«Σε πρώτη μοίρα έρχεται το μείγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσουμε τα επόμενα τρία χρόνια για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες και στις προσδοκίες των πολιτών» επισημαίνει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο Στέλιος Πέτσας, βουλευτής Ν.Δ. Α’ Ανατολικής Αττικής. Ο βουλευτής της Ν.Δ. σημειώνει ότι ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πως οι πολίτες από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση επιζητούν περισσότερο την τόλμη και λιγότερο την απλή διαχείριση. Πιο «φιλελεύθερες» πολιτικές, π.χ. στην οικονομία, στην εργασία ή στο κράτος. Και πιο «δεξιές» πολιτικές, π.χ., στην ασφάλεια, στη Δικαιοσύνη, στο Μεταναστευτικό» όπως εξηγεί. Ενόψει της συνεδρίασης της γαλάζιας Κ.Ο., υποστηρίζει ότι για τον ίδιο, για τη βάση της Νέας Δημοκρατίας και για όλους τους πολίτες οι προσωπικές ατζέντες έρχονται τελευταίες.
Κύριε υπουργέ, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός διαμηνύει ότι δεν θα αλλάξει ο κεντρικός πυρήνας της κυβερνητικής πολιτικής, ποιο είναι το μήνυμα του πρόσφατου ανασχηματισμού;
Το μήνυμα των πολιτών στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, αν και βουβό λόγω της αποχής, ακούστηκε δυνατά. Ήταν ένα μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες. Κατ’ αρχάς στην κυβέρνηση, για να αφήσει πίσω της τυχόν λάθη και καθυστερήσεις, να ασχοληθεί ακόμη πιο ενεργά με τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες, όπως η ακρίβεια και η ασφάλεια, αλλά και να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις που φέρνουν επενδύσεις, δουλειές, βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Κατά δεύτερο λόγο στα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, ότι πρέπει να σοβαρευτούν, καθώς ο πολιτικός τους λόγος είτε είναι ανύπαρκτος (ΣΥΡΙΖΑ) είτε αναξιόπιστος (ΠΑΣΟΚ). Στα δε λαϊκίστικα κόμματα στα δεξιά μας ο ελληνικός λαός φώναξε ότι δεν τους εμπιστεύεται, καθώς η αύξηση των ποσοστών τους συνιστά εικονική πραγματικότητα γιατί δεν συνοδεύτηκε με αντίστοιχη αύξηση του αριθμού των ψήφων τους. Το μήνυμα των πολιτών δεν έμεινε στο «διαβάστηκε», καθώς ο πρωθυπουργός με τον άμεσο ανασχηματισμό που έκανε άλλαξε πρόσωπα, αλλά και έδωσε το στίγμα ότι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης ταυτίζονται με αυτές των πολιτών - ακρίβεια, Μεταναστευτικό, αποτελεσματικότερο κράτος.
Την ερχόμενη Τετάρτη συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την πρωθυπουργική ομιλία, ώστε να αμβλυνθεί η δυσαρέσκεια που έχει εκφραστεί -δημόσια τουλάχιστον- από μέλη της κυβερνητικής πλειοψηφίας;
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας απαρτίζεται από ένα κράμα έμπειρων αλλά και νέων βουλευτών που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αξιοποιηθούν στο κυβερνητικό σχήμα από τον πρωθυπουργό. Για εμένα, όπως θεωρώ και για τη βάση της Νέας Δημοκρατίας και για όλους τους πολίτες, οι προσωπικές ατζέντες έρχονται τελευταίες. Σε πρώτη μοίρα έρχεται το μείγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσουμε τα επόμενα τρία χρόνια για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες και στις προσδοκίες των πολιτών. Είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πως οι πολίτες από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση επιζητούν περισσότερο την τόλμη και λιγότερο την απλή διαχείριση. Πιο «φιλελεύθερες» πολιτικές, π.χ., στην οικονομία, στην εργασία ή στο κράτος. Και πιο «δεξιές» πολιτικές, π.χ. στην ασφάλεια, στη Δικαιοσύνη, στο Μεταναστευτικό. Επομένως, το μείγμα της πολιτικής είναι αυτό που αναμένω να αναδειχθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και όχι τα πρόσωπα που θα το υπηρετήσουν, χωρίς καθόλου να υποτιμώ ότι τα πρόσωπα πρέπει να έχουν τη γνώση, την εμπειρία και το πολιτικό υπόβαθρο για να ανταποκριθούν με επιτυχία σε συγκεκριμένες κυβερνητικές θέσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat (2023), το 26% των πολιτών είναι αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε αυτό το φόντο, χρειάζονται διορθώσεις στην οικονομική πολιτική και ειδικά στο μέτωπο της ακρίβειας;
