Η επιστροφή της φτηνής εθνικιστικής ρητορικής στη Βόρεια Μακεδονία μετά τη νίκη του VMRO αποκαλύπτει την αδιέξοδη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και προσωπικά του πρωθυπουργού. Και δεν είναι η μοναδική εξέλιξη που «χτύπησε» την κυβέρνηση, αναδεικνύοντας τα κενά της πολιτικής της. Είναι και οι συνομιλίες με την Άγκυρα, όπως και η άνεση με την οποία ο Έντι Ράμα κινήθηκε στην Αθήνα, αδιαφορώντας για την ενόχληση του φίλου του Κ. Μητσοτάκη.
Ο κύριος Μητσοτάκης επένδυσε στην καλή σχέση με τις ΗΠΑ, στις δικές του καλές σχέσεις με τον Λευκό Οίκο, θεωρώντας πως αν κάνει όλα όσα θέλει η διακυβέρνηση Μπάιντεν, θα εξασφαλίσει επιτυχή πορεία. Αυτό που τελικώς πέτυχε είναι να βρίσκεται η θέση της χώρας μας σε νεκρό σημείο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε τη ρηχή στρατηγική του αλλά και τη μικροκομματική τακτική του σε μια περιοχή η οποία ταλανίζεται από δύο πολεμικές συγκρούσεις. Η ακινησία ή η μονομέρεια αργά ή γρήγορα θα έφερνε την Ελλάδα όχι μόνο στο περιθώριο των εξελίξεων, αλλά και σε δυσχερή θέση. Ο Κ. Μητσοτάκης θεώρησε ότι με το να αποδέχεται απλώς όσα ζητά ο Λευκός Οίκος σήμερα (διότι αύριο μπορεί να αλλάξει ο ένοικός του) θα εξασφαλίσει επιτυχία σε όλους τους τομείς. Στα ελληνοτουρκικά, όπως και στα βαλκανικά ζητήματα.
Επέλεξε να ακούγεται αρεστός και στις Βρυξέλλες, πιστεύοντας ότι θα εξασφαλίσει ασυλία για όλα. Στην πράξη ο κύριος Μητσοτάκης, ενώ δηλώνει έτοιμος να διαπραγματευτεί, επιδιώκει να μην έχει εντάσεις, πετώντας συνεχώς όποια καθοριστική απόφαση στο μέλλον. Ταυτόχρονα φροντίζει να στηρίζεται σε μια άκρως μικροκομματική τακτική, ταΐζοντας με κορώνες πατριωτισμού, ακόμα και εθνικισμού τα πλήθη των ψηφοφόρων.
Η εικόνα αντεστραμμένη
Σήμερα, 5 χρόνια μετά την πρώτη εκλογική νίκη του κυρίου Μητσοτάκη, μπορούμε να δούμε την πραγματική εικόνα, τα αληθινά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς.
Ας αρχίσουμε από το… ευκολότερο, την εσωτερική κατάσταση. Ο παντοδύναμος Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του καταβάλλουν μεγάλο αγώνα να μην χάσουν τις ψήφους όλων εκείνων που πίστεψαν στα πατριωτικά συνθήματα, τα οποία συνεχώς συνοδεύονται από εθνικιστικές κορώνες (για να καλύπτονται όλα τα κοινά). Δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε όσοι πίστεψαν στην πατριωτική-συνεπή πολιτική Μητσοτάκη ούτε όσοι ευχαριστήθηκαν από τις κορώνες διαφόρων τάσεων και στελεχών της Ν.Δ. Δεν είναι ικανοποιημένος ούτε και ο σκληρός πυρήνας των φιλελεύθερων και των ακροκεντρώων που στηρίζουν τον Μητσοτάκη. Διότι αυτοί επιζητούν μια ξεκάθαρη μετριοπαθή εξωτερική πολιτική.
Δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε όσοι πίστεψαν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα έβαζε τέλος στις μεταναστευτικές ροές. Ο Αντ. Σαμαράς μαζί με πολλά ακόμα στελέχη της παράταξης τον κατηγορούν για κατευνασμό σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά ή το Κυπριακό, ενώ σαφείς αποστάσεις κρατά και ο λεγόμενος καραμανλικός πυρήνας. Οι ψήφοι τρέχουν προς την Ακροδεξιά, παρά τις αντιφατικές και παραπλανητικές δηλώσεις υπουργών και βουλευτών ώστε να καλυφθούν όλες οι τάσεις των ψηφοφόρων.
