«Το μοντέλο Μητσοτάκη μετέτρεψε την Ελλάδα σε πεδίο βολής κάθε λογής κερδοσκόπων». Η φράση του Στέφανου Κασσελάκη από την πρόσφατη παρουσίαση των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης που επέβαλε από το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ακρίβεια και έμμεση φορολογία, ενεργειακό κόστος, συρρίκνωση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, αποσάθρωση του κοινωνικού τομέα, κατάργηση κάθε προστασίας των συλλογικών δικαιωμάτων, μείωση των «νοικοκυραίων» ελεύθερων επαγγελματιών σύμφωνα με τις προβλέψεις Πισσαρίδη, με επέκταση της φτώχειας στα μεσαία στρώματα της οικονομικής και κοινωνικής πυραμίδας, αποχαλίνωση των τραπεζών και των funds. Το μοντέλο απέτυχε στον πυρήνα του αντί να ευνοήσει τον ανταγωνισμό, στον οποίο κατά τα άλλα ομνύει, και γιγάντωσε τα ολιγοπώλια, τα τραστ και τις εναρμονισμένες πρακτικές προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων που διασυνδέονται με τη «Μαξίμου Α.Ε.», αφήνοντας πολίτες και καταναλωτές δίχως προστασία και το Δημόσιο χωρίς εργαλεία άσκησης πολιτικής. Η διαφθορά επεκτάθηκε σε όλο τον κοινωνικό ιστό. Δεν αποτελεί μόνο συστατικό στοιχείο της λειτουργίας του συστήματος, αλλά εξελίχθηκε σε προϋπόθεση επιβίωσης για μεγάλο αριθμό σχετιζόμενων με το κυβερνών κόμμα μικροεπαγγελματιών. Είναι η διάχυση της διαφθοράς που διασφαλίζει σε σημαντικό βαθμό το προβάδισμα της Ν.Δ. και όχι φυσικά η γοητεία των νεοφιλελεύθερων ιδεών και της προσωπικότητας του πρωθυπουργού.
Είναι ερώτημα για τον ιστορικό του μέλλοντος το αν ο Κ. Μητσοτάκης απέτυχε πλήρως στις δικές του διακηρύξεις λόγω ανικανότητας ή το επιδίωξε, όντας ο ίδιος ένας συνδυασμός νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας και παραδοσιακού μητσοτακικού κοτσαμπασιδισμού.
Η κοινωνία βγαίνει από τον λήθαργο
Με καθυστέρηση η ελληνική κοινωνία ξυπνά από τον μακρύ λήθαργο, καθώς βιώνει τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης και της δικής της παρατεταμένης αδράνειας. Το κοινωνικό κλίμα αλλάζει, κάτι που πλέον αντικατοπτρίζεται και στις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Ξεκίνησε από τα ποιοτικά στοιχεία που έδειχναν μείωση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και της αποδοχής του πρωθυπουργού, για να εξελιχθεί και σε σταδιακή πτώση των ποσοστών στον ορίζοντα των ευρωεκλογών.
