Αυτή η εικόνα θα στοιχειώνει για καιρό την κυβέρνηση. Αστυνομικοί των ΜΑΤ, χωρίς καν να έχουν προκληθεί προηγουμένως, ξυλοφορτώνουν διαδηλωτές πάνω στα ονόματα των νεκρών στα Τέμπη. Τα ονόματα που είχαν γραφτεί με κόκκινη μπογιά στον προαύλιο χώρο της Βουλής για να μείνουν χαραγμένα στη συνείδηση της κοινωνίας κι εκείνων που παίρνουν τις αποφάσεις σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Τα ονόματα τα οποία απερίσκεπτα έσβησε πέρυσι συνεργείο καθαρισμού του δήμου για να προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων και να αποκατασταθούν αμέσως. Η αστυνομία όμως υπακούει σε άλλους κανόνες. Κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα την Τετάρτη 5 Μαρτίου.
Μετά την ιστορική συγκέντρωση της Παρασκευής στις 28 Φεβρουαρίου, χιλιάδες άνθρωποι ξαναπήγαν στο Σύνταγμα προκειμένου να ασκήσουν ακόμη μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση δεδομένου ότι ήταν η ημέρα κατάθεσης της πρότασης δυσπιστίας. Ακόμη όμως κι αν δεν υπήρχε η κοινοβουλευτική αφορμή, ήταν διάχυτη η αίσθηση πως η κοινωνία δεν είχε χορτάσει με την προηγούμενη κινητοποίηση. Κι ας ήταν η μεγαλύτερη που καταγράφηκε μετά την πτώση της δικτατορίας - τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν όσοι έχουν ακέραιες μνήμες από τα παλιότερα. Ο Νίκος Μπελαβίλας, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, το τεκμηρίωσε αναφέροντας ότι γέμισαν ασφυκτικά 280 στρέμματα δρόμων και πλατειών μήκους περίπου 15 χιλιομέτρων με 5 άτομα ανά τ.μ. στο Σύνταγμα.
Στα social media, στην ομάδα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023, η οποία αριθμεί πάνω από 238.000 μέλη, ένας άνθρωπος ρώτησε πότε θα διοργανωθεί η επόμενη διαδήλωση κι αμέσως η ανταπόκριση υπήρξε ανάλογη αυτού που ζήσαμε στις 28 Φεβρουαρίου. Χιλιάδες likes και σχόλια που παρότρυναν να γίνει νέα συγκέντρωση. Αν και κάποιοι συγγενείς ήταν παρόντες, αποφασίστηκε να μην υπάρξει νέο επίσημο κάλεσμα, ωστόσο αντιμετωπίστηκε θερμά η πρωτοβουλία που προέκυψε τόσο αυθόρμητα όσο και οργανωμένα αρχικά από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για νέα κινητοποίηση.
Οι ομιλίες υπήρξαν συγκλονιστικές. Χαρακτηριστική ήταν η φράση της Δέσποινας Τοσονίδου, προέδρου του σωματείου στο Ασκληπιείο Βούλας: «Δολοφόνοι, κάψατε τα παιδιά μας ζωντανά και τα πετάξατε στα συντρίμμια. Όχι μόνο θα σας ανατρέψουμε με πολιτικές απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, αλλά θα σας κυνηγήσουμε μέχρι να μην μπορείτε να σταθείτε πουθενά».
Η εξουσία δεν μπορεί να χωνέψει τέτοιες κουβέντες. Η αστυνομία επιδόθηκε σε ακόμη ένα κρεσέντο καταστολής με αποκορύφωμα όσα συνέβησαν στις 11.50 το βράδυ. Ήταν η στιγμή που ξεκίνησε συντονισμένα επιχείρηση διάλυσης με διμοιρίες των ΥΜΕΤ και ΜΑΤ. Πρώτα αποφασίστηκε να απομακρυνθεί ο κόσμος που βρισκόταν επί της οδού Αμαλίας μπροστά στη Βουλή. Παιδιά καθισμένα οκλαδόν που φώναζαν ρυθμικά στον πρωθυπουργό και στους βουλευτές της κυβέρνησης «Δολοφόνοι, δολοφόνοι» και ακολούθως «Παραιτηθείτε, παραιτηθείτε».
