«Η Βουλή των Ελλήνων, επικαλούμενη τη σταθερή προσήλωση του ελληνικού λαού στην ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής… καλεί την ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για να αναγνωρίσει κράτος της Παλαιστίνης και να καταβάλει κάθε διπλωματική προσπάθεια για την άμεση επανέναρξη απευθείας μεταξύ των δύο πλευρών αξιόπιστων ειρηνευτικών συνομιλιών».
Αυτό ήταν το σχέδιο απόφασης που η Βουλή των Ελλήνων ενέκρινε σε μια πανηγυρική συνεδρίαση στις 22 Δεκεμβρίου του 2015, στην οποία μάλιστα παρευρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης Μαχμούντ Αμπάς. Η έγκριση του σχεδίου ήταν ομόφωνη - πράγμα που σημαίνει ότι και η Νέα Δημοκρατία, που τότε ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, την είχε ψηφίσει. Σήμερα, η Ν.Δ. δείχνει με κάθε τρόπο ότι θα ήθελε πολύ να εξαλείψει από το παρελθόν της την άβολη αυτή λεπτομέρεια.
Τις πρώτες ημέρες μετά την αιματηρή επίθεση της Χαμάς, που έγινε στις 7 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ταχθεί ανεπιφύλακτα στο πλευρό του Ισραήλ και είχε υπερασπιστεί με πάθος το «δικαίωμά του στην αυτοάμυνα». Σήμερα, μετά από μια τρομακτική ανθρωποσφαγή 35.000 αμάχων, την ολοκληρωτική ισοπέδωση της Γάζας και -κυρίως- την επαπειλούμενη γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων, τα πράγματα είναι λιγότερο ρομαντικά. Η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι στενοί της σύμμαχοι στη Μέση Ανατολή προσπαθούν να περιορίσουν τη δίψα του Νετανιάχου για παλαιστινιακό αίμα, όχι από ανθρωπισμό, αλλά προκειμένου να μην τιναχτεί η περιφερειακή ισορροπία στον αέρα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως «προβλέψιμος σύμμαχος»,, προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με αυτή την τάση. Ωστόσο, η προσπάθειά της να αποφύγει να δυσαρεστήσει το Ισραήλ είναι εμφανέστατη και την οδηγεί σε καταστάσεις τουλάχιστον αμήχανες.
Οι διεθνείς εξελίξεις στριμώχνουν την κυβέρνηση
Δύο πρόσφατες εξελίξεις στη διπλωματική πλευρά της τρομακτικής παλαιστινιακής κρίσης έχουν ταράξει τα νερά, προκαλώντας αμηχανία και ταραχή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η μία ήταν η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τρεις ευρωπαϊκές χώρες: την Ιρλανδία, την Ισπανία και τη Νορβηγία. Η απόφαση αυτή, που οδήγησε τον Νετανιάχου να ανακαλέσει τους πρεσβευτές του από τις τρεις πρωτεύουσες, αναμένεται να αυξήσει τη διεθνή πίεση στο Ισραήλ για κατάπαυση του πυρός, καθώς και να δημιουργήσει ένα ρεύμα αναγνώρισης των Παλαιστινίων και από άλλες χώρες. Στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., με ανακοίνωσή του, θυμίζει στη Ν.Δ. την ομόφωνη απόφαση που ψήφισε η ελληνική Βουλή το 2015 και δηλώνει ότι είναι ώρα και η Ελλάδα να προχωρήσει στην επίσημη αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης.
Η δεύτερη εξέλιξη ήταν η πρόταση του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Αχμέντ Χαν να διατάξει την έκδοση εντάλματος για τον Νετανιάχου, τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γιόαβ Γκάλαντ -που κατά τις πρώτες ημέρες των βομβαρδισμών είχε αποκαλέσει τους κατοίκους της Γάζας «ανθρώπινα κτήνη»- καθώς και για τρία ηγετικά στελέχη της Χαμάς, προκάλεσε λυσσώδη αντίδραση από την πλευρά του Ισραήλ. Το ζήτημα είναι λεπτό: όλες οι χώρες που αναγνωρίζουν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι υποχρεωμένες, αν ο Νετανιάχου βρεθεί στο έδαφός τους, να εφαρμόσουν το ένταλμα. Αν δεν το κάνουν, θα σημαίνει ότι γράφουν τον θεσμό στα παλιά τους τα παπούτσια - κατά συνέπεια, δεν θα μπορούν στο μέλλον να τον επικαλεστούν. Θα πρέπει να επιλέξουν αυτό που τους κοστίζει λιγότερο.
Αμηχανία από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο
Για τα δύο αυτά θέματα ρωτήθηκε την Πέμπτη, στην ενημέρωση των συντακτών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης. Στην ερώτηση αν η Ελλάδα σκοπεύει να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, απάντησε με έναν «Εδεσσαϊκό»: Η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, είπε, «εντάσσεται στην υπό εξέλιξη ειρηνευτική διαδικασία στο πλαίσιο της συνολικής πολιτικής λύσης για το Μεσανατολικό». Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Στην ερώτηση, όμως, της ΑΥΓΗΣ πώς τοποθετείται η κυβέρνηση απέναντι στην απόφαση του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και αν θα συλλάβει τον Νετανιάχου στην περίπτωση που αυτός βρεθεί σε ελληνικό έδαφος, η απάντηση έσπασε κάθε ρεκόρ αμηχανίας: Ο Π. Μαρινάκης, αφού πρώτα δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεν σχολιάζει «αποφάσεις δικαστηρίων και εν προκειμένω διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων», στη συνέχεια την σχολίασε ευθέως, διερωτώμενος αποδοκιμαστικά «πώς μπορεί μια τέτοια απόφαση να βοηθάει στην εξομάλυνση της κατάστασης, ευρύτερα στο ζήτημα της Μέσης Ανατολής».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τρέφει τα τρυφερότερα των αισθημάτων για το Ισραήλ και τον Νετανιάχου και δεν το κρύβει. Ουδόλως την απασχολεί το τι συμβαίνει στη Γάζα. Αλλά η ανάγκη να κρατιούνται και κάποια προσχήματα, την υποχρεώνει σε ελιγμούς, οι οποίοι, όσο η σφαγή προχωράει, γίνονται όλο και πιο αμήχανοι.