Ορόσημα για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, που τον αποξένωσε από τη συντηρητική βάση του κόμματός του -η οποία του καταλογίζει προσχώρηση στον δικαιωματισμό-, και ακόμη περισσότερο τα Τέμπη, που παράγουν πολιτικά αποτελέσματα με χρονοκαθυστέρηση απονομιμοποιώντας το αυταρχικό μοντέλο άσκησης εξουσίας. Εγκλωβισμένος στην αρχή ότι «ο ηγέτης δεν κάνει ποτέ λάθος», ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα παρατεταμένο και διογκούμενο κύμα κοινωνικής αγανάκτησης που φθείρει την προσωπική του εικόνα. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ επέμεινε στην αρχική γραμμή για τα Τέμπη, αυτή του προσωπικού λάθους και της διάχυσης των πολιτικών ευθυνών. Οι χειρισμοί στην Εξεταστική Επιτροπή ενέτειναν την εντύπωση ότι, εκτός από τις ευθύνες των κυβερνητικών παραγόντων, υπάρχει και οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης. Αφού δεν αντιλήφθηκε την αλλαγή των κοινωνικών διαθέσεων εγκαίρως -σύμπτωμα και αυτό της αλαζονείας-, είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την αυτή γραμμή υπεράσπισης μέχρι τέλους. Τα Τέμπη κρατούν ζωντανή και την αποδοκιμασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και της ελευθεροτυπίας και φρεσκάρουν τις μνήμες της αντιδημοκρατικής μεθόδευσης και της συγκάλυψης στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Συμπεριφορές όπως του Άδωνη Γεωργιάδη πάνω από το κρεβάτι του νοσηλευόμενου λίγο μετά την αυτοκτονία του καρκινοπαθούς επιβεβαιώνουν τον συνδυασμό λαϊκισμού, κυβερνητικής αλαζονείας και αμετροέπειας.
Αποστασιοποίηση από τον εκλογικό αγώνα
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πλέον εμπαθείς και εμμονικοί αρθρογράφοι του συστήματος δεν υπερασπίζονται το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, αλλά κομπάζουν ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση.
Το ευρύτερο κλίμα αντανακλάται και στο εσωτερικό της Ν.Δ. Τρεις εβδομάδες πριν από το Συνέδριο του κόμματος επικρατεί κατήφεια. Τα 50 χρόνια της Ν.Δ. συμπίπτουν με τη νεοφιλελεύθερη νεομητσοτακική μετάλλαξη της πάλαι ποτέ κοινωνικής Δεξιάς. Οι κορυφαίοι της Ν.Δ. προβληματίζονται για το τι στάση θα κρατήσουν στο επικείμενο Συνέδριο. Όπως λένε οι βουλευτές μεταξύ τους, «η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει καμία σχέση με την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ούτε με τη Ν.Δ. του νεότερου Καραμανλή ή έστω και του Αντώνη Σαμαρά». Ένας σημαντικός αριθμός γαλάζιων βουλευτών και μεσαίων στελεχών αποστασιοποιούνται από τον προεκλογικό αγώνα για τις ευρωεκλογές. Παράλληλα, εκτιμούν πως είναι πολύ πιθανό το ποσοστό της Ν.Δ. να πέσει κάτω από 30% και, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων στην Ελλάδα και τη συνολικότερη άνοδο στην Ε.Ε., να πυροδοτηθούν εξελίξεις στο δεξιό φάσμα του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Το πώς θα κινηθούν οι δεξιοί της Ν.Δ. δεν είναι ακόμη σαφές.
Βεβαίως, ως τις ευρωεκλογές υπάρχει πολύς χρόνος και το σύστημα Μητσοτάκη είναι σκληρός παίκτης. Οι εκβιασμοί βουλευτών και οι δελεασμοί με υπουργική θέση μετά τις ευρωεκλογές είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη των σχέσεων του Μαξίμου με τους βουλευτές του. Σε κάθε περίπτωση, διαμορφώνονται προϋποθέσεις αντιστροφής της πολιτικής δυναμικής. Σε σημαντικό βαθμό αυτή η αντιστροφή θα εξαρτηθεί από τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που είναι η μόνη εναλλακτική στη διακυβέρνηση της Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ανοίγει περπατησιά, όπως δείχνουν οι επιθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκης στον πρόεδρό του και η προσπάθεια αναβίωσης του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Όπως και ότι έπειτα από κάθε πολιτική κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τα κανάλια ανασύρουν πρώην στελέχη του για να την αποδομήσουν. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει δυναμική, η δεύτερη θέση ήταν φρούδα ελπίδα και οι εσωκομματικές εξελίξεις δείχνουν ότι την επομένη είναι πολύ πιθανό να περιέλθει εκείνο σε φάση εσωστρέφειας.