Η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό των συμπολιτών μας που είναι αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού μειώνεται επί της διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη. Από 30,3% το 2018, τελευταίο πλήρες έτος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στο 27,4% το 2020 και στο 26,1% το 2023. Είναι προφανές όμως ότι είμαστε ακόμη μακριά από αυτό που θέλουμε. Για αυτό απαιτείται η ενίσχυση πολιτικών, όπως: α) Η μείωση του πληθωρισμού -σε όλη την Ευρωζώνη και στη χώρα μας-, η οποία θα οδηγήσει σε σταθερή αποκλιμάκωση των επιτοκίων, γεγονός που καθιστά πιο ελκυστική την ανάληψη επενδύσεων, οι οποίες με τη σειρά τους φέρνουν επενδύσεις και δουλειές. β) Όπως αποδεικνύεται από τα στατιστικά στοιχεία τα τελευταία χρόνια, η μείωση της ανεργίας είναι ο βασικότερος παράγοντας μείωσης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στην παραγωγική ηλικιακή ομάδα 18-64 ετών η σχετική μείωση αγγίζει τις 7 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο 2018-2023). Επομένως, η περαιτέρω αποκλιμάκωσή της σε μονοψήφια ποσοστά θα αυξήσει το εισόδημα των νοικοκυριών και θα τα ανακουφίσει από την ακρίβεια. γ) Η σταθερή προσήλωσή μας στην αύξηση του κατώτατου και του μέσου μισθού στα 950 ευρώ και στα 1.500 ευρώ αντίστοιχα μέχρι το τέλος της τετραετίας. Όλα αυτά, μαζί με τη διαφύλαξη της δημοσιονομικής ισορροπίας που εμπεδώνει την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, είναι καθοριστικά για να βλέπουν οι συμπολίτες μας τη ζωή τους να βελτιώνεται.
Την ερχόμενη εβδομάδα πραγματοποιούνται κοινοβουλευτικές εκλογές στη Γαλλία. Οι ευρείες νίκες της Λεπέν στη Γαλλία και της Μελόνι στην Ιταλία στις πρόσφατες ευρωπαϊκές κάλπες συνιστούν ανησυχητικό μήνυμα για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα;
Οπως έδειξε περίτρανα και η ευρωκάλπη, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα παραμένει κυρίαρχο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι προβλέψεις για μεγάλη άνοδο της Ακροδεξιάς διαψεύστηκαν. Παρά το γεγονός αυτό, η τυχόν επικράτηση των άκρων σε Γαλλία και Γερμανία, δηλαδή στις χώρες που παραδοσιακά είναι η ατμομηχανή της Ε.Ε., πιθανόν να οδηγήσει σε στασιμότητα. Η Ε.Ε. όμως είναι σαν το ποδήλατο: αν δεν κάνεις πεντάλ για να πας μπροστά, πέφτεις. Για να μην πέσουμε, λοιπόν, χρειάζεται να αυξηθεί το όφελος από την εμβάθυνση της Ε.Ε. και να αναδειχθεί το κόστος της αποδυνάμωσής της. Για παράδειγμα, η αναβάθμιση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης είναι μονόδρομος για να αντιμετωπιστούν οι γεωπολιτικές αναταραχές και το ενδεχόμενο ενός νέου απομονωτισμού των ΗΠΑ. Κανένα κράτος-μέλος δεν μπορεί μόνο του να αντιμετωπίσει τις σημερινές γεωπολιτικές προκλήσεις. Αντίστοιχα, η επανεθνικοποίηση κοινών πολιτικών, όπως η Αγροτική Πολιτική και η Πολιτική Ανταγωνισμού, μόνο μείωση εισοδημάτων θα φέρει για τους αγρότες μας και για τους εργαζόμενους στην Ευρώπη. Συνεπώς, όποια και να είναι τα ευκαιριακά αποτελέσματα σε κάθε εθνική κάλπη, πιστεύω ότι τελικά θα βρούμε ξανά τον κοινό βηματισμό μας σε μια κοινότητα ασφάλειας και ευημερίας, όπως αποδείχθηκε η Ενωμένη Ευρώπη τις τελευταίες 7 δεκαετίες.
