Δημήτρης Ν. Μανιάτης
δημοσιογράφος, εφημερίδα Τα Νέα, in.gr
Με πίστη στον Τύπο
Το απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ ήταν ένα πλήρες φύλλο, αποδεικνύοντας πως οι εφημερίδες βγαίνουν από τους ανθρώπους τους. Είχε και έχει βέβαια την ιδιοτυπία μιας μορφής αυτοοργάνωσης, μα αυτό το ξέρουμε από άλλα παραδείγματα στο παρελθόν. Εξάλλου, μια μεγάλη απεργία κάποτε οδήγησε στην έκδοση μιας ιστορικής εφημερίδας. Εδώ, όμως, οι συνάδελφοι της ΑΥΓΗΣ υπερέβησαν τις δυσκολίες της καθημερινότητας, του στερημένου μεροκάματου και απέδειξαν πως πέραν του καπιταλισμού υπάρχουν και τα όνειρα και η πίστη - ο επαγγελματισμός και η συνέπεια. Γρήγορα να τους-τις ευχηθώ λύσεις.
Ματίνα Παπαχριστούδη
δημοσιογράφος
Μια αναγκαία, απεργιακή παρέμβαση
Ξεφύλλισα με μεγάλο ενδιαφέρον το απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ και διάβασα με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή τα ρεπορτάζ των απεργών συναδέλφων. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι η έκδοση απεργιακού φύλλου ήταν απόλυτα αναγκαία ενέργεια, ένας σταθμός στις πολύμηνες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και στις αυτονόητες διεκδικήσεις τους απέναντι στην εργοδοσία. Η έκδοση της ΑΥΓΗΣ την ημέρα των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το συνεχές απεργιακό πρόγραμμα Στο Κόκκινο ήταν επίσης ηχηρά μηνύματα για την εμβέλεια και την επιρροή που έχουν τα μέσα ενημέρωσης όταν βρίσκονται πλάι στην κοινωνία, όταν γίνονται η φωνή της.
Οι απεργοί απλήρωτοι δημοσιογράφοι αλλά και οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι τεχνικοί κατέδειξαν με τη δουλειά τους, χωρίς καμία «καθοδήγηση» ή εποπτεία, ότι μπορούν να στήσουν και να εκδώσουν την εφημερίδα, και σε αυτή να αναδειχθούν τα σημαντικά θέματα με τα πολιτικά, εργατικά, κοινωνικά, οικονομικά ή μιντιακά ρεπορτάζ. Θεωρώ ότι το κλείσιμο της «φωνής» στην ΑΥΓΗ αλλά και Στο Κόκκινο δεν είναι ένα απλό οικονομικό ζήτημα, σημαίνει τον αποκλεισμό της κοινωνίας και των κινημάτων, αλλά και την απώλεια της παρέμβασης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό.
Σταύρος Καπάκος
υπεύθυνος για την ΑΥΓΗ της Κυριακής (Σεπτέμβριος 2012-Ιούνιος 2015)
Η σιωπή δεν είναι χρυσός για την Αριστερά
Η ΑΥΓΗ για να δώσει τη μάχη μήπως και ξεπεράσει την πολύ δύσκολη περίοδο που περνά χρειάζεται στήριξη, διάλογο χωρίς προειλημμένες αποφάσεις, αλλά ταυτοχρόνως κατανόηση των νέων οικονομικών δυσχερειών. Χρειάζεται έμπνευση όλου του δυναμικού της, διαρκή ανανέωση σε ιδέες, προσαρμογή στα νέα τεχνολογικά δεδομένα της ενημέρωσης. Σκληρή δουλειά για ρεπορτάζ και εμβάθυνση της πληροφορίας. Χρειάζεται κυρίως άνοιγμα στις αναζητήσεις της ιστορικής Αριστεράς. Να γίνει το forum της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Η σιωπή δεν είναι χρυσός για την Αριστερά. Δεν αξίζει στην ιστορία της να μετατρέπεται σε όργανο της μιας ή της άλλης ηγετικής ομάδας ανάλογα με τη συγκυρία. Ανήκει σε όλη την ιστορική Αριστερά. Είναι «γραμμή» αλλά και κριτικό πνεύμα, ορθολογισμός και τεκμηρίωση, εμβάθυνση της πληροφορίας, όχι μανιερισμός μιας άλλης εποχής.
Η δημοσιογραφία οφείλει να ελέγχει την εξουσία, πολιτική, οικονομική, κομματική. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους άλλους, ισχύει και για μας.
Η ΑΥΓΗ οφείλει να στηριχθεί και να εκφράσει καινοτόμα και δημιουργικά τους προοδευτικούς ανθρώπους, τους πανεπιστημιακούς, τους ανθρώπους του πνεύματος και του Πολιτισμού, τους νέους, τους ανήσυχους ανθρώπους. Οφείλει να αφουγκράζεται τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους. Οφείλει να διαφυλάττει τη διαλεκτική σχέση με τους αναγνώστες της.
Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το προετοιμάζουν.
Αναστασία Γιάμαλη
δημοσιογράφος, Mega
Η ΑΥΓΗ, το πρώτο δημοσιογραφικό σπίτι
Δεν ξεχνιέται εύκολα το πρώτο δημοσιογραφικό σπίτι. Κι αυτό για μένα ήταν στο 12 της Αγίου Κωσταντίνου, στον τρίτο όροφο. Στην ΑΥΓΗ μάθαμε δημοσιογραφία, έχοντας την όχι αυτονόητη για νέες και νέους δημοσιογράφους πολυτέλεια να υπογράφουμε ρεπορτάζ, να κάνουμε έρευνα και συνεντεύξεις, να γινόμαστε καλύτερες και καλύτεροι στη δουλειά μας. Έχοντας πάντα κατά νου ότι καθήκον μας είναι να υπηρετούμε τα συμφέροντα των πολλών.
