΓΟΡΑ», Ελένη Λύτρα σε επιμέλεια Στρατή Πανταζή, με την ευγενική υποστήριξη του ιδρύματος Ιωάννη Φ. Κωστόπουλου, Βαρβάκειος Κρεαταγορά (οδός Αρμοδίου και οδός Αριστογείτονος). Διάρκεια έκθεσης: 22 Οκτωβρίου - 10 Νοεμβρίου 2020
