Το ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα βρίσκεται μπροστά στα μάτια όλων μας. Η πέμπτη γυναικοκτονία μέσα σε τρεις μήνες και δύο μέρες, δυστυχώς είναι γεγονός. Διαπράχθηκε μάλιστα έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου είχε καταφύγει η γυναίκα ζητώντας έννομη προστασία. Και αντί η κυβέρνηση να αναλογιστεί πόσο έχει συμβάλει η για να το πούμε κομψά, συντηρητική ιδεολογία στη διαμόρφωση του κλίματος ανοχής έναντι της κακοποιητικής συμπεριφοράς σε βάρος των γυναικών, αντί να εξετάσει (ας το πούμε και πάλι κομψά) πόσο δυσλειτουργικό είναι το σύστημα στήριξης των κακοποιημένων γυναικών, αντί να διερευνήσει τι δεν λειτουργεί στην αστυνομία, ώστε να απαντούν ότι... το περιπολικό δεν είναι ταξί, αντί να αποδεχθεί τη θεσμοθέτηση του όρου γυναικοκτονία, τι κάνει;
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τραγική γυναικοκτονία μόνον όσο (θεωρεί ότι) την εξυπηρετεί για να αλλάξει την ατζέντα και να απομακρύνει από τα φώτα της δημοσιότητας το έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψη, το σκάνδαλο των υποκλοπών και της υπεξαίρεσης προσωπικών δεδομένων εκλογέων και, παράλληλα, υιοθετεί ατόφια -και εντελώς άκομψα, για να το πούμε ξανά κομψά- την ακροδεξιά ατζέντα προκειμένου να υπεραμυνθεί του δόγματος «αστυνομία με λυμένα χέρια» και να αποδείξει ότι, όχι, οι σφαίρες των κακοποιών που πέφτουν σαν το χαλάζι δεν πλήττουν το κυβερνητικό αφήγημα περί νόμου και τάξης και, προπαντός, δεν χαλάνε το προφίλ του πρωθυπουργού.
Αρκεί να άκουγε κανείς χθες στη Βουλή τον εκπρόσωπο των Σπαρτιατών να θέτει το ερώτημα «τι είδους αστυνομία θέλουμε;», επικαλούμενος μάλιστα τον Θάνο Πλεύρη για να πει ότι αν ένας αστυνομικός χρησιμοποιήσει το υπηρεσιακό του περίστροφο, θα βρεθεί στη φυλακή... Ανάλογη επιχειρηματολογία, δηλαδή, με αυτή του πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νότη Μηταράκη, που εγκάλεσε την αντιπολίτευση ότι θα μιλούσε για «ακραία αστυνομική βία» αν ο αστυνομικός φρουρός είχε πυροβολήσει τον δράστη... Σε αυτόν τον καμβά κινήθηκε και ο Παύλος Μαρινάκης, που αντιμετώπισε τη γυναικοκτονία ως πεδίο βολής για να πυροβολήσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας μάλιστα σύμπασα την αντιπολίτευση ότι «πίσω από κάθε τέτοιο τραγικό περιστατικό, το μόνο που τους νοιάζει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση»... Αυτή είναι η αντίληψη που, γαρνιρισμένη με δηλώσεις στυλ Γεωργιάδη και Μαντούβαλου, υποβαθμίζει την κακοποίηση των γυναικών από κοινωνικό - πολιτικό πρόβλημα σε επικοινωνιακό παίγνιο στην πλάτη ανθρώπινων ζωών...