Η πόλη ωστόσο έπρεπε να επιστρέψει στην κανονικότητα. Να σβηστούν όλα τα αποτυπώματα που έδειχναν ότι προηγουμένως ξεσηκώθηκε. Κάθε φορά τα συνεργεία καθαρισμού επιστρατεύονται άρον-άρον ελάχιστα λεπτά μετά την αποχώρηση των διαδηλωτών για να χωρέσουν σ’ ένα φαράσι όσο περισσότερα τρικάκια γίνεται. Οι σκούπες χτενίζουν ακόμη και τα παρτέρια με το χώμα.
Οι αστυνομικοί πρώτα κυνήγησαν τον κόσμο. Η ατμόσφαιρα γέμισε πυκνό καπνό από τα χημικά. Νωρίτερα, τρεις νέοι άνθρωποι βρίσκονταν ξαπλωμένοι στα μάρμαρα της Βουλής. Ο ένας είχε δεχτεί χτύπημα στο κεφάλι. Το αίμα του απλώθηκε στις εφημερίδες με τις οποίες προσπάθησαν να το σταματήσουν. Οι άλλοι δύο αδυνατούσαν να αναπνεύσουν λόγω της ασφυκτικής ατμόσφαιρας. Όλοι τους διακομίστηκαν στο νοσοκομείο χωρίς να μπορούν να σταθούν όρθιοι εκείνη τη στιγμή. «Φτιάχνουμε φραγμό και απωθούμε» ήταν η φράση-λάκτισμα του διμοιρίτη των ΥΜΕΤ για εκείνους που είχαν απομείνει στον δρόμο. Έξι με επτά πρωτοετείς φοιτητές έπιασαν τα χέρια μεταξύ τους για να φτιάξουν αλυσίδα. Τους φτάσανε με τα σπρωξίματα μέχρι το πεζοδρόμιο.
Για την αστυνομία δεν ήταν αυτό αρκετό. Τη σκυτάλη πήραν οι διμοιρίες των ΜΑΤ που άρχισαν να μπαίνουν μέσα στο προαύλιο της Βουλής και να χτυπούν τους ανθρώπους που τιμούσαν τους νεκρούς. Ο ήχος απ’ όταν έσπαγαν γυάλινα δοχεία με κεράκια από τις αρβύλες των οργάνων της τάξης υπήρξε ανατριχιαστικός. Ίσως είχε κάτι από τον ήχο ενός τζαμιού που γίνεται θρύψαλα σε βαγόνι…
Λίγο νωρίτερα καταγράφηκε ένας διάλογος που θα μπορούσε μάλλον να αποτελεί συμβολή στη διαδικασία αξιολόγησης των κρατικών μας υπαλλήλων, όπως την υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός. Διαδηλωτής: «Πληρώνεστε υπερωρία;». Αστυνομικός των ΜΑΤ: «Τράβα γαμήσου». Διαδηλωτής: «Από μένα πληρώνεσαι». Αστυνομικός των ΜΑΤ: «Το ξέρω, το ξέρω, γι’ αυτό χαίρομαι. 100 ευρουλάκια θα πάρω σήμερα για μια ώρα μόνο από σένα. Σ’ ευχαριστώ». Λίγη ώρα μετά η συγκεκριμένη διμοιρία κέρδιζε επάξια το μπόνους της κλοτσώντας τον κόσμο μπροστά στην πόρτα της Βουλής…
Τόσο όμως την Παρασκευή 7 Μαρτίου το πρωί όσο και το απόγευμα ο κόσμος βρέθηκε ξανά στον δρόμο. «Η μόνη εμπιστοσύνη που έχουμε είναι στον αγώνα μας που δυναμώνει» ήταν το μήνυμα μαθητών και φοιτητών που πλημμύρισαν τους δρόμους με τα πλακάτ τους. Ζωγραφισμένα πρόσωπα και χαρτόνια με ράγες. Με τα ονόματα των θυμάτων. Τον αριθμό τους. Το αίτημα για δικαιοσύνη.
Φωτογραφίες Κ. Παπαντωνίου