Η εικόνα της αδράνειας
Ποιο είναι το όφελος της συγκεκριμένης πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη;
Αυτό που διακαώς ήθελε μετά την αγωνία του 2019-2021, με τα τουρκικά πλοία να αλωνίζουν τις ελληνικές θάλασσες και τον Ερντογάν να απειλεί κάθε δεύτερη μέρα ότι «θα έρθει μια νύχτα ξαφνικά», ήταν να εμφανίζεται ηρεμία στις διαπραγματεύσεις με τον Τούρκο Πρόεδρο. Υπάρχει ηρεμία και στις διαπραγματεύσεις αλλά και πάνω από το Αιγαίο. Μόνο που η Τουρκία έχει πολλαπλασιάσει τις απαιτήσεις της, έχει θέσει νέες κόκκινες γραμμές. Μετά τις γκρίζες ζώνες τώρα έχουν ορίσει και «γκρίζα νερά», στα οποία δεν μπορούν να παίρνουν αποφάσεις οι Έλληνες, και ας είναι σε περιοχές των Κυκλάδων ή των Δωδεκανήσων.
Από το 2020 σταθερά μαθαίνουμε τα νέα από την Άγκυρα για όσα έχουν τεθεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Με τον κύριο Δένδια να πετάει διαρκώς σπόντες για τη στραβή πορεία της κατάστασης. Αυτά συμβαίνουν γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν θέλει να αναλάβει καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, δεν θέλει «να σπάσει αυγά», δεν θέλει να αλλάξει τακτικές. Ενδιαφέρεται μόνο για την ηρεμία στο φαίνεσθαι.
Η ίδια αδράνεια επικράτησε και στα βαλκανικά ζητήματα. Αν και γνώριζε τις διαθέσεις και τις τακτικές του Ράμα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν ασχολήθηκε με την Αλβανία. Άφησε την ελληνική μειονότητα στο έλεος της κλοπής περιουσιών από την παρέα του Ράμα και τις διάφορες μαφίες. Και όταν η μειονότητα προσπάθησε να αμυνθεί διά της εκλογής δημάρχου, την τσάκισε. Οι κορώνες της Αθήνας δεν έχουν ουσία και αυτό φάνηκε από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του Ράμα στην Αθήνα. Αντί να πάει η Ευρώπη στη Χειμάρρα, μπορεί απλώς να φύγει ο Μπελέρης για τις Βρυξέλλες.
Και την ίδια ώρα η κυβέρνηση έκανε τα χατίρια των ΗΠΑ και των Γερμανών για το Κόσοβο σε βάρος της Σερβίας, σε βάρος της Κύπρου. Αν η Αθήνα αναγνωρίζει όσα γίνονται στο Κόσοβο, πώς ακριβώς μπορεί να διαμαρτύρεται για την κατοχή στην Κύπρο;
Η άνοδος του VMRO αποκαλύπτει την απόλυτη αδράνεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Στο όνομα κάποιων υποτίθεται διαφωνιών που έχει ο κύριος Μητσοτάκης με τη Συμφωνία (όπως και το ΠΑΣΟΚ) δεν έκανε απολύτως τίποτα για να διαμορφώσει τις ισορροπίες. Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει όλες τις πρόνοιες για να αντιμετωπιστούν τα τυχόν προβλήματα. Πρωτίστως, όμως, έχει προβλέψεις για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, για να προχωρά η Βόρεια Μακεδονία στον δρόμο που συμφέρει και την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ενεργοποίησε ούτε μία επιτροπή, δεν έκανε επαφές, δεν προώθησε τις διμερείς σχέσεις με τη γειτονική χώρα. Η Συμφωνία τα ορίζει. Απλώς περίμενε τις εξελίξεις. Και τώρα οι εξελίξεις εκδικούνται. Αντί να είμαστε στη φάση της ομαλότητας, είμαστε στη φάση της ψευτομαγκιάς του VMRO, που οδηγεί στην αστάθεια.
Πόσο ευνοϊκό είναι αυτό ταυτόχρονα με τις μαγκιές του Ράμα και τον αληθινό κίνδυνο από την Τουρκία;