Φύσει και θέσει με τους πολλούς, με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Στην προκειμένη, αυτοί είναι οι άνθρωποι της ΑΥΓΗΣ. Για όλους τους λόγους λοιπόν, στο πλευρό τους.
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
διευθυντής σύνταξης στην Εφημερίδα των Συντακτών
Για το πρώτο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ
Δεν θα αισθανόμουν καλά να κάνω μια αυστηρή «επαγγελματική κριτική» στο πρώτο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ, αλλά ξεφυλλίζοντας τις 24 σελίδες της αναρωτήθηκα γι’ αυτό που έχουμε αναρωτηθεί αρκετές φορές τα τελευταία 15 χρόνια οι εργαζόμενοι σε ΜΜΕ που χρεοκόπησαν, έκλεισαν ή απαξιώθηκαν στα χέρια των ιδιοκτητών τους: Τι ακριβώς προσθέτουν αυτοί και οι δαπανηρές διορισμένες διοικήσεις τους στην προσφορά αξιόπιστης και χωρίς λογοκρισία ή αυτολογοκρισία ενημέρωσης; Ρητορικό το ερώτημα μια και εκπροσωπώ τη συνεταιριστική ΕφΣυν, που τα τελευταία 12 χρόνια το έχει απαντήσει σαφέστατα. Αλλά σε σημαντικό βαθμό το απάντησε και το απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ, από το οποίο επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω ιδιαίτερα ρεπορτάζ και κείμενα που αναφέρονταν στην κρίση των ΜΜΕ. Συνεχίστε, εννοείται πως θα είμαστε πλάι σας.
Κώστας Αρβανίτης
αντιπρόεδρος της Left, επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Απαραίτητη η φωνή της ιστορικής εφημερίδας
Με την ΑΥΓΗ η Αριστερά έχει φωνή. Στη σημερινή συγκυρία, σε μια Ευρώπη που μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα ανακοινώθηκε ότι η νέα σύνθεση της Κομισιόν περιλαμβάνει εκτελεστικό αντιπρόεδρο από φασιστικό κόμμα, φωνές όπως της ΑΥΓΗΣ πρέπει να είναι δυνατές.
Το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου τον περασμένο Ιούνιο ήταν ένα τεράστιο πλήγμα. Το απεργιακό φύλλο της 24ης Νοεμβρίου 2024 έδειξε πόσο απαραίτητη είναι η φωνή της ιστορικής εφημερίδας. Εκτός από πλούσιο ρεπορτάζ, φιλοξένησε απόψεις και ιδέες για τη σωτηρία του Τύπου συνολικά. Τι έγινε σε άλλες χώρες, τι μπορούμε να κάνουμε στην Ελλάδα. Και θα το κάνουμε, γιατί δυνατός Τύπος σημαίνει ισχυρή Δημοκρατία.
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
δημοσιογράφος, εφημερίδα Η Καθημερινή
Ο αγώνας σας και δικός μας αγώνας
Το απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ την περασμένη εβδομάδα ήταν μια συγκινητική στιγμή στον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων στην ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς και Στο Κόκκινο για τη διάσωση δύο μέσων ενημέρωσης που δίνουν φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή, για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και της αξιοπρέπειας των συναδέλφων μας. Έχοντας και στα δύο μέσα πολλούς φίλους με τους οποίους μας συνδέουν κοινές αγωνιστικές εμπειρίες και δημιουργικές προσπάθειες έστω κάτω από διαφορετικές σημαίες, αισθάνομαι τον αγώνα σας και δικό μου αγώνα. Επιπλέον, το φύλλο της περασμένης Κυριακής μάς θύμισε προηγούμενες κινητοποιήσεις του κλάδου ενάντια στο «μαύρο» της ΕΡΤ και στο κλείσιμο άλλων μέσων ενημέρωσης και επανέφερε στο προσκήνιο τη μεγάλη συζήτηση για τον ρόλο των έντυπων μέσων στην ψηφιακή εποχή, τις χρηματοδοτήσεις των μίντια και τις λίστες Πέτσα, την αξία της εναλλακτικής ενημέρωσης για το σύνολο των εργαζομένων, σε μια εποχή όπου η μνημονιακή «κατάσταση εξαίρεσης» έχει γίνει η ελληνική «κανονικότητα». Εύχομαι να γιορτάσουμε όλοι μαζί σύντομα τη δική σας νίκη.
Χρήστος Γιαννούλης
βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Αναγκαία η ΑΥΓΗ για την Αριστερά και την κοινωνία
Το εξαιρετικό ιστορικό απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ την περασμένη Κυριακή ήρθε να υπενθυμίσει σε όλους μας γιατί πρέπει η εφημερίδα να ξαναγίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Και μαζί με αυτήν το Κόκκινο. Τα δύο μέσα που με την καθαρή, έντονη και αντικειμενική ματιά τους στην κοινωνία και στην πολιτική αγγίζουν την καρδιά της ουσιαστικής ενημέρωσης. Η διάσωση της ΑΥΓΗΣ είναι αναγκαιότητα όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά και για την Αριστερά, για την κοινωνία. Για τους πολίτες που προσβλέπουν στην ύπαρξη ενός μέσου που αφουγκράζεται τα προβλήματα και την καθημερινότητά τους.
Δημοσιεύτηκε στο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ 1/12
